Evimiz Cennet Olsun By: Sevdacýk Date: 19 Aðustos 2010, 21:24:25
Ýnsanýn dünya hayatýnda, önemli bir sýðýnaðý, saadeti, küçük dünyasý ve cenneti kendi evidir. Acaba bizim evimiz nasýl bir yer? Cennetten bir köþe mi? Aile fertleri eve döndüðü zaman fýrtýnalý bir denizden limana sýðýnýr gibi huzur ve sükûn buluyor mu?
Eðer bulmuyorsa neden onu cennetten bir köþeye çevirmeye gayret etmiyoruz? Dünyada cenneti yaþamak varken cehennemi bir hayatý yaþýyoruz? Hem eþimizin hem kedimizin "ah"larýný arþa yükseltiyoruz? Bunun suçunu da çoðu kez eþimizde arýyoruz?
Evlenmek ve ev kurmak kolay. Önemli olan evliliði devam ettirmek ve evimizi cennetten bir köþeye çevirmektir.
Ýsterseniz bir adým atalým. Hayatýmýzda yeni bir sayfa açalým.
Evin babasý, sýkýntýlarýný iþ yerinde býrakýp tebessümle girsin içeriye...
Anne, eþini kapýda önemli bir misafirmiþ gibi karþýlasýn... Ýmkânlarý ölçüsünde güzel yemekler hazýrlasýn. Sofraya dualarla oturulsun.
Gülücükler minicik çocuklarýn yüzünden eksilmesin.
Evde manevî bir atmosfer yaþansýn.
Aile birlikte saf tutup namaz kýlarak Kur'an ve iman hakikatlerinden bir parça okusun.
Rahmet insin evimizin üstüne.
Rahmet yaðsýn yavrularýmýzýn yanaklarýna.
Rahmetin tomurcuk gülleri dökülsün omuzlarýna.
Ýçimizdeki kin ve nefret tohumlarýný atalým bir kenara...
Sebepsiz tartýþmalarý, incir çekirdeðini doldurmayan kabahatleri gömelim nisyan topraðýna.
Gönül deryamýzdan akan sevgi pýnarýyla sulansýn eþimizin ve çocuklarýmýzýn çoraklaþmýþ ruhlarý...
Onlardan "Bize ne?" demeyelim. Onlarý Allah'ýn emaneti olarak koruyup kollayalým.
Cennete gitmeleri için yardýmda bulunalým.
Asi ve günahkâr olmalarýna engel, korkunç uçurumlara yuvarlanmalarýna set, kötü yollara düþmelerine bariyer olalým.
Her yerde Ýbrahim'i yakacak Nemrut ateþleri çocuklarýmýzý kendine çekiyor.
Firavun'un askerleri sadece Musa'larý deðil, Esma'larý da öldürmek için, TV ve internet suretinde evlerimize kadar giriyor.
Farkýna varalým Ýbrahim ateþlerinin ve Firavun cellatlarýnýn...
Kuyudaki Yusuf'lar için gözyaþý döken Yakub'lar gibi olalým.
Mahþerde "ümmeti ümmeti" diyen Peygamber gibi "evladým" ve "eþim" diyelim.
Hz. Hacer'lerin yavrusu Ýsmail'e su bulmak için koþtuðu gibi koþalým.
Sadece kendi nefsimizi mabud tanýyýp ona tapmayalým.
Þekerini arkadaþlarýnýn gözü önünde yiyerek arkadaþlarýný çatlatan çocuklar gibi olmayalým.
Mademki her insanýn küçük bir cenneti kendi evidir.
O evin cennet olmasý için evimizi ilim ve irfan öðrenilen nur mektebine döndürelim.
Evlilik aðacýnýn meyvesi olan çocuklarýmýzý ahirette bizlere þefaatçi olacak nurlu meyveler olarak yetiþtirelim.
Yoksa boþ ve lüzumsuz dünyevî iþler arasýnda terbiye olan çocuklar, ahirette "Neden benim imanýmý kurtarmadýnýz?" diye bizden davacý olacaklar.
Sadece çocuklarýmýz deðil, eþlerimizin haklarýndan da hesaba çekileceðiz. Öyleyse hazýr mýsýnýz evinizi cennetten bir köþeye çevirmeye?
radyobeyan