Bir mescidde, zengin bir adamla bir derviþ namaz kýlýyorlardý. Birbirlerine o kadar yakýndýlar ki, okuduklarýný ve dua ettiklerini duyabiliyorlardý. Derviþ namazýný bitirdikten sonra ellerini açtý ve:
“Yâ Rabbi! Bugün beni þu þu yemeklerle ve þu çeþit tatlýlarla rýzýklandýr” diye dua etti. Derviþin bu þekilde dua ettiðini duyan zengin, içinden þöyle geçirdi:
“Bana duyurmak için böyle dua ediyor. Aklýnca benden para koparacak. Böyle yapmaktansa doðrudan doðruya gelip benden para istese verirdim. Þimdi ona hiçbir þey vermem”
O bunlarý düþünürken, derviþ de mescidin bir kenarýna çekilmiþ, uyuklamaya baþlamýþtý. Az sonra mescide elinde tepsi bulunan bir adam geldi. Doðru uyuyan derviþin yanýna gitti. Uyandýrdý. Elindeki tepsiyi ona verdi. Derviþ tepsinin üzerini açtý. Tepside ise az önce duasýnda Allah’tan istediði yiyecekler vardý. Zengin geriden geriye bu hadiseyi takip ediyordu. Derviþ doyuncaya kadar yedi. Bir miktar yiyecek kalmýþtý. Tepsiyle beraber onu getiren adama verdi. Üzerini örtüyle örttü. Bir kenara çekildi. Bu duruma hayret eden zengin kiþi, merakla yemekleri getiren adama yaklaþtý:
“Arkadaþ sen kimsin?”
“Ben hamallýk yapan bir kimseyim”
“Bu adamý tanýyor musun?”
“Hayýr”
“Bu yemekleri bu derviþe kim gönderdi?”
“Kimse göndermedi, ben getirdim”
“Peki tanýmýyorsun da niçin getirdin?”
“Ben fakir bir kimseyim. Hamallýk yapýyorum. Yükünü taþýdýðým bir zengin bana fazlaca para vermiþti. Çoluk çocuðum ve hanýmým da benden epeydir böyle yiyecekler almamý istiyorlardý. Bu yemeklerin yapýlacaðý malzemeleri aldým. Eve getirdim. Haným yemek yapmakla meþgul iken ben de bir kenara çekildim. Orada uyumuþum. Rüyamda Resûlallah aleyhissalâtü vesselâm efendimiz Hz. Muhammedi gördüm. Bana buyurdular ki: “Mescidde bir velî var. O yemekten ona da götür. Yiyebildiði kadar yesin. Kalanýný da siz yeyin. Allah u Teala size bereket verir. Bunu yaparsan senin Cennete girmene ben kefil olurum.” Uyanýr uyanmaz hemen tepsiyi buraya getirdim. Gerisini siz de gördünüz”
Bu vaziyet karþýsýnda adeta hayretler içinde kalan zengin sordu:
“Bu yemekler için sen ne kadar masraf ettin?”
“Þu kadar para (O zamanýn parasýna göre birþeyler söyler)”
“Sana yaptýðýn masraflarýn 10(on) mislini vereyim, bana kazandýðýn sevaplarýn bir kýsmýný ver”
“Hayýr”
“20(yirmi) mislini vereyim”
“Olmaz”
“50(elli) mislini vereyim, 100(yüz) mislini vereyim”
“Boþuna uðraþma. Ne kdar para,mal mülk de versen ben yine vermem. Bunun karþýlýðýnda Resûlallah aleyhissalâtü vesselâm efendimiz benim Cennete girmeme kefil oldu. Bütün dünyayý versen yine vermem. Eðer senin bu sevaptan nasibin olsaydý, bu iþ sana nasip olurdu. Baksana, yanyana namaz kýlmýþsýnýz ama senin paran nasip olmamýþ”
Ynt: Nasip By: Kevšer Date: 17 Ekim 2015, 01:02:15
Esslâmü Aleyküm. Paylaþým için Rabbim Razý olsun kardeþim. Çok güzel ve ders verici bir kýssaydý. Rabbim samimi yapýlan dualarý geri çevirmez yeterki bizler herdaim samimi hallerde bulunalým inþaAllah...
Ynt: Nasip By: es-Sabur Date: 17 Ekim 2015, 14:25:10
Ýþte herþeyi Allah tan istemek böyle birþey olsa gerek Allah ým sen nelere kadirsin