Taze bahar... Hem taze hem bahar! Hangi dalýna tutunayým!
Unutayým kýþlarý gayrý; duydum ya sevincini kuþlarýn! En taze kokular, en taze, doku(nuþ)lar... Ýpekten selamý var sana; sana ha, sana! Kim söyler bu selamý kime söyler; biliyorsun! Biliyor musun bu selamýn her an olduðunu! Hani bir selam aldýðýnda sevinirsin ya... Bir de düþünsene selamsýzlýðýn olmadýðý bu âlemi!
Bakýþlarýna biraz daha mânâ lütfen! Her an/da sana taze baharlar sunuluyor! Çok fazla yorgunusun; gaflet yorgunu! Tefekkürün kollarýna atsana kendini! Eve dön, eve! (Bak, bu roman adý da olur: "Eve Dön!") Romanlar, "aramak" deðil mi! ... sokaðýnda arayan sensin; aranan sen! Kendini aramaktan baþka iþin mi var ? Varsa söyle! Kendini bulmaktan baþka bir "þey" mi arýyorsun ki kendini bile ve-ri-yor-sun (bazen/çok zaman bile bile) bir nice eften püftenliðe... Þarkýlarýn aradýðý/arandýðý/þakýdýðý sensin! Gözyaþlarýn tellere düþüp beste/nota oluyorsa ne için dersin? Þiirlerin kafiyesini geç; ama Safi'si, Safiye'si sensin. "Âþýk-ý sadýk menem;/Mecnun'un ancak adý var." derken aradýðý kendi iþte! Kimi arayacak ki... Kendini, hangi adreste oturduðunu bulmalý ki önce; sonrasý? Sonrasý kolay artýk. Resimler seni çizer arkadaþ! O içindeki Çin Seddi'ni aþýp da sana ulaþmayý dener renklerin açýðý/koyusu... Sen her an taze baharsýn. Soldurma kendini. Dallarýn, çiçeksiz, meyvesiz olmasýn. Sana "insan" deniyor. Pahalý bir kimliðin var. Adýn akþam sabah: Taze Bahar.
Kýþlar dondurabilir mi seni, sonbaharlar soldurabilir mi!
Bir yaz da kavrulacak mýsýn? Sonsuz Sultan'ýn sana duasý var.
Taze baharlýðýný Nemrutlar yakmasýn diye...
Susuz kalmayasýn, Firavunlarýn yalanlarý, yýlanlarý seni yutmasýn diye...
Ali Hakkoymaz