.........
hey! yüreðime saplanan hýrçýn yabancý, içime yýldýrým gibi düþen siyah saçlý sanrý
içinden kaç yýlký geçti üþüdüðümüz ve unuttuðumuz sevdalarýn
seni ne zaman düþünsem karnýmýn ortasýnda yanardað,
sevmesem çeker miydim bunca acýyý, sabýr kangren oldu
yoksulum, yorgunum, ufkum sonsuza açýk, çýðlýklarla geçti üstümden karanlýklar
yýllar ve yýldýzlarla tükendim, damarlarýmda kan yerine karýncalar
üþüyen aðaç bedenim, çürüyen tomruk sýzýsý
dudaðýnda ürkek bir öpücük gibi duran bendeyim
içimdeki kýrmýzý imgeyi nereye koysam utanýr
gözyaþlarým yaðmur kokusudur topraklarýnda kararýyor son ýþýklar,
son bekleyiþ, son sesleniþ, son tükeniþ
bu þiire artýk ne eylül girebilir ne haziran
günleri öyle dövdük ki aþk olsun, acýmadan
eylül mora döndü haziran ebruli
.........
Adnan Acar