Ey insan kendini oku By: sidretül münteha Date: 23 Eylül 2010, 15:47:33
Ey Ýnsan Kendini Oku
Kâinatta bir zerre besabesinde bile olmayan insan, kendini olmadýk zamanlarda büyük, hilkati itibari ise küçük görme meyilindedir.
Nereden geldim? Nereye gidiyiorum? sorularýnýn zihnini kuþattýðý ilk andan itibaren gel-gitlerle cedelleþircesine kendinde sorguladýðý, yanýtýný ararken bulduðu doðrularýn ardýsýra yola düþerken, bazen keþkeler, bazen acabalarla hebâ edilen ömürlerin hesabý yazýlamaz.
Okumak derken, yazý ile kalemi okumaktan kasýt deðildir söylenilen. Sonsuz hikmet sýrlarýnýn bünyesinde derc edilen insan mucizesindeki derin anlamlara atýf cümlesidir bu. Malâyâninin kuþattýðý zihinlerin, gerçek anlamdan uzaklaþmýþ bir gençliðin, hebâ edilen ömrün telafisi imkansýz anlarýna aðýt yakmak boþadýr.
Hayatýný okuyan, anda hikmeti arayan, kendinde kâinatý bulan insana açýlýr oysa tüm sýrlý hakikatler.
Aramakla bulunmaz belki ama, bulmaya en yakýn da onlardýr!
Yol uzun, zaman kýsa diyor önde gidenler. Hayatýný küçük bir çekirdeðe sýðdýran yýllanmýþ aðaca bakarak ölçebilir misin ?
Ya da bir günlük yaþamaya meyilli bir kelebek kadar kýsa mýdýr yaþayacaðýn adýmlar bilinmez...
Öyleyse her bir ânýný oku, kendindeki sýrlarýna mânâsýna vâkýf olmak istercesine kendinde ara kendini...
Gel bugün bir çiçekte, ya da suya hasret bir toprakta ara hikmetin saklý hazinelerini... Görüyorsun, bu ne büyük nimet!... Gördüðünü idrak edebiliyor musun?
Ýþte bu asýl meziyet!...
Görmek ile bakmak arasýnda kalan, nisyana dalan insan olmamak için, ikranýn sýrrýna eren "kul" olmak için oku her bir zerreyi...
Tevekkülün güveni, duanýn zýrhý, samimiyetin can simidi ile bile yüreðini...
Kaybolan zamanlarda aranan ruhlarýn meskenidir kayýp kentlerin çýkmaz sokaklarý...
Oysa sen, okumakla vazifelendirildin, boþa geçmeyecek bir ömre nakdi dokudun....
Þimdi sen ey insan kendini oku ve sonsuzluðu bul tüm gelen yanýtlarda...
Reþhâ Sahradaesinti