Nokta Kalemin Secdesidir
Noktadan yola çýkarak anlamýn derinliðine yapacaðýmýz yolculukta, anlam; bir amacý göz önünde bulundurarak kâinatla insan, fizikle metafizik, insanýn gözlerindeki perdeyle hakikat dünyasý arasýnda gidip gelen bir keþif olarak tanýmlanabilir. Anlamýn çevresinde bulunan özne ve nesne, öznenin sahip olacaðý durum ve nesnenin yer alacaðý zeminin birbiriyle iliþkisi, anlamýn derin yapýsýnýn oluþumundaki mim noktasýný açýklar. Üç boyutta da sonsuz bir hacim kaplayan nokta’dan yola çýkarak, anlamýn izinde yürüyerek, hakikatin peþine takýlmak; hattatlarýn söyledikleri “noktadan hâsýl oldu esrar-ý hat” sözünün manasýný daha bir aþikâr kýlmaktadýr. Varlýðýn sýrlarýyla donatýlmýþ kâinata, arif penceresinden bakabilmenin tezahürüdür kalemin nesneye dokunduðu an.
Kalem dokunursa, “kûn” denilir, oluverir. Kalem dokunursa, yazýlmýþ olur; baþlangýç ve son belirlenmiþ olur. Eski Yunan filozoflarýndan Demokritos’un “daha fazla bölünemeyen þey” olarak tanýmladýðý, sonsuz doðru parçasýnýn birleþebildiði nokta, oluþtuðu andan itibaren baþlangýcý ve sonu olan; öncülü ve ardýlý olan bir eylemin varlýðýný izah eder. Bu yüzden zaten yarýçapý, yüksekliði, geniþliði, derinliði, uzunluðu gibi özellikleri bulunmadýðýndan, matematik gibi bilimler pozitif bilimler, noktanýn anlamýný açýklamakta yetersiz kalýr. Metafizik bu noktada devreye girer.
Her nokta bir eylemdir, eylemi iþaret eder. Nokta oluþtuðu an, eylem baþlamýþtýr ve eylemin ne zaman biteceði bellidir. Noktanýn oluþumuyla eylemin ne zaman sonlanacaðý bilgisi ayný anda oluverir. Eylemin ne zaman sonlanacaðý bilgisi de, üzerinde tüm yazgýlarýn kayýtlý bulunduðu levh-i mahfuzda yazýlýdýr.
Noktadan ötesi var mý?
Göðün katýnda, anlam dairelerinin bulunduðu katmanda, isimlerin oluþmadan önceki hallerin yoðrulmasýnda bir “rahim” görevi görür nokta. Ayný zamanda âdemoðlunun isim koyabileceði, bir olgu olarak zihninde tutup düþünme eylemine; düþünsel zemine inilmesine vesile olan, tevekkülü içinde barýndýran bir sessizliktir. Varlýðý itibariyle kâinatýn korosunun ontolojik kökeninde bulunan nokta, daðlarýn taþýyamadýðý yükü omzuna sýrtlayan insanoðlu için bir sýrdýr ve bu sýrrýn altýnda ayný zamanda insanýn da varoluþuna dair anlamlar gizlidir.
Arayýþ devam ediyor. Ýnsan bilincin kapýsýný açan, gözün ve kalbin göreceði, kelimelerin birbirleriyle uyumundan zihne aktarýlan bir imgeden yola çýkarak, metafizik bir dünyaya baðlandýðý bir simülasyon dünyasýnda, keþif yolculuðu yapýyor. Ýnsanýn sürekli olarak iç âlemine indiði yolculukta, varoluþun sorgulanmasýyla, sýrlarýn keþfedilmesi ve sorularýn cevaplarýný bulabilmesi bekleniliyor, anlam dairesi geniþletilmeye çalýþýlýyor. Nefes aldýkça, hakikatle karþýlaþýlmasýnda umut artýyor. Anlam kapýsý arayanýn karþýsýna çýkýyor.
Anlam kapýsýnýn aralanabilmesi, varoluþun farkýna varmayý gerektirir. “Var” olan ve “var” kaldýðýnýn farkýna varan kalp gözü görebilir, dokunabilir, iþitebilir, hissedebilir. Kuran’ýn “Onlarýn gözleri var görmezler, kulaklarý var iþitmezler, dilleri var konuþmazlar” dediði topluluk, “varoluþ”un farkýnda olmayan, hayatýn anlamýndan bîhaber olarak yaþayan, noktayý da göremeyenlerden oluþur. Noktayý göremedikleri için, hayatý noktasýz olarak algýlarlar ve hiç ölmeyeceklerini sanarak o halde yaþarlar. Oysa noktanýn farkýna varan insanoðlu, Peygamber’in buyurduðu “Hiç ölmeyeceðini zanneden kiþi gibi dünya için çalýþ, yarýn öleceðinden korkan kimse gibi de dünyaya baðlanmaktan kaçýn” hadisince, hiç ölmeyecekmiþ gibi dünya için çalýþtýðý gibi, yarýn ölecekmiþ gibi ahiret için hazýrdýr. Her an hazýrdýr noktayla karþýlaþmaya, mutluluðun doruk noktasýnda hayal bile edemeyecek güzelliklerle dolu bir dünyanýn kapýsýný aralayabilmek için, bekler. Baðlam olarak anlamý hakikatle birleþtirmiþtir.
Neticede, nokta kalemin secdesidir,
Kalemin secde ediþi, hakikattir.
Yunus Emre Tozal