Hz. Osman r.a. ne zaman bir mezarlýða uðrasa, sakalý ýslanýncaya kadar aðlardý. Bir gün kendisine:
–Cennet ve Cehennem anýldýðý vakit aðlamazsýn da, mezar baþýnda niye aðlarsýn? denildi.
Bunun üzerine o da:
–Rasûl-i Ekrem (sav): “Kabir, âhiret yolunun ilk konak yeridir. Ýnsan orada kendini kurtarýrsa ondan sonrasý kolaydýr, kurtaramazsa ondan sonrasý daha zordur.” buyurduðu için aðlarým.karþýlýðýný verdi. (Ýhyâ, IV, 867)
Meymûn bin Mihran anlatýyor: Ömer bin Abdülaziz ile bir mezarlýða doðru gittik. Mezarlarý görünce hüzünlendi. Sonra bana dönerek:
–Ey Meymûn, bunlar atalarýmýn mezarlarýdýr. Sanki dünyaya hiç karýþmamýþlar gibidir. Baksana, nasýl toprak altýnda kaldýlar, mezarlarý eskidi, bedenlerini de toprak yedi bitirdi. dedi.
Ardýndan da nemli gözlerle bir mezara bakarak:
–Vallâhi, þu mezara girip de azaptan emin olan kimseden daha büyük bir nîmete kavuþmuþ bir kimse düþünemiyorum. dedi. (Ýhyâ, IV, 868)