Kelebek
Kozasýný araladý kelebek
önce baþý çýktý oradan
gözlerini ovaladý,istem dýþý
karþýsýnda bir yaprak gördü
yapraðýn ucunda bir billur
“sen nesin “dedi ona
“ben yaðmur damlasýyým” dedi billur
dikkatli bakýnca kendi yansýmasýný gördü
“ne kadar çirkinim” dedi
sonra biraz daha hareket etti
kozadan, muhteþem kanatlarý çýktý
üzerinde bin bir rengin dans ettiði
billur damlasýna bir daha baktý
“hayýr ben çok güzelim” dedi
Sonra gözleri kamaþtýran bir ýþýk gördü
“sen kimsin”
“ben güneþim” dedi parlak ýþýk
“ne kadar güzelsin ne kadar sýcak
senin yanýna gelebilir miyim “
“ben hayat veririm evrene
ama bana ulaþmaya çalýþma
belki senin felaketin olurum”dedi güneþ
gülümsedi kelebek “felaket nedir ki”
Sonra etrafýna baktý, binlerce kelebek
hayata merhaba diyordu
ileride bir yeþillik gördü uçsuz bucaksýz
açtý titrek kanatlarýný oraya doðru uçtu
insan seslerini, çocuk cývýltýlarýný duydu
“bunlar ne” dedi güneþe
“bunlar evrenin sahipleri “dedi güneþ
kelebek güldü “sahip” ne demek ki
“onlara da fazla yaklaþma” dedi güneþ
“sana zarar verebilirler “
kelebek yine güldü “zarar “ne demek ki
Bir kýz çocuðu,dedesinin elini tutmuþtu
“a dede bak bir þey uçuyor”
“ne kadar güzel ne kadar güzel”
“o kelebek yavrum “dedi ihtiyar
“yakalayalým dede ne olur” dedi çocuk
“olmaz yavrum çok narindir incinir”
kelebek duydu onlarý üzerlerinde uçarken
gülümsedi ”incinmek ne demek ki”
Kýz dedesinin elinden kurtuldu
kelebeði kovalamaya baþladý
kelebekte onu, kovalayýp oynaþmaya baþladý
bir ara yoruldu kelebek
ihtiyar adama takýldý gözü
küçük kýza hiç benzemiyordu
güneþ onun aklýndan geçenleri okudu
“o adam çocuðun dedesi” dedi
“dede mi dede ne demek ki “diye güldü kelebek
“yani annesinin babasýnýn babasý” dedi güneþ
kelebeðin caný sýkýldý ilk defa
“benim dedem, babam, annem nerede”
güneþinde caný sýkýldý,parlaklýðý soldu
“doðduðun yere bak” dedi “git bak oraya “
Kelebek telaþla doðduðu yere uçtu
yaðmur damlasýný aradý seslendi ona
“neredesin ne olur cevap ver bana “
cýlýz bir ses duydu “buradayým”
damla eski halinde deðildi küçücük kalmýþtý
“ne oldu sana böyle ne oldu söyle”
“ölüyorum “dedi damla ”yok oluyorum”
“ölmek mi ölmek ne demek ki “dedi kelebek
boðazýna bir þey düðümlendi,
yüreðini bir korku sardý, aðlamaya baþladý
“geldiðim yere gidiyorum dedi “damla
“gök yüzüne, sonra yaðmur olup tekrar geleceðim,
sonra yine kelebeklere arkadaþlýk edeceðim”
“Annem annem nerede” diye sordu aðlayarak
damla aþaðýyý gösterdi son bir gayretle
iyice küçüldü küçüldü ve aþaðýya düþtü
kelebek aþaðýya baktý üzüntü ve umutla
yaðmur damlasýnýn ardýndan bir damlada
kendi gözyaþý düþtü aþaðýya
aþaðýya uçtu hýzla,annesinin cansýz bedenini gördü
bir müddet sonra güneþ batmaya yüz tuttu
bir sert rüzgar esti, anne kelebeðin bedenini uçurdu
yavru kelebek annesinin peþinden uçtu
cansýz beden bir köy evinin camýndaki
yasemin çiçeðinin saksýsýna düþtü
sabah evin gelini onun cansýz bedenini orada buldu
aldý içeriye gergefini çýkarttý ve onun desenlerini
gergefe iþlemeye baþladý
bir kelebeðin ömrünü düþündü, hüzünlendi
o arada iðne eline battý
bir damla kan, iþlediði kelebek deseninin üzerine düþtü
arkasýndan bir damla göz yaþý
elinin acýsýndan mý, hüzünden mi bilinmez
küçük kelebek, camýn önünden hiç ayrýlmadý
sabah cansýz bedenini buldular orada
o iþleme, sabah dedesiyle koþuþturan kýza çeyiz olmuþ meðer
kýz her gördüðünde kelebeði düþünür hüzünlenirmiþ…
Mehmet Akif Gülhan