Ya sev ya farket By: sidretül münteha Date: 24 Eylül 2010, 15:53:15
Ya Sev ! Ya Farket
Sevmek bakým gerektirir, emek ister. Aþk gibi deðildir o; gölgesi bölgesine uzananlarý sarmaþýk kollarýyla sarýp kendine katmaz. Aþk, insanýn kendi boþluðunda çýkýþ aramasýdýr. Sevgi, kapanan yollarý açmak için erkenden yola çýkar. Edimseldir sevgi, düþüþ deðil yürüyüþtür. Eðer aþkýn aklý baþýnda ise, buna sevgi denir. Sevgi içinde bulunduðu hal bakýmýndan tanýmýný yitirecek hale gelmiþse eðer, buna aþk denir. Sevginin yerini terk ettiði yerde “dava” (davi) vardýr.
O dava bazen alacak verecek davasýdýr, bazen yer yurt davasý. Dava sahibi kiþi istediðini aldýðý an kenara çekilir. Bizim Yunus çok iyi çizer bu iki kelimenin sýnýrlarýný: “Ben gelmedim davi için / Benim iþim sevi iþi.”
Ýnsan sevdiði zaman yöneldiði þey her ne olursa olsun birden vuzuha kavuþup anlaþýlýr hale gelir. Bu yüzdendir ki sevgi seven insaný sevdiði þeye karþý anlayýþlý kýlar.
Sevgi yönetilebilir olmakla aþktan ayrýlýr. Oysa insan aþký yönetemez tam tersi aþk insaný yönetir. Aþka duçar olmuþ bir insaný içinde bulunduðu hal itibariyle kýnamanýz da gerekmez. Zira âþýk gözünü dikkat kesildiði dünyanýn dýþýndaki dünyalara kör ettiði için gerçeði bütün boyutlarýyla görme imkânlarýndan mahrumdur. Bu yüzdendir ki maruz kalmýþ olanýn mazur görülme hakký her zaman mevcuttur.
Cennete girmenin yolu sevgiden geçer. Sevgi pýnarýndan tek katre nasiplenmemiþ olanýn yolu cennete uzanmaz. Sevinç sevginin kýz kardeþidir. Sevinebilmek için sevmek lazýmdýr. Cennet sevenleri sevindirir. Ýmana çok yakýn bir hat üzerinde durur sevgi.
ALLAH Resulü mübarek parmaðýný tam da o noktaya uzatýr: “Ýman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiþ olmazsýnýz.”
Sevgi tefrik edicidir; neye ne kadar ne için muhabbet besleyeceðini inancýn özünden alýr. Tevhit ayný zamanda seven için sevgide tefriktir. ALLAH’ýn verdiði sevgiyi ALLAH için kullanmak, ALLAH için sevmek gerek.
Hümanizm tevhitten kopuk, tefrikten yoksun sevginin bayraklaþtýrýlmýþ þekli. Ýnsaný tanýyýp fark etmeden, sevgiyi ilahi kaynaðýndan kopararak sevdiðini sananlarýn felsefesi…
Aþk, sarhoþ eder adamý; sevgi, uyandýrýp fark ettirir. Farkýnda olmadan severseniz, sevdiðiniz þeyle birlikte haþrolunmayý da hak edersiniz. Göz gözü görmediði bir dünyada kenarda köþede kalmýþ olaný fark etmekle baþlýyor sevmek.
Göz göze gelmek deðil, bizi bir dizede bir araya gelir gibi bir muhabbet ikliminde kaynaþtýran; gözün görmediði bu modern tenha ve ýssýzlýkta var olduðumuzu fark edebilmektir.
Kendi ücrasýnda kendinin farkýna varan insan kendisi gibi yeryüzünün deðiþik mekânlarýna daðýlmýþ insanlarýn varlýðýný da fark eder.
Onlardan kendi dünyasýna tekabül edenleri bidayette tayin edilmiþ yerlerine yerleþtirir. Sonra gelir bir melek kanadýnýn deðiþi gibi onlarýn kalplerine dokunur. Bu fark ediþten böyle bir dokunuþ, bu dokunuþtan böyle bir sevgi sudur eder.
Ýnsan insaný ne zaman fark eder? Aklý baþýna geldiði zaman mý, yoksa aklý baþýndan gittiði an mý? Bence ikisi de deðil. Ýnsan insaný aklý yüreðine geldiði zaman fark eder. Galiba buna biz sevgi diyoruz. Fark edip tefrik ettiðimiz kimseyi farkýnda olmadan sevmek böyle bir þey olsa gerek.
Hüseyin Akýn - Milli Gazete