Uzaktaki By: sumeyye Date: 02 Eylül 2010, 13:23:57
UZAKTAKÝ
Hangi karanlýk bekler beni, uzaktaki. Senin karanlýðýn deðildir, bilirim. Ateþlere kandýðým zamanlar uzak deðil. Sonra berhava olan gençliðim. Neþter yuttuðum, uçurum kustuðum zamanlar. Uzak deðildir senden kaçtýðým, yalnýzlýðýma sýðýndýðým zamanlar. Kahroldum, kahroldum, hayatýn göbeðinde. Sense bir uzaktaki…
Bu senin karanlýðýn deðildir, bilirim. Kýrýlan ellerim, vurmuþken gecenin kýyýsýna. Ben yine mahzun melül, biçare sefil, ölülerimizi beklerim. Can taþýyan denkler, yaðmur kuþanmýþ sonbahar. Kesik bir suret gibi dururlar karþýmda. Bilirim ve yürürüm. Yeni yüzler çizerim sana benzemeyen, seni anýmsatmayan. Yeni yüzler, mumyalanmýþ kör düðümler. Ýçimdeki gizli ukde… Bir parça bildiðin, hiç tahayyül etmediðin…
Bir yalnýzlýk çiziyorum, kayan yýldýzlarýn boþluðuna. Galaksilerin infazýnda, acýmadan kendimizi hiçleþtirdiðimiz ayrýksý. Hiç boþuna uðraþma, gözyaþlarýmý tutamazsýn. Esamisi okunmaz, geçmiþ güzel günlerin. Yeni bir ölüm bekler beni, uzaktaki. Senin yaðmurlarýn deðil bunlar. Böyle terk edilmiþ yurtluk gibi bakmazdý daðlar. Caný çýkmýþ küheylan gibi akmazdý ýrmaklar. Bu senin resmin deðildir, uzaktaki. Acýndýr sesimdeki, uzaktaki. Belki üstü getirilmemiþ biletsiz sabahlar, paslý tenekelere kalmýþ topaçlar, gün yüzü görmemiþ saklambaçlar. Yerinde kal, her sonbahar.
Anlatmak istediðin masal deðildi, uzaktaki. Sararmýþ tarlalarýn sahaflýðýnda, sonbahar tomar tomar. Harcanmýþ hayatlar, rüzgârý kesilmiþ deðirmen gibi karþýmda dururlar. Meþin damarlar, hüzün kuþanýrlar. Pek aþina, pek acýlý zamanlar. Ve hep öyle kalacaklar, uzaktaki. Mevsimin kalbinde duruyorsam, gözlerimi sana vermiþimdir. Kör karanlýklarda bekliyorsam, kalleþ bir umuda bel baðlamýþýmdýr. Senin yolunda giden yolcudur, azalan günlerim, santim santim doðranmýþ bu sonbahar geceleri. Ýsli bir duvar gibi duruyorlardýr karþýmda. Bin dokuz yüz seksenli yýllarýn kýþýnda, sen, ben ve Ayþan. Ýçini boþalttýðýmýz yoksulluklar. Demirler omzunda, sýzýlar kalbinde, tavýnda ateþ, damarda kan, suda yaþam, bekleme, al demirlerini. Bekletme kaptaný. Kaçak bir çaya baðlanmýþtýr her þey. Umutlar dâhil, yeni bir dünya yeni bir hayat, her yerde her zaman geçerli bir bilet. Ýþte öylesine kýymetli bir çay, uzaktaki…
Emanet zamanlardýr ha.
Kefen kuþanmýþ bu eylül geceleri yok mu? Göstermezler sabahýn yüzünü, gecenin kalýbýný. Dost sanýrsýn aðyarý. Benim karanlýklarýmdan çýkýp gelmediler mi bu heyulalar. Astýma kaldýðým, ikbalden kaçtýðým sünnetli zamanlar. Sonbahar, bir tutam har ve yakýnlýklarý uzak eden yollar. Hiç bitmeyen, hep uzayan yollar. Es kaza çýksam kalbimden, kendimi öldürmekten korkarým. Aman Allah’ým, bu hangi günahýn vardiyasý. Geçip gittiðim nöbetler, sararmýþ ömürler. Hangi imtihanýn kapýsýnda çekip çýkardým. Ben deðilimdir bütün bunlarý düþünen, yüzüne vuran, aklýndan kaçýran. Olmak istemezdim, en azýndan. Bir affýn kapýsýndan, yanan yürek karýncalaþan can…
Kulaðýmýn zarýný yýrtan sesler, uzaktaki. Senin sesini seçemiyorsam bir solukta, gemileri devirmiyorsam ilk bakýþta, raydan çýkarmýyorsam bütün trenleri salkým saçak, gün daha aðarmayacak demektir. Ýhanete yataklýk yapýyorum demektir. Ben gecenin bir yarýsýna kalmýþýmdýr, hiçbir þeyin gerisini getirmiyorum demektir. Baþýmda puslu yengeçtir zaman, o zaman. Zehrini kuþanmýþ yýlandýr dakikalar, o dakika. Beni senden uzaklaþtýran, anýlarý mezar yapan, kelimelerin cambazlýðýnda palyaçoya çeviren devirler, o devir. Dehrin kuþaðýna gizlediðimiz kýþlarý özlüyordum, o vakit. Bir aralýk kaldýrýmýnda, yolunu gözlüyorumdur, o biçim. Bütün her þeyi birbirine karýþtýrýyorumdur, o dem. Katiyen bir bütünün parçasý deðilimdir. Büsbütün dünyanýn dýþýna çýkmýþýmdýr. Asli rolümle boy gösteriyorumdur dünya sahnesinde: Yalnýz ölümlü, noter tasdikli. Kimsenin bilmediði, görmediði... Göbeðinden taþlara baðlandýðýmý… Uzanmýþýmdýr mezar taþýmýn üzerine, satýr satýr doðranýyorumdur. Gecenin bir vakti, hiç kimse gelmeyecektir ne duaya ne de yatýya. Hiç kimse bilmeyecektir neler çektiklerimi. Umutlarýma sinmiþ umutsuzluðumu kimse tarif edemeyecektir. Kendinden geçecektir etim tenim kemiklerim. Hangi kasrýnda kapýsýnda asýldýðým mühim deðildir. Kaldýrýlmýþtýr þahadetim, herhangi bir surette. Bilemem.
Olur olmaz zamanlarda beklediðim, uzaktaki. Ocaðým yanmýþtýr, közlenmiþ zamanlarýn narýnda. Kýyýlar kaybedilmiþtir hepten. Gözümün nuru, minareler. Mevsime mi yenildim ne. Canýmdan mý oldum. Öldüm mü, kaldým mý? Denize mi düþtüm. Kalibresi düþük bir demirin parmak uçlarýnda, göðe mi uzandým, yere mi çaldým.
Yanan yüreðim deðilse, hiçbir þey bilmiyorum.
Yanan yüreðim deðilse, ben yaþamadým gecekondularda.
Yanan yüreðim deðilse, her þey yalandýr yeryüzünde.
Yanan yüreðim deðilse, ben insan deðilim, insanca yaþamadým.
Yanan yüreðim deðilse, ben hiçbir zaman hiçbir vakit utanmadým, utanmadým.
Yanan yüreðim deðilse, anýlara mezar olacaktýr ömrüm, bir kürekte.
Kalmamýþtýr ayva tüylü þafaklar, çýtkýrýldým yarýnlar.
Yanan yüreðim deðilse, ben rahme düþmedim karanlýk doðduðunda.
Aydýr, uzaktaki.
Sararmýþ bir entaridir, eylül.
Yanan yüreðim deðilse, ben masallara inanmadým hiç.
Yanan yüreðim deðilse, bir kurþundan namus ve þeref yeminleri dinlemedim.
Yanan yüreðim deðilse, ben ne diyorum böyle nefes nefese.
Hiç ölmedim, gözlerimi açmadým, aðlamadým.
Yanan yüreðim deðilse, kahýr dolu bir kadehte, baþýmý secdeye indirmedim.
Hiçbir gemi hiçbir zaman hiçbir sonbaharda yol almadý içimden.
Yanan yüreðim deðilse, o zaman ne demek oluyor bütün bu karanlýklar.
Ben kimin karanlýðýndan kaçýyorum böyle kör topal.
Bindiðim atlar da neyin nesidir.
Nereye varacaðým tepe taklak.
Hangi kýyýda enkaza dönüþecek ömrüm, yanan yüreðim deðilse.
Sabah hiç olmayacak mý?
Ben kaný donmuþ pelikanlarý kime ýsmarlayacaðým.
Yanan yüreðim deðilse, sen kim oluyorsun, sen!
Ýçi geçmiþ bu efkârla ben daha ne kadar yol alabilirim.
Sanýr mýsýn ki, soluðum derin, gayretlerim yeterli.
Cebim ceset dolu, rengârenk simsiyah.
Gözlerimde bekler beni genç ölüler.
Un ufak kemiklerin ekmeðinde kürek atmýyor muyum?
Demek ki yanan yüreðimdir, berhava olansa ömrüm.
Demek ki yol almýþým, görünmez kaidelerin gölgesinde.
Yol almýþým ve her defasýnda kendimi vurmuþum.
Bana býraktýðýnsa delik deþik bir kalptir sadece, uzaktaki.
Bilirsin ve susarsýn, uzaktaki.
Sonbahar yaðmurlarý beni çaðýrýyor yeni güne. Caným genzime kaçmýþ. Güç bela nefes alýp veriyorum. Allah’ým diyorum, ölmek kadar yaþamak da zor ve her yaþam kendi ölümünü çizermiþ gecenin karanlýðýna. Bense sadece seni býraktým arkamda. Yolumu kaybettiðimde geri dönmek için. Fazla uzaklaþmýþtým, gecenin karanlýðýnda. Geri dönmek istedim sabaha doðru. Döndüm, soðuk nefesini hissettim ensemde. Hangi ayrýlýðýn nefesini çektin içine, bilemiyorum, uzaktaki. Hangi rüzgâr kaçtý gözlerine, yakýcý. Gýrtlaðýna gömdüðün müntehir suretler de neyin nesi oluyor. Hiçbirini tanýmýyorum. Daha önce görmüþlüðüm yok. Katiyen görmedim hiçbirini. Fakat ben geri dönmek istedim. Geri dönmek zorundaydým. Geri döndüðümde sen yoktun. Býraktýðým yerde deðildin. Ve artýk ben de yolumu kaybetmiþtim, uzaktaki. Aramýzda hiçbir fark yoktu. Ben uzak bir kayboluþtum, anýlarýn belleðinde. Sense yakýn bir vuruþtun, kalbimin sol açýðýnda.
Faik ÖCAL