Dinle... Neyden...
Dinle! Ayrýlýklardan nasýl þikayet etmede þu ney, ve nasýl anlatmada ayrýlýklarý, dinle:
"Erkek - kadýn herkes aðlayýp inliyor feryadýmdan; aðlayýp inliyor herkes beni kamýþlýktan kestikleri gün baþladýðým feryadýmdan...
Özlemimi açmaya bir kalp istemedeyim oysa ben, ayrýlýktan parça parça olmuþ, beni anlayacak bir kalp istemedeyim. Hani vuslat zamanýný arar ya aslýndan uzak düþmüþ kiþi, durmadan aslýný arar ya hani!..
Her toplulukta aðladýðým bu yüzden benim, her yerde inlediðim bu yüzden. Ýyilerle dost olmam da, kötülerle oturup kalkmam da bu yüzden. Herkes dostum oluyordu zannýmca benim, kendine yakýn buluyordu çoklarý. Ne çare, araþtýrmadý kimsecikler içimdeki sýrlarý, ve kimse anlamadý ayrýlýktan þikayetimi...
Oysa Sýrlarým Çýðlýklarýmdan Hiç de Uzak Deðildir Benim!
Keskin bakan görür, ve dikkatle dinleyen duyar onlarý. Yazýk, yazýk ki her gözde yok o nur, her kulakta yok o dikkat!.. Gizli deðildir elbette ten candan; ve can tenden gizli deðildir. Lakin caný görmek için izin çýkmadý kimseye...
Hava deðildir neyden çýkan bu ses, ateþtir söyledikleri, nefes nefes ateþtir. Ve yok olsun her kimde yoksa bu ateþ! Bir aþk ateþidir içini yakan neyin; hani bir aþk coþkusu gibi içine düþen meyin!..
Sevgiliden ayrý düþmüþü teselli eder bir ney, yoldaþ olur ve musiki perdeleriyle yýrtar aþýðýn sýr perdelerini, sýrdaþ olur. Kim gördü ney gibi hem zehir hem tiryaki, hem dert hem derman baþý?
Kim gördü ney gibi hem özlemde, hem sarmaþ dolaþý?
Kanla dolu yoldan bahsetmede hep ney; aþk yolunun, Mecnun'un gittiði yolun öykülerini dillendirmede hep. Hani akýlsýzdýr ya sýrdaþ olan akla, hani zordur ya müþteri bulmak kulaktan gayrý dile; iþte o haldeyiz ki zaman erimede üzüntümüzden bizim; anlar yolunu þaþýrmada... Ve günler yanýþlara yoldaþ durmada.
Geçip gidiyorsa varsýn geçsin günler; korkumuz yok ondan...
Ey temiz yaratýlýþýn biriciði, hemen sen yanýmýzda kal yeter!
Günler uzadýkça uzadý nasibi olmayan için, ve suya kandý balýk dýþýnda her þey.
(Bencileyin, bir balýk kaldý susuz)
Piþkinin halinden ne anlasýn ki ham...
Öyleyse sözü kýsa kesmek gerek vesselam!..."
Mevlana'dan
Ýskender Pala
Dinle! Ayrýlýklardan nasýl þikayet etmede þu ney, ve nasýl anlatmada ayrýlýklarý, dinle:
"Erkek - kadýn herkes aðlayýp inliyor feryadýmdan; aðlayýp inliyor herkes beni kamýþlýktan kestikleri gün baþladýðým feryadýmdan...
Özlemimi açmaya bir kalp istemedeyim oysa ben, ayrýlýktan parça parça olmuþ, beni anlayacak bir kalp istemedeyim. Hani vuslat zamanýný arar ya aslýndan uzak düþmüþ kiþi, durmadan aslýný arar ya hani!..
Her toplulukta aðladýðým bu yüzden benim, her yerde inlediðim bu yüzden. Ýyilerle dost olmam da, kötülerle oturup kalkmam da bu yüzden. Herkes dostum oluyordu zannýmca benim, kendine yakýn buluyordu çoklarý. Ne çare, araþtýrmadý kimsecikler içimdeki sýrlarý, ve kimse anlamadý ayrýlýktan þikayetimi...
Oysa Sýrlarým Çýðlýklarýmdan Hiç de Uzak Deðildir Benim!
Keskin bakan görür, ve dikkatle dinleyen duyar onlarý. Yazýk, yazýk ki her gözde yok o nur, her kulakta yok o dikkat!.. Gizli deðildir elbette ten candan; ve can tenden gizli deðildir. Lakin caný görmek için izin çýkmadý kimseye...
Hava deðildir neyden çýkan bu ses, ateþtir söyledikleri, nefes nefes ateþtir. Ve yok olsun her kimde yoksa bu ateþ! Bir aþk ateþidir içini yakan neyin; hani bir aþk coþkusu gibi içine düþen meyin!..
Sevgiliden ayrý düþmüþü teselli eder bir ney, yoldaþ olur ve musiki perdeleriyle yýrtar aþýðýn sýr perdelerini, sýrdaþ olur. Kim gördü ney gibi hem zehir hem tiryaki, hem dert hem derman baþý?
Kim gördü ney gibi hem özlemde, hem sarmaþ dolaþý?
Kanla dolu yoldan bahsetmede hep ney; aþk yolunun, Mecnun'un gittiði yolun öykülerini dillendirmede hep. Hani akýlsýzdýr ya sýrdaþ olan akla, hani zordur ya müþteri bulmak kulaktan gayrý dile; iþte o haldeyiz ki zaman erimede üzüntümüzden bizim; anlar yolunu þaþýrmada... Ve günler yanýþlara yoldaþ durmada.
Geçip gidiyorsa varsýn geçsin günler; korkumuz yok ondan...
Ey temiz yaratýlýþýn biriciði, hemen sen yanýmýzda kal yeter!
Günler uzadýkça uzadý nasibi olmayan için, ve suya kandý balýk dýþýnda her þey.
(Bencileyin, bir balýk kaldý susuz)
Piþkinin halinden ne anlasýn ki ham...
Öyleyse sözü kýsa kesmek gerek vesselam!..."
Mevlana'dan
Ýskender Pala