Alauddin Attar (k.s) anlatýyor:
Þâh-ý Nakþibend hazreteleri beni kabul edince, kendilerini o kadar sevdim ki, sohbetlerinden ayrýlamayacak hâle geldim. Bu halde iken, bir gün bana dönüp;
"Sen mi beni sevdin, ben mi seni sevdim?" buyurdu.
"Ýkrâm sâhibi zâtýnýz, âciz hizmetçisine iltifât etmelisiniz, hizmetçinizde sizi sevmelidir" diyerek cevap verdim. Bunun üzerine:
"Bir müddet bekle, iþi anlarsýn" buyurdu. Bir müddet sonra, kalbimde, onlara karþý muhabbetten eser kalmadý. O zaman;
"Gördün mü; sevgi bizden midir, senden midir?" buyurdu.
Beyt:
Eðer mâ'þûktan olmazsa muhabbet âþýka,
Âþýðýn uðraþmasý mâ'þûka kavuþturamaz aslâ