Evlilik, inanmadýðým halde içerisinde 17 seneyi
bitirdiðim bir kurum benim için..
17 senede (abartmýyorum) 40 çift arkadaþýmýn son
verdiði kurum ayný zamanda da…
Evliliðimin bu kadar uzun sürmesinin gizi belki de
kuruma inanmamaktan geçiyor.
Evliliði toplumun dayattýðý þekilde
yaþamamaktan…
Nedir bu dayatmalar?
Erkeðin muhakkak kadýndan yasça büyük olmasý, eðitim
seviyesinin erkeðin lehine yada en azýndan eþit
olmasý
bunlarýn sadece ikisi…
Olmaz, yürümez diyor toplum… Erkek yaþça büyük
olmalý ki, kadýna “höt” dediðinde oturmalý kadýn…
Yada yumuþatýyorlar; efendim kadýn erkekten önce
çöktüðü için (hani doðum felan) küçük olmalýymýþ
yaþý…
Eðitimde de böyle.. Kadýnýn çok okumuþu bilmiþ
olurmuþ, evde kalmakmýþ layýký….
Eþim benden 2 yaþ büyük; ne “höt” dememe gerek kaldý
17 senede, ne de benden önce çöktü…
Yýllar içinde ben yaþlandýkça o gençleþti, “oo
Can bey kapmýþýnýz çýtýrý” esprilerine muhatap
dahi oldum.
Eþim 3 üniversite bitirdi; ben bir taneyi 9 senede
bitirdim..
Ne o bana bilmiþlik tasladý, ne ben ona ezik
baktým…
Kulaða gelen müzik tekse de, onu oluþturan notalar
farklýdýr der Halil Cibran…
Bunu unutmadýk biz. Ben konuþurken o dinledi,
Ben dinlerken o konuþtu 17 sene.
O öfkeliyken ben, ben öfkeliyken o “haklýsýn
bitanem…” dedik,
Öfke bitip fýrtýna durulduðunda “ama bir de böyle
düþün” de dedik fikrimizi savunurken.
Farklý insanlar olarak görmedik birbirimizi,
ayný amaç için savaþan neferlerdik bu hayatta…
Asla bilmedik ne kadar para kazandýðýmýzý, ortak
cüzdanýmýzdan gerektiði kadar aldýk..
Ne kadar çalarsa çalsýn masanýn üstünde telefon,
kim bu saatte arayan karþý cins diye sorgulamadýk da
ama…
Sevginin en büyük dostuydu bizim için “güven”… Ve
güvenin ardýna saklanmýþ bir “saygý” vardý daima…
Ne kavgalar, ne badireler atlattýk 17 senede…
Eee ülkeler neler gördü, biz çekirdek aile mi
sütliman yaþayacaktýk…
Öyle bir girdik ki birbirimize, ben ilk kez
odamýn dýþýnda yattým bir gece, misafir odasýnda…
Gece yarýsý kapý açýldý, eþim “ne yapýyosun burda?”
diye sordu kapýnýn eþiðinden,
“uyuyorum” dedim buz gibi bi sesle…
Gitti, gelmesi 1 dakikasýný almýþtý elinde
yastýkla… “kay yana” dedi daracýk yatakta.
“ne yapýyosun?” dediðimde “benim yerim senin yanýn,
sen gelmezsen ben gelirim” dedi…
Anladým ki o gece, en uzun kavgamýz yat saatine
kadar sürecek…
Ve bence doðrusu da bu…
Özen gösterdik o günden sonra, evin her yerinde
kavga ettik, yatak odamýz hariç..
Kýrsak da zaman zaman kalplerimizi, asla kin
tutmadýk birbirimize…
Toplum kurallarýyla oynasaydýk bu oyunu belki de 41
inci çift olacaktýk o listede…
Ama oyunun kurallarýný biz koyduk… Ne de olsa
bizim oyunumuzdu, oynanan…
Evlilik; hesapsýz içine dalýnmasý gereken bir oyun
bence…
Topluma kulaklarýný týkayarak hem de… Ne benim, ne
de bizim sözlerimizle…
Sadece gönlünüzden geçtiðince…
Dediði gibi Ataol Behramoðlu’nun;
“…Yaþadýklarýmdan öðrendiðim bir þey var: Yaþadýn
mý büyük yaþayacaksýn, ýrmaklara, göðe, bütün evrene
karýþýrcasýna. Çünkü ömür dediðimiz þey, hayata
sunulmuþ bir armaðandýr.
Ve hayat, sunulmuþ bir armaðandýr insana…”
Can Dündar
Ynt: Evlilik By: ceren Date: 27 Mayýs 2015, 14:01:19
Aleykümselam.Rabbim razý olsun paylaþýmdan hocam.Eþler birbirlerine saygý gösterip,anlayýþlý olduktan sonra,Allah rýzasý için katlandýktan sonra evlilik uzun da olur,huzurluda olur.Rabbim bizlere hayýrlý evlilikler nasip eylesin inþallah....