Muamma
Sýrrýn tadýna ermiþ bir kurdum þu fani âlemde.
Sayfalarýn tozundan sözcüklerin kokusuna mazhar olmuþ, taliklerden sýyrýlýp rik’âlarýn kývrýmlarýnda yok olmuþ ve bir mahzenin sarhoþluðunda cezbenin ateþiyle yanýp kül, yanýp kul olmuþ bir fâni…
Sýrrýma ortak ol diyedir sözlerim.
Müstesna bir kitabýn istista bir sayfasýnda bulduðumda kendimi, “yasak meyve”yi tattým ilkin. Azazil’in iken Âdem’le, Âdem iken adenle düþüp kalktým ilkin. “Nuh Tufaný” susuzluðumu giderirken “Yasef’in Ordusu”nda kanýn tanýna baktým ilkin. “Lut Kavmi” taparken altýndan heykellere, ben bir cüzamlý gibi “haram”a baktým ilkin.
Ey sesimi bilmeyen kiþi ve sözlerimi söz bilen sözsüz kiþi.
Sýrrýma ortak ol diyedir ve mührü çöz diyedir dilsizliklerim.
Ben “Yakub”un sabrýna, “Yusuf”un vaslýna, “Ýbrahim”in lütfuna ve “Ýsmail”in nuruna söz geçiremedim.
Onlarýn sayfalarýna düþmedi yolum.
Sayfalar düþmedi yollarýma ve ben bir acuze gibi yol buldum “Efrasiyab”ýn damarlarýnda.
“Firavun” ve “Nemrud” gibi dolaþtým çöllerin sýcak kumlarýnda.
Benim için gökten koç inmedi ve “Gayya kuyularý”nda talihime bir anka gülümsemedi.
Ey ahdýmýn ah’ýndan habersiz kiþi. Benim talihime düþmedi Züleyhalar týpký Yusuf gibi. Leyla’yý aramadým ben cin kökünden türerken isimlerim. Þirinler uzak durdu, ben daðlarýn yamacýnda kavm-i haram iken ilkin.
Sýrrýn tadýna mazhar olmuþ bir eski zaman kurduyum þu âlemde.
Vazifem eski kitaplarýn tozlu sayfalarýndan bir tat almaktýr.
Sayfalarda hangi sözcükler çýkarsa kaþýðýma, ben onu yerim ilkin.
Adýn düþerse sayfalarýmýn arasýna, kaþýðýma koymuþsa seni kader ve Ehremen’in sayfasýndan dönerse yolum güzellik sayfalarýna, bataklardan çýkarabilirsem ruhumu, gülümserim sana ilkin.
Bana her nefes müstesna, bana âlem istisna…
Boðazýma kadar batmýþken Kýzýl Deniz’in tuzlu sularýna, can havliyle secdegâhý beklerim ve benim için sevda, yazýlmýþ olandýr ilkin…
Ýsmail Emre