Ne oldu sevgilerimize By: sumeyye Date: 30 Aðustos 2010, 17:31:00
Ne Oldu Sevgilerimize...
Bir baþka oldu dünya, sensizleþen her geçen günde. Biraz daha uzaklaþtýk kendimizden ve deðer bildiklerimizden. Komþuluklarýmýzdan tutun, dostluklar, hatta aile iliþkilerimizde de tam bir yozlaþma baþladý sen kendini misafir bileli. Ýþin tabiatý gereði olmasý gerekirken bir lüks konumuna gelmedin mi tüm iliþkilerde.
Ne ustanýn çýraðýna muamelesinde, ne öðretmenin öðrencisine davranýþýnda ne de bahçývanýn çiçeðe olan tutumunda göremez olduk seni. Oysa eskiden öylemiydi? Komþular birbirleri için can atardý. Küçük meseleler sorun edilmez, problemler senin itici gücünle aþýlýrdý. Herkes birbirinin derdini, yarasýný sarmak için koþardý. Kimin iþi geride kaldýysa birlik içinde halledilirdi her þey. Çünkü temelinde sen vardýn.
Þimdilerde öðrenci öðretmenini tanýmýyor, küçük de büyüðünü. Çiçek bahçývana diken gibi batýyor. Çýrak ustasýna düþman ve rakip. Komþu komþuya diþ biliyor, akrabalar da birbirine haset ediyorlar. Kardeþler daha dün miras paylaþýmýnda seni kovalamadýlar mý içlerinden? Hem de üç günlük dünya için! Ya yuvalara verdiðin sýcaklýk nerelere kaybolur oldu. Dostlar neden uzaklaþtý senden. Aileler senin adýný andýklarý halde, neden gereklerinden uzak hareket ediyor oldular. Ya sevgililer? Sevmenin güzelliði dururken, sevilmenin ihtirasýnda seni kovaladýlar hayatlarýndan…
Sen sadece bir sözcük olarak, kýsýr kelimeciklere neden hapsedildin böyle? Sana ne büyük anlamlar yüklenmiþti oysa. Yükün ne de büyük ve aðýrdý. Yoksa taþýyamadýn mý bunca yükü omuzlarýnda. Ya da günümüz insanlarý seni yüreðinden çýkartýp attýlar mý? Veya iki yüzlülükleri seni kaçýran en büyük etkenlerden birisi miydi? Yok, yok sen kaçmýþ olamazsýn insanlarýn hayatýndan. Bilerek ve isteyerek sen bunu yapamazsýn. Çünkü sen kâinat hamurunun mayasýsýn. Böyle yapsaydýn þayet, bu varlýk sebebine de aykýrý olurdu elbet…
Evet, kýymetli insanlar; baylar, bayanlar, ustalar, çýraklar, büyükler küçükler… Neden böyle oldu toplumumuz ve insanlararasý iliþkilerimiz. Niçin bu kadar menfaatperest olduk. Bir insanýn içinden kaybolursa duygu, ne iþe yarar onun bedeni. Geriye bir et yýðýnýndan öte ne gibi bir fonksiyonu kalabilir ki...
Ýþte bütün bu sorunlarýn temeli, sevgisizlik deðil midir sizce de? Evet, yürekler nasýrlaþalý böyle oldu dünya. Sevginin yükünü taþýyamayan yürekler çorak hale getirdiler bu güzel âlemi. Samimiyetsizlikler ve kuru laf kalabalýðýna indirgenmiþ sözcükler yüzünden; anlamý yitirildiði için terketti insanlarýmýzý, sevgi denilen muhteþem duygu. Bize ruh katan, ceset olmaktan öteye geçerek insan olma hakikatine ulaþtýran ulvi bir deðerken sevgimiz.. Þimdi karanlýklar içinde kalan öfke dolu dünyada, mum ýþýðýyla arar olduk kaybettiðimiz sevgileri. Herkes herkesi sevgisizlikle suçluyor. Ama dönüp bakýyor muyuz ki bir kez olsun kendimize. Biz sevginin neresindeyiz diye. Sevgi bizim hangi edimimizden anlaþýlýyor acaba? Edebiyatý bol olan sathi bir söz yýðýný haline gelmedi mi sevgiye ait söylemlerimiz de… Zira uygulamadaki sevgi testine ait göstergelerin aþaðýya doðru bakýyor olmasý; sevgisizliðin vahim bir sonucu deðil midir?
Sadece yýlda bir gün mü hatýrlanacaktýn sen? Seni ifade etmenin ispatý sadece yýlda bir gün alýnan bir buket çiçek, bir sevgi sözcüðüne mi indirgenecekti. Ya diðer zamanlarda ne olacaksýn…
Ýnsanlarýn hayatlarýnda; her davranýþ ve fedakârlýk, yüksünmeden ve fedakârlýk görülmeden sevgi kokmasý gerekmez miydi? Gelin iþe önce kendimizi sevmekten baþlayalým isterseniz! Kendimizi sevelim hem de yapaylýktan uzaklaþarak tüm doðallýðý içinde. Barýþalým kendimizle; suçlamalardan uzaklaþarak. Kendimizden ve içinde bulunduðumuz hal ve þekilden razý olarak. Sonra etrafýmýza yayalým sevgiyi. Neticesinde ise kuþansýn toplumlar ve tüm insanlýk sevgiyle. Bencilliklerden arýnarak týpký Yunus gibi, Mevlana gibi, büyük pirler gibi… Sevelim, sevgiyi hak eden herkesi ve her þeyi. Hak etmeyenleri de sahibinin hatýrýna sevelim! Ne dersiniz?
Bakalým o zaman toplumda anlaþmazlýk denilen bir þey kalýyor mu? Hoþgörüsüzlük aramýzda barýnabiliyor mu? Düþmanlýklar, kýskançlýklar ve kavgalar yaþaya biliyor mu etrafýmýzda. Gelin bizden kaçan bu güzel duyguyu tekrar davet edelim içimize ve içinde bulunduðumuz dünyaya. Onu bir kaçak olmaktan kurtarýrken, kendimiz için de yapalým bu güzelliði ve ihya olalým sevgi denizinin kuþatmasýnda…
Büyük emekler vererek bir noktaya getirdiðiniz ve büyük paylaþýmlarý birlikte yaþadýðýnýz her þeyi kaybetmek acýtmýyorsa içinizi; ‘ne oldu bana’ diye sormak gerekmiyor mu kendimize dönerek…
Evet, sevginin özüne inmek suretiyle menfaatlerimizi ve bencilliklerimizi terk ederek sevelim birbirimizi. Gerek fertler, gerek aileler, gerekse toplumlar yýkansýn sevgi okyanusunda…
Topyekûn bir duygu baðlýlýðý içinde; her türlü büyüklü-küçüklü savaþ, tartýþma ve çatýþmalardan arýnmýþ olmak ve sevgi dolu bir dünyayý hak etmek için, sevgi güneþinizle içi ýsýnan ve aydýnlanan mutlu bir hayat sürmenizi dilerim... Hüseyin USTAOÐLU