Neml Suresinden By: hafýz_32 Date: 16 Eylül 2010, 14:47:52
Neml Suresinden
Meâli“Ýþte sana onlarýn kendi yolsuzluklarý yüzünden ýssýz kalan yurtlarý!”
Geçenler varsa Ýslâmýn þu çiðnenmiþ diyarýndan;
Þu yüz binlerce yurdun kanlý, zâirsiz mezarýndan;
Yürekler parçalar bir nevha dinler rehgüzârýndan
Bu matem, kim bilir, kaç münkesir kalbin gubarndan
Hurûþ etmekte, son ümmidinin son inkisarýndan!
Evet, son inkisarmdan ki yoktur cebrin imkâný
Batýp gitmiþ nazarlar beklemekten fecr-i iýâzâný!
Nasýl, ey yolcu, bin lanet gelip ezmez ki vicdaný;
Dudaklar, çak çak olmuþ” içerken zehr-i hüsraný,
Uzaktan baktý- koþmak nerde!- milyonlarca yârâný.
Bu ýssýz âþýyanlar bir zaman gayet muazzezdi!
Bu damlar böyle baykuþ seslerinden çýn çýn ötmezdi!
Þu kurbaðalar seken vadide ceylânlar koþup gezdi!
Þu coþmuþ, aðlayan ýrmak ne handan gölgeler sezdi!
Fakat, bir bâd-i nekbet ansýzýn hep kýrdý, hep ezdi!
Vefasýz yurd! Öz evlâdýn için olsun, vefa yok mu?
Neden kalbin kararmýþ? Bin ocaktan bir zýya yok mu?
Ýlâhi, kimsesizlikten bunaldým âþinâ yok mu?
Vatansýz, hanümansýz bir garibim... mülteca yok mu?
Bütün yokluk mu her yer? Bari bîr “yok!” der sada yok mu?
Gitme ey yolcu, beraber oturup aðlaþalým
Elemim bir yüreðin kârý deðil, paylaþalým!
Ne yapýp ye´sinýi kahreyliyeyim, bilmem kî?
Öyle dehþetli muhitimde dönen matem ki!..
Ah! Karþýmda Vatan namýna bir kabristan
Yatýyor þimdi... Nasýl yerlere geçmez insan?
Þu mezarlar ki uzanmýþ gidiyor, ey yolcu,
Nereden baðladý yükselmeye, bak, nerde ucu!
Bu ne hicran-ý müebbed, bu ne husran-ý mübin...
Ezilir rûh-i sema, parçalanýr kalb-i zemin!
Azýcýk kurcala topraklarý, seyret ne çýkar:
Dipçik altmda ezilmiþ., paralanmýþ kafalar!
Bereden reng-i hüviyyetlerî ugmuþ yüzler!
Kim bilir hangi þenaatle oyulmuþ gözler!
Medeniyyet” denen alçaklýða lanetler eder
Gibi yekpare kesilmiþ de sýrýtmýþ diþler!
Süngüden kalbura dönmüþ nice binlerle beden!
Nice balþar, nice kollar ki cüda cisminden!
Beþiðinden alýnýp parçalanan mahlûkat!
Sonra, namusuna kurban edilen bunca .hayat!
Bembeyaz saçlarý katranlara batmýþ dedeler!
Göðsü baltayla kýrýlmýþ memesiz valideler!
Teki binlerce kesik gövdeye aid kümeler:
Saç, kulak, el, çene, parmak... Bütün enkaz-i beþer!
Bakalým, yavrusu uðrar mý, diyîp, karnýndan,
Canavarlar gibi þiþlerde kýzarmýþ nisvan!
Ýþte bunlar o felâketzederlerdir ki, düþün,
Kurumuþ ot gibi doðrandý býçaklarla bütün!
Müslümanlýklarý bîçarelerin öyle büyük
Bir cinayet ki: cezalar ona nisbetle küçük!
Ey, bu toprakta birer na´s-i periþan býrakýp
Yükselen, mevkib-i ervah! Sakýn arza bakýp;
Sanmayýn; þevk-ý þehadetle coþan bir kan var..
Bizde leþten daha hissiz, daha kokmuþ can var!
Bakmayýn, hem tükürün çehre-i murdarýmýza!
Tükürün: belki biraz duygu gelir arýmýza!
Tükürün cebhe-i lâkaydine Þarkýn, tükürün!
Kuþkulansýn, görelim, gayreti halkm, tükürün!
Tükürün milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkýþ daðýtan kahbelere!
Tükürün Ehl-i Salibin o hayâsýz yüzüne!
Tükürün onlarýn asla güvenilmez sözüne!
Medeniyyet demlen maskara mahlûku görün
Tükürün maskeli vicdanýna asrýn, tükürün!
Hele i´lâný zamanýnda þu mel´un harbin,
“Bize efkâr-ý umumiyyesi lâzým Garbin
O da Allahý býrakmakla olur” herzesini
Halka îman gibi telkin ile, dînin sesini
Susturan abdalýn idrakine bol bol tükürün!..
Yine hicran ile çýlgýnlýðým üstümde bugün...
Bana vahdet gibi bir yâr-ý müsaid lâzým!
Artýk ey yolcu býrak... Ben, yalýnýz aðlýyayým! [203]