Bir bahar merceginden By: sumeyye Date: 01 Eylül 2010, 14:31:21
BÝR BAHAR MERCEÐÝNDEN...
Bir âhu aynasýndan seyredebilmek kâinatý… Ahvel bakýþ deðildi çerçevesi mürekkep masumiyetine batýrýlmýþ. Rayihasý toprak montajlý namütenahi bir sezinin, tutundukça insaný sürükleyen kesiti mündemiç. Akdes gülücükleriyle sizi karþýlayan muazzam ev hazireleri var bahsimde. Akik meltemimde tutunduðum kalemimle ses çýkarmadayým mülayim kayalýklara. Yankýlar geliyor bahçeme, içime ve kalemime. Harf oluyorum herkesin kelime olmak istediði tepelerde. Dökülen yapraklara arkadaþ olmak istiyorum hissiyatlarýna tercüman olabilmek için. Bir his ummanýnda dolaþtýðýmýn farkýndayým. Bilincimin adesesiyle can arýyorum can vermiþlerin bahçesinde. Yaðan yaðmurun þemsiye üstü katrelerine el uzatýyorum. Uzak ve uzun olmasýn bu ayrýlýk diyorum. Dökülen yapraklar tebessüm ediyorlar. Hüzün peteklerinde ümit bacalarý bir duman halinde yükseliyor gökyüzüne. Görebilseydim bulutlarýn sýkýþýk heyecanlarýný, dökülen kalplerinden. Dökülmüþtü her þey, yaðmur ve yaprak. Dökülmüþtü kýþ akþamlarý ve uzun gözyaþý dilimleri… Belki size uzun gelmiþtir ama bana yakýn görünmüþtü bahar. Ýndirmediðim özlem çýtama süzülmüþ bir visaldi bu sadece. Sade ve öze banmýþ keyfiyette… Bahar, kostümünü eline almýþ ve vefanýn ince duyurusunu yapmýþtý. Duymuþtu yapraklar ve gözler. Kaldýrýmý olmayan yollarda yürümenin hevengiyle bir gülbank yaþatýlmýþtý çimenzâra. Yan yana dizilmenin eþsiz kompozisyonu gözler önüne serilmedeydi. Kasýmpatýlar gurbette kalmasýn diyordu beyaz papatyalar. Güzelliðin hakkýný veren þebboyun ayrý bir koþuþu vardý ülkesinde. Ayný ülkede yaþayan nilüfer, erguvan ve firuze týklým týklým elbiseleriyle yeryüzünü doldurmuþlardý haklý olarak. Kýþýn poyrazýndan intikam alma deðildi bu, sýrasý gelmiþ hakkýn tutulup eflatun gönderde sergilenmesiydi. Ýnsanýn bayram sabahýnda ayna karþýsýndaki elbise deðiþtirme helecaný ayný ritimde benzeþmedeydi. Bir bayramýn sabahýydý baharýn geliþi. Bir kâinat bercestesiydi bunlar salkým salkým. Ödünç olarak verilmiþ duygular bir bir dirilmedeydi taze topraklarda. Kýþtan gelen mirasýn buket sýcaklýðý yankýlanýyordu tepelerimde. Kalemim ýsýnmýþtý artýk. Sobam gürlemiyordu dört duvar arasýna sýkýþýp kalmýþ benliðimde.Çiðnemeyecektim artýk karlarý,elime alýp sýkmayacaktým. Bir çiçeðin isteyebileceði türden sütliman düþler kuracaktým. Surlarý yýkmak ne haddime, baharý sessiz bir kalenin köþesinden seyredecektim. Cemre bakraçlarýnda ikircik sadâlar uðramayacaktý duvarlarýma. Poyrazlar da zarf atmayacaktý artýk pencereme. Kapýmda mektuplar vardý misafir olmak için bekleyen. Sayýsý kesret hacminde zarflar vardý kalemsiz. Kalem gayretsizliðinde gelen bu misafirleri alamayacaktým içeriye. Oysa kýþ boyunca ne misafirler aðýrlanmýþtý odamda. Rikkatime dokunuyordu kýsýr zaman dilimleri, yelkovaný tebessüm aþk etmeyen saatler.Bir ebabil taþlamasýydý nefsimin kaçýp da tekrar geri geldiði.Ne de güzelim pusular kuruyor gözlere tayfa. Gece týlsýmýný yakalamaya çalýþan battaniyemi geçici olarak sessiz bir kaldýrýma kaldýrýyorum. Ýçinde bir dünya kurduðum his piramidimle. Sýcak iklimlerin saksýsýnda boy gösteren piramide mimari anlamda katkým olsun diye. Dört köþeli örtümde nasýl oldu da bunlarý düþlemiþtim, merak ettim doðrusu. Ýnsan sarýldýkça seviyormuþ meðer, sevdikçe de sarýlýyor. Sarýldýðým kalemim ve gözyaþlarým, bu dört köþeli dünyada çizilemeyecek çerçeveleri yaþattýlar bana. Daðlarýn üçgen olmadýðýný onlarda tattýðým celvet sayesinde öðrendim. Tutabiliyorum artýk kaçan yankýlarý. Yaðmur katrelerinin sadece çamurlu ayak izlerini sildiðini görmedim bu hayatta. Güneþli bakýþlar vardý kanepelere sýðmayan oda misafirleri. Bir karanfil kapýsý açýlýrdý balkonuma caddeyi çizebilmek için. Kalýn mukavvadan az ince olan cesaretimle izleyebiliyordum bu tutunuþlarý. Oysaki gölgenin mürekkebinin bittiði yerde kalemler devreye giriyormuþ. Akrep kýskaçlarý ýsýnýyor kaktüs salkýmýnda. Hareketler gözüme çarpýyor balçýk dakikalarda. Olsun diyorum, olsun. O da bir can. Gagasý yeni ýslanmýþ lebriz martým bana okyanusumu hatýrlatýyor. Bir yelkenli kiralýyorum henüz tanýþmadýðým rýhtýmdan. Rýhtýma sýrtýmý dayamadan “vira bismillah” çekip uzatýyorum ellerimi. Kaleme ve kalem’e… Neler yazýlmazdý ki ve neler yazýlmadý bir kalem gölgesinde. Þadýrvanda ýslanmýþçasýna serinlik gelir ruhuna bir fýsýltý halinde. Ýlham ibriþimleri aynada boy gösterir. Buhur buhur bahar olur güneþin ter döktüðü her yer. Koþar adýmlarla göz verirsin tabiata, ruh verirsin kaleme. Bir destandýr her zaman kutlanan deste nefesinde. Kalabalýklardan yýrtýlmýþçasýna namzet sayarsýn gölgeni. Aynada gözlemlediðin benliðini de yanýna davet edip derin bir düþünceye dalarsýn. Ýlk defa gördüðün temiz bir bahçeye girer gibi. Lehim ile yapýþtýrýlmýþ apartmanlarýn sakinleri ara sýra gürültü yapsalar da aldýrmazsýn dikenlere. Gül rayihasý doldurmuþtur her yaný kalem saltanatýnda. Gürültü seni rahatsýz etmez gürül gürül ilhamýnla. Bir gün onlar da belki yazmýþ olduklarýný okuyacaklar ve gürültü çýkardýklarýna piþman olacaklar. Kimsenin suçu yoktur belki o anda ama kendi hallerine piþmanlýk kapýlarýný kapayamayacaklar. Zaman nasýl da gökkuþaðý gibi kayboluyor. Bayram beþaretinde gelen cývýl cývýl oynaþan ruhumda misafir baharlar gelmiþ. Nasýl da almam bu misafirleri. Topraðýn kýþ boyunca bin bir ýzdýraba maruz kalmasýný ve gayret etmesini ben de görmüþtüm.Bir zaman önce alamadýðým misafirler kapýmdan kopmuþlardý fakat,diriliþin cisimleþmiþ efendilerini almasam kaybedebilirdim. Patika hülyasý yoktu artýk derin cerihamda. Oluk oluk akýttýðým hicranýn kalemim ile taçlanmasý baharsý bir bayramdý. Akþam güvercinleri gibi çekilmiþlerdi yuvalarýna þirazesiz aynalarým. Ellerimle yoðurdum bir ýhlamur ikindisinin çay diliminde kalemin dinlenmesi ne enfes ömür saðanaðý. Yazmak için dinlenen bir varlýðý temaþa edebilmek de insanlýk baharýna gebe.Turnusol akþamý gelmez ardýndan.Kalemin bahar takýsýnda paha biçilmez lahuti dünya vardýr.Gören gözlerin baharý,göremeyenlerin ise kýþý… Gürsel ÇOPUR