Durus By: sumeyye Date: 03 Eylül 2010, 17:56:09
DURUÞ
Her insan bir arayýþýn cenderesinde, bir þeylerin peþinden koþmakta, deveran eden düþünceleriyle sonuca ulaþmayý arzulamakta ve herkes kendince bir þeyler bulduðunu düþünmekte.
Gösterilen çabalar, verilen emekler, yapýlan çalýþmalar insanlýðý nereye götürmektedir sorusu zihinleri meþgul etmekte ve Ýnsanlýðýn gerçeði olan arayýþ hâsýl olmaktadýr.
Ýnsanlarýn kendi þartlarýna ve konumlarýna göre aradýklarý, arayýþlarý deðiþebilmekte aslolan arayýþ ise belirsizliðini korumaktadýr.
Ýhtiyaç duyulan ne ise hayat boyu o aranmakta, bulunduðu düþünülse de farkýnda olmadan arayýþ devem etmektedir.
Arayýþ hýrsý bazen þiddetini artýrmakta; bu nedenle zamana baðlý olan, zamaný gelmeden harcanmakta ve tüketilmektedir.
Ýnsanlýk arayýþýn cenderesinde mücadelesini sürdürmektedir.
Velhasýl güzel olanýn peþinde koþmak, güzel olaný aramak, güzel olana ulaþmak insanlýðýn ortak gayesi…
Buna raðmen;
Neyi arýyoruz sorusu zihinlerdeki belirsizliðini sürdürmekte, niçin arýyoruz sorusu ise bizleri susturmaktadýr.
Yaratýlýþ gerçeðinin peþinden mi koþmaktadýr insanlýk?
Bezm-i Elest’te can bulan ruhun cananýný mý aramaktadýr?
Aramakta ve aranmakta olan ve insanlarýn arama eðilimi bildiðimiz…
Bazen arayýþ kendinden geçiþ ile bir yerlere varabilmekte ve mesafe kat edebilmektedir.
Bu süreçte kimileri aradýðýný bulduðunu söylemekte, kimileri ise hepten kendini kaybetmekte…
O zaman bir yerde durmak en doðrusu…
Sonucun hâsýl olmasý sürece baðlý olan bir olgudur ve sonuç için bir yerlerde durmak, mütekâmil sýfatýna haiz olmayý beklemek olmasý gereken bir aþamadýr.
Durmamýz gereken, durulmasý gereken yer neresi?
Uygun bir mekâna mý intisap eylemek, yoksa uygun bir zamana mý bel baðlamak…
Zamanýn ve mekânýn birleþtiði bir yer?
Zamanýn ve mekânýn birleþtiði yerde durmak…
Zamanýn ve mekânýn birleþtiði bir ufuk çizgisinde durmak…
Ay Vaktinde durmak…
Ay Vaktini solumak…
Ay Vaktinde soluklanmak…
Bu duruþ elbet bizi bir yerlere götürecek, kývama getirecektir. Bir yere nazarý dikkat çekmek, orada ruhu terbiye ederek ruha cananý arzular bir mahiyet kazandýrmak; zorlu, sabýr isteyen, fedakârlýk gerektiren bir süreçtir. Zamaný ve mekâný ölçüsü içinde idrak etme bu sýrrýn ifþa eder.
Durmak, bize þüphesiz çok þey katacaktýr ama ondan daha zorlu olaný ise duruþu bozmamaktýr. Durulun dokta, duruþu bozmamak mihenk taþýmýz, þiarýmýz olursa metafiziði hissedebilir ve anlayabiliriz.
Ay Vaktinde durmak ve duruþu bozmamak…
Ýþin sýrrý duruþ, özü ise sabrý cemildir.
Ay Vakti;
Gecenin sessizliðinde hilale dokunmayý arzulamak, mahya ýþýklarýnýn altýnda olmak,
Kesif bir ay siluetinin ýþýðý ile aydýnlanmak; dik baþlýlýktan uzak, baþýmýz dik bir þekilde duraksamak.
Ruhun bedeni nasýl uçurduðunu tüm kalbi duygularla, bedeni titreten bir içtenlikle hissetmek, aya yükselmek ve öylece durmak, duruþu bozmamak.
Hilali anlamaya Ay vaktini özümsemeye o kadar ihtiyaç var ki;
Ýnsanlýðýn hislerini kaybettiði, kendini kaybettiði þu zamanda… Bir insanýn, her þeye madde gözüyle baktýðý, egonun tavan yaptýðý þu zamanda… Bir insanýn diðer bir insaný maddi kýymete tabi tuttuðu þu zamanda… Özünü özümseyemeyen insanlarýn çoðunluk kazandýðý þu zamanda…
Hasýlý kelam…
Ay vaktinde durmak ve duruþu bozmamak…
Esselam…Üzeyir SÜÐÜMLÜ