Ertelenen Sorular
Ýnsanlar, kendi yaptýklarýndan çok, baþkalarýnýn yapamadýklarý iþleri neden anlatýrlar?
Bu, onlarýn mütevâzî mi, yoksa fesad olduðunu mu gösterir?
Ýnsanoðlunun garip davranýþlarý üzerine binlerce aklýma gelen soru karþýsýnda çaresizce yine susuyordum. Bu sorulara henüz cevap veremeden, þehrin bir yerinde herhangi birinin yaptýðý hatalý davranýþýn, insan zincirin halkalarýný dalgalandýrarak, zamaný gelince bana da dokunabileceðini fark etmem de üzerine eklendi.
Yine de bir cevabý olmalýydý bütün bu olanlarýn... Ýnsanlarý karþýma alýp sormalýydým, sýrasý gelen sorularýmý!
Neden hissedemediðin her duygunun acýsýný, onu yaþayan bir yürekten çýkardýðýný?
Bir baþarýnýn sahibini gölgede býrakmak için, güneþe yalan iltifatlarda neden bulunduðunu?
Tebessümlerinin ardýndan, dedikodularýyla sevdiklerinin diri diri çiðnemelerinin sebeplerini bir bir sormalýydým…
Merhametsizliðin kardeþi bencillik olduðundan beri, muhtaca sýrtýný dönüp gidenlerin nasýl bir dünyasý vardý, keþfetmeliydim?
Yoksulun sýrtýndan geçinerek zenginliðin keyfini sürenlere ayna tutmalýydým. Körpe beyinleri, boþ sözlerle avutanlara, kendi evlatlarýný hatýrlatmalýydým.
Müslümanlýðýn yaþanmadýðý her güne yas tutmalý, yüce Yaratýcýnýn anýlmadýðý her dakikaya âh etmeliydim.
Nice dile gelmeyen her sorum için sayfalar biriktirmeliydim yüreðimde... Ve bütün bunlara cevap hakký tanýmadan, onlara bu dünyanýn bir sonu olduðunu, karþýlarýnda dimdik durarak haykýrmalýydým! Bu dünyada niçin var olduklarýný en acýlý sözlerimle ruhlarýna iþlemeliydim.
Gözlerini kýrpmadan harcadýklarý her insan için bir cümle savurmalýydým yüzlerine...
Kim kimin ardýndan hýzla çukur açýyor, bilinmeyen dünyanýn örtülerini kaldýrmalýydým.
Dualarýmla bir yol çizmeliydim kendime, baþkalarýnýn yoluna sapmadan doðru bildiðim beyazlýklarda ulaþmalýydým derinliðe...
Dünyanýn çýkýþ kapýsýna gelmeden, haksýzlýklarýn izlerini silmeliydim. Ve öðretmeliydim sevmeyi bilmeyenlere… Her þeye raðmen bir tebessümü, her yüreðin hak edeceðini fark ettirmeliydim. Her kalbin huzura ihtiyacý olduðunu bilerek onlarý mutluluða özendirmeliydim. Hissedemedikleri her inancý, onlara düþlerinde de olsa göstermeliydim. Anlatmanýn üzerime farz olduðunu unutmadan, onlarýn günahlarýný unutmalýydým.
Her yeni günde duâ etmeliydim… Zaman geçtikçe biriken sorularýmýn, beni bir gün tükenerek terk edeceðini, en azýndan umut etmeliydim.
Ve her þeye raðmen sevmeliydim.
Fatma Aladað
Ýnsanlar, kendi yaptýklarýndan çok, baþkalarýnýn yapamadýklarý iþleri neden anlatýrlar?
Bu, onlarýn mütevâzî mi, yoksa fesad olduðunu mu gösterir?
Ýnsanoðlunun garip davranýþlarý üzerine binlerce aklýma gelen soru karþýsýnda çaresizce yine susuyordum. Bu sorulara henüz cevap veremeden, þehrin bir yerinde herhangi birinin yaptýðý hatalý davranýþýn, insan zincirin halkalarýný dalgalandýrarak, zamaný gelince bana da dokunabileceðini fark etmem de üzerine eklendi.
Yine de bir cevabý olmalýydý bütün bu olanlarýn... Ýnsanlarý karþýma alýp sormalýydým, sýrasý gelen sorularýmý!
Neden hissedemediðin her duygunun acýsýný, onu yaþayan bir yürekten çýkardýðýný?
Bir baþarýnýn sahibini gölgede býrakmak için, güneþe yalan iltifatlarda neden bulunduðunu?
Tebessümlerinin ardýndan, dedikodularýyla sevdiklerinin diri diri çiðnemelerinin sebeplerini bir bir sormalýydým…
Merhametsizliðin kardeþi bencillik olduðundan beri, muhtaca sýrtýný dönüp gidenlerin nasýl bir dünyasý vardý, keþfetmeliydim?
Yoksulun sýrtýndan geçinerek zenginliðin keyfini sürenlere ayna tutmalýydým. Körpe beyinleri, boþ sözlerle avutanlara, kendi evlatlarýný hatýrlatmalýydým.
Müslümanlýðýn yaþanmadýðý her güne yas tutmalý, yüce Yaratýcýnýn anýlmadýðý her dakikaya âh etmeliydim.
Nice dile gelmeyen her sorum için sayfalar biriktirmeliydim yüreðimde... Ve bütün bunlara cevap hakký tanýmadan, onlara bu dünyanýn bir sonu olduðunu, karþýlarýnda dimdik durarak haykýrmalýydým! Bu dünyada niçin var olduklarýný en acýlý sözlerimle ruhlarýna iþlemeliydim.
Gözlerini kýrpmadan harcadýklarý her insan için bir cümle savurmalýydým yüzlerine...
Kim kimin ardýndan hýzla çukur açýyor, bilinmeyen dünyanýn örtülerini kaldýrmalýydým.
Dualarýmla bir yol çizmeliydim kendime, baþkalarýnýn yoluna sapmadan doðru bildiðim beyazlýklarda ulaþmalýydým derinliðe...
Dünyanýn çýkýþ kapýsýna gelmeden, haksýzlýklarýn izlerini silmeliydim. Ve öðretmeliydim sevmeyi bilmeyenlere… Her þeye raðmen bir tebessümü, her yüreðin hak edeceðini fark ettirmeliydim. Her kalbin huzura ihtiyacý olduðunu bilerek onlarý mutluluða özendirmeliydim. Hissedemedikleri her inancý, onlara düþlerinde de olsa göstermeliydim. Anlatmanýn üzerime farz olduðunu unutmadan, onlarýn günahlarýný unutmalýydým.
Her yeni günde duâ etmeliydim… Zaman geçtikçe biriken sorularýmýn, beni bir gün tükenerek terk edeceðini, en azýndan umut etmeliydim.
Ve her þeye raðmen sevmeliydim.
Fatma Aladað