Bülbül Hasan XV. asýrda yaþayan kýymetli sanatkâr ve deðerli nüktedânlardandýr. Hoþ sohbet kiþiliðiyle meclislerin en renkli ve aranan simâlarýndan birisidir. Ayný zamanda þair de olan Hasan, þiirlerinde Andelibî(andelib: bülbül) mahlasýný kullanýrdý. Bir ara ikamet ettiði Kastamonu'ya bir kadý gelir. Rüþvet almadan iþ görmeyen kadýlardan biridir bu kadý. Kadýnýn memurlarý gelenleri önce "Efendi uyur" diye geri gönderir, þayet ellerinde hediye varsa bu defa, "Efendi, buyur." derlermiþ. Andelibî de haklý olduðu bir dava için dört-beþ defa mahkemeye gittiði halde hep eli boþ dönmüþ.
Bir baþka gün bir parça þeker ve iki altýnla kadýya varýnca davayý hemen kazanýr. Bir toplantýda bir adam, "Mahkemede iþim vardý, gittim. Kadý efendi uyuyormuþ, çok üzüldüm." deyince; Bülbül Hasan, nam-ý diðer Andelibî þakýmaya baþlar:
Eðer destin tehî varsan Efendi'yi uyur derler
Eline zer alýp var sen, Efendi gel, buyur derler.