Ya Rab!.. Ne zaman bir yol ayrýmýnda çaresizce çýrpýnýrken bulsak ruhumuzu, adýna vicdan dediðimiz nusretinle Sen yetiþirdin imdadýmýza. Yetiþir de rengarenk gökkuþaðý boyardýn zulmetli ufkumuza.
Ýlahi!.. Ne zaman yüreðimizde biriktirdiðimiz gizli piþmanlýklarý gözyaþlarýyla yýkayýp sunduysak kapýna, tövbemizi günahlarýmýzýn üstüne þefkatinden bir örtü gibi setreyledin. Çaresizliðimizin dehlizindeki yorgun çýðlýklarýmýza bir Sen kulak verir, her nefeste yeis soluklayan sözlerimizde, umudun baharýný bir Sen dillendirirdin.
Ýlahi!.. Kim bilir kaç kere dilimizin ucuna gelip de, pervasýzca tekrar kalbimizin derinliklerine hapsettiðimiz saklý niyazlarýmýza icabet ederdin de, hüsn-ü kabulünle taçlandýrýp, hikmeti katýnda gizli nice sebeplerle karþýlýðýný bazen erteler, bazen de ötelere býrakýrdýn, ezeli ve ebedi ilminle.
Aklý, Zatýný fikredebilmemiz için verir de, fikredebilme kabiliyetini de yine Sen lutfederdin aklýmýza.
Sen, daima verendin.
Biz, istemeyi dahi beceremeyen.
Sen, yarattýðý her zerreye kudret imzasýný nakþeden.
Biz, gözleri hakikata sýkýca perdeli, batýla bulanmýþ nazarlar.
Sen, bize þah damarýmýzdan daha yakýn olandýn.
Biz o þah damarý kurbetinde, gurbeti yaþayanlar.
Biz, havf ve reca atmosferinde gel-gitler yaþayan biçare silsilesi.
Ve biz, kendi nefsine yine kendiyle zulmeden, zavallýlar zümresi.
Ýlahi!.. Biz ne yapacaðýný bilemez bir halde, kurtuluýþu sadece dergahýna ilticada arayan mülteciler. Yorgunuz, çaresiziz, Sen de býrakýrsan kimsesiziz. Dünya, masallardaki gibi toz pembe gül bahçesi deðilmiþ. Elimizi uzattýðýmýz gül bahçesindeki dikenlerin, hücumuna uðradýk. Yalnýz elimize deðil Hz. Eyyüb misali kalbimize dokunmaya yeltenir oldu acýmasýz dikenler. Muhabbetini yitirmek musibetine düçar olduk. Bölündü ukba terennümlü sevdalarýmýz. Kýrýldý, daha körpecikken ikbal fidanlarýmýz.
Þimdi ise korku ve ümidin kesiþtiði o ince çizgide yine sadece Sen’den bir ümide sýkýca tutunarak tövbemizin kýyamýnda durup, piþmanlýðýmýzýn kýyametini yaþýyoruz. Baðýþlanma nasýl dilenir,af nasýl taleb edilir sorularýna karþýlýk zihnimizin yabancý sessizliðiyle baþbaþayýz. Huzurunda hiçten öte hiçleriz.
Ýlahi!.. Yüreðimizi aciz bir dilenci hicabýyla eþiðine serdik. Ne olur kapýný yüzümüze kapatýp, nasipsizler güruhuna bizleri yoldaþ eyleme.. Bizi yalnýz Sen’inle dost olan, Sen’den gayrýsýný aðyar bilenlerden eyle. Yalnýz Sen’in davanla dertlenen, Sen’in aþkýnla hemhal olanlardan eyle. Sen’i bize unutturacak fani sevgilere ise kalplerimizi ebediyyen mühürle.
Bir kez daha tut günahkar ellerimizden ne olur.
Ne olur bir kez daha affeyle…