Yarenlik By: sumeyye Date: 06 Eylül 2010, 14:49:29
yarenlik
Varsýn anlamasýn aðyar hâlden ne çýkar? Biz yürüyelim yine de, gözlerimiz yangýn, gözlerimiz fersiz ve sitemli… Gözlerimizde gizli uçurumlar, fersûdeliðimiz âþikâr… Olsun yârenlik; rahat/sýzým… Olsun…
Gündelik sevdalara geçmedi kaydýmýz; gün, delik deliktir içimizde yýllar yýlý… Dipnotumuz düþmüþtür hayâta; çekilmez çok yanýmýz olsa da, yansýz kalmadýk zulüm terânelerine!.. Terennümlerimiz aþk olsun diye düþtüysek yola ya da düþürüldüysek; þüphesiz bundandýr, yüzümüz yere düþtüðünde düþüþü yeryüzünün.
Yalýmlarýmýz uzak kýldý bizi içine sevgi tohumu katýlmamýþ her aþtan. Baþýmýz aþka fedadýr, diye diye ulaþtýk ferdalara. Kim bilir kaç gün oldu yola býrakalý gözlerimizi? Gün saymayý unuttuk sene hesâbýndan!..
Þimdi yangýn varsa gözlerimizde, býrak, olsun yârenlik... Satýrlar sýr dolsun. En güzel'e yolcu olalým her yolda; varsýn, taþsýn yalazlar sadrýmýzdan!
...
Ya böyle mi olmalýydý dünya? Bir müþfik anne bulduðumuzda, koþmalý mýydýk ellerini öpmek için hasretle; zamân, ýþýk hýzýyla devrilirken ömrümüze?.. Oysa bir zamanlar, anneler vardý ki, þefkatleri ulaþýrdý yarýnlara... Zaman mý yaþlandý ne; yükümüze direnç katsýn diye yorgunluðumuzu bileylerken...
...
Âh yârenlik; þakaklarýmda müzminleþen þarkýmý duyuyor musun? Sevda böyle bir þey galibâ; kilometrelerin sýfýrlandýðý nokta... Anlýyor musun beni? Gece, ilmeðine geçiriyor gecikmiþliðimi... Uzaklarda olman neyi deðiþtirir ki? Yalnýzca, yanarým daha fazla, fazla fazla... Füzûn bir yalnýzlýk olur adým, derin bir iç çekiþle Fuzûlî'yi çaðýrýrým asýrlar berisinden iliðime...
Kimse dinlemez sessizlik dinletimizi, sen dinle yârenlik; cân kulaðýný çevir de aþka, duy gönlümüzün derûnî gâzellerini... Ki, bir yerlerde imzan durur bilirsin!
Ama bir ses ver önce, "týn.. týn.." ayak sesin duyulsun. Gece gözlerim yetiþemiyor ihtimallere! Haydi bir ses ver de, sesim fezâda kaybolmasýn. Uçur sesini içimin en uç yanlarýna!.. Gözlerim, gecelerce güz...
...
Muammalýðýmýza mesafeli duruyor dünya! Dursun da yârenlik; satýr satýr seriliþimizi sayfalara, kim anlatýr hüzünbaz bakýþlý ince rûhlara?Bir bebeðin bakýþýndan devþirip umûdu nasýl da demleriz biz!.. Topu topu terekemiz bir çuval harftir ki, alýcý bulmaz bezirgânlarda; bergüzârlýðýmýz geçer kayýtlara usulca... Sûretimiz aþka resmolur. Terekemiz tesellîmiz. Kimse bilmeyedursun yârenlik...
Pervânelerin bahtýnda bahtiyarlýktýr aþk. Vakit be vakit dönerek yanarýz, yanarak döneriz... Bir mum aðlayýþýdýr talihimizin tahlîli. Ýçimdeki çýðý çaðýr artýk diyorum! Çaðlarca içleniyorum sana... "Ýç" diyorum... Ve içerliyorum sessiz... Tarihleri yazmaya yetiþtiremiyorum; nasýl da akýp gidiyor ömür... Kayýtta kalmaya kayýtsýzým neylersin. Az var bahâra; ürküten, titreten nevbahâra...
...
Kapýlar ardýnda küçük bir kýz çocuðu gibiyim yârenlik... Zulamda hüzün ve hasret... Azýðým, gözyaþýndan ibaret... Ne çok ýrak kaldýk visal muþtulu rüyalara! Ve üstelik yeni bir bahara az kala, cemre olup düþesim geliyor havaya, suya, topraða… Yorgunum yârenlik; tek ateþlik topum. Þu'le þu'le þerholma vaktidir! Aðýr bir kýþ geçip giderken ömrümden, aðrýlý kalýrým kýþ uykusundan kalkmamýþ gözlerime. Ve kalakalýrým göz önünde bir güz hânendesi gibi hâreli…
…
Bizde mevsimler içte yaþanýr yârenlik… Ýlkbahar: düþ. Güz: düþüþ. Yaz: yanýþýn rengi. Ve kýþ: harmanlanan armoni…
Bahara çok az kaldý yârenlik; azalýyorum, az alýyorum þua'sýný umudun… Levhâ levhâ asýlýyor her âným. Ne çok zamandý ardýmýzda kalan; þirazesiz defterlerin ciltsizliðinde þerhâlandým… Bahara az kala yine yaralandým… Aðyar anlamasýn hâlden de; sen anlayasýn diye, bunca satýrlarýn sütunsuzluðunda kaldým. Aþka daldým bir küçük düþte, mazur görülmemi diliyorum her düþüþümde… Ve yeni bir nevbahâr giriþinde, intizârýmdýr sana armaðaným… Yârenlik… Zeynep DÝLYARE