Özleminle kurudum, döküldü yapraklarým,
Ruhuma hayat veren baharýmsýn sevgili.
Naðmesi ah olan inleyiþle anarým,
Beni bu ateþ ile yakansýn ey sevgili.
Ne vuslat, ne ayrýlýk, sana kandýrdý beni,
Yoksa aþkýn devasý, devamsýzlýk mý dersin.
Ýstemem dermaným terketmekse güzeli,
Sen gönül diyarýmda sultanýmsýn sevgili.
Kokladým bir kere güle meylim kalmadý,
Canýmý seni buldum cana sevgim kalmadý,
Affeyle cüretimi dilde sözüm kalmadý,
Ben aþkýnda yok oldum, özümsün ey sevgili
Mustafa Demirci