Küçük kasabanýn birinde, bir caminin tam karþýsýnda arazisi olan adam, arazisi üzerine bir genelev inþa etmeye baþlamýþ. Ýmam ve cemaat buna þiddetle itiraz etmiþler, ancak mal sahibinin kendi arazisi üzerine nasýl bir iþ yeri açacaðýna da yasal olarak karþý çýkamamýþlar. Tüm cemaatin tek yapabildiði þey, imamýn öncülüðünde bu genelev için hergün beddua etmekten öteye geçememiþ.
Ýnþaat ilerlemiþ ve açýlýþýna birkaç gün kala her nasýlsa þiddetli bir yýldýrým düþmesi sonucu genelev yerle bir olmuþ.
Caminin cemaati bu olaydan duyduklarý büyük memnuniyeti saklamaya gerek görmemiþler, ancak genelev sahibi adam, cami imamýnýn ve cemaatin direk veya indirek olarak bu hasardan sorumlu olduklarý iddasý ile camiye karþý tazminat davasý açmýþ.
Cami imamý ve cemaat, savcýlýða verdikleri savunmalarýnda bu konuda herhangi bir þekilde sorumlu tutulmalarýna þiddetle itiraz etmiþler, bu olayýn kendi dualarýndan dolayý meydana gelmiþ olabileceði iddiasýný da kabul etmemiþler.
Gerekli tüm belgeler tamamlanýp mahkemeye günü geldiðinde hakim dosyayý dikkatle incelemiþ ve taraflara dönüp:
- “Bu konuda nasýl bir hüküm verebileceðimi bilmiyorum, ancak dosyadaki tutanaklara bakarsak ortada tuhaf bir durum var. Taraflardan birisi duanýn gücüne inanan bir genelev sahibi, diðeri ise duanýn gücüne kesinlikle inanmayan bir imam ve cemaati…! “
Genç Beyin Dergisi, Eylül, 2010