Sevap biriktirilebilir mi?
Ayaðýmýzý kaydýran tuhaf bir bahanedir. Ben sizin adýnýza itiraf ediyorum. “Nasýlsa çokça sevabým var, ucundan kýyýsýndan yenirse çok þey kaybetmem herhalde…” Böylece birikmiþ sevaba güvenip günahýn avuçlarýna býrakýrýz kendimizi. Peki ya sevap biriktirilebilir mi? Üste üste konulabilir mi sevaplarýmýz?
Bir þeyi biriktirmemiz için harcadýðýmýzýn kazandýðýmýzdan az olmasý gerek deðil mi? Bir þeyi üst üste koyabilmek için elimizde kalanýn elimizden çýkandan çok olmasý gerek deðil mi? Bir iyilik edebilmemiz için bedenimiz için yapýlan harcamalar, dünyamýzýn ayakta durmasý için gerekli masraflar, bizim ürettiðimiz iyilikten çok çok fazladýr. Mesela, bir an sadece bir defalýk “Elhamdulillah…” diyerek nefesimizle, sesimizle ürettiðimiz þükür için, yýllar yýllar öncesinden peygamberler gönderilmiþ olmasý, onlarýn sözünün ve sesinin yüzyýllar içinde milyonlarca güzel insanýn akýl almaz çileleriyle bize ulaþtýrýlmýþ olmasý gerekir. Ayrýca, o andaki þükrü üretebilmemiz için bize doðduðumuz (hatta doðumumuzdan da önce) andan itibaren sayýsýz nimet verilmesi, sevdiklerimizle ve hatýralarýmýzla o an’a taþýnmýþ olmamýz gerekir. O an þükrettiðimiz þeyi tadacak zevk, duygu, dil, damak, dudak, mide, göz, koklama gibi sayýsýz yeteneklerimizin hazýr edilmesi gerekir. Ayrýca, o þükre yetecek nefeslerimiz verilirken, güneþin tepemizde duruyor, yýldýzlarýn üzerimizde bekliyor, dünyanýn altýmýzda dönüyor olmasý gerekir…. Üretim hýzýmýz tüketim hýzýmýzdan çok çok az… Hem sonra ne kadar kaliteli ürün ortaya çýkardýðýmýz da þüpheli. Ne kadar sahici söyledik “Elhamdülillah”ý? Anlamýna kendimizi ne kadar kattýk? Hem sonra, “Elhamdülillah…”diyebilenler arasýnda olmakla da yeni “Elhamdülillah”lar demelere borçlandýðýmýz ortadayken, ürettiðimiz hamdleri stokladýðýmýzý söyleyebilir miyiz? Ürettikçe daha çok hamd ham maddesini borçlanmýyor muyuz bize hamd etmeyi öðreten ve hamd edilesi nimetler veren Tedarikçimize?
Üst üste koyabilmek için sevaplarýmýzý elimizden kalanýn elimizden çýkandan fazla olmasý gerekiyor? Ya gýybetle yakmýþsak elimizdekileri? Ya hasetle yiyip bitirmiþsek depoladýklarýmýzý? Ya ürettiklerimizin hepsi de defolu diye pazara sürülmemiþse?
Nasýl olur da sevabýmýza güveniriz þu halde?
Senai Demirci