Güneþ yükselmeden kuþluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine
Kýzý “Bayram” dedi, yalýn ayaklý
Adam “Bayram” dedi, tam aðlamaklý..
Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuþmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ aðzýndan bir “off! ” kurtuldu
Oðlu “Bayram” dedi, sýrtý yamalý
Adam “he ya” dedi, gözü kapalý..
Düþündü kýþ yakýn, evde odun yok
Tenekede yað yok, çuvalda un yok
Yok yoka karýþmýþ; tuz yok, sabun yok
Avrat “Bayram” dedi, eðdi baþýný
Adam “evet” dedi, sýktý diþini..
Çalýþsa ne iþ var, ne cepte para
Dað oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karþý duvara
Takvim “Bayram” dedi, silindi yazý
Adam “öyle” dedi, baðrýnda sýzý..
Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralý, gariban, dul, yetim, hasta
Yýllar, aylar, günler erirken yasta
Yer-gök “Bayram” dedi, aðzýný açtý
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtý..
Abdurrahim Karakoç