Hz. Nesibe (ra)
Uhud’un en þiddetli anlarýydý. O gün Ýslam’ýn büyük kurucularý, Ebu Bekir’ler, Ömer’ler, Osman’lar, Ali’ler ve daha niceleri Allah Resûlü’nün etrafýndan hiç ayrýlmamýþlar, cansiperane mücadele etmiþlerdi. Akþama doðru neredeyse hepsi takatsiz kalmýþtý. Abdurrahman bacaðýný, Hazreti
Talha kolunu kaybetmiþti. 20-30 kiþiden müteþekkil bir düþman grubu Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem)’e son bir hücum yapýp bir darbe indirmek üzereyken Allah Resûlü, “Bunlara kim karþý çýkacak?” dedi. Hz. Ali kendini zorladý; ama yerinden kalkamadý. Sanki her þeyin
bittiði o anda bir kadýn atýný sürdü ve düþman saflarýna doðru ilerledi. Adý Nesibe’ydi bu kahraman kadýnýn. “Ya Resûlallah, onlara ben karþý çýkacaðým!” dedi. Onun esas vazifesi yaralanan Müslümanlarý
tedavi etmek, yaralarýný sarmaktý. Kocasý ve iki oðlu da o gün Resûlullah’ýn önünde ölümü göze almýþlardý. Elindeki sargýlarý attý ve hemen sýrtýna oklarýný, eline kýlýcýný aldý. Resûlullah’a hücum etmek
üzere gelen birliðin karþýsýna çýktý ve bir yiðit gibi savaþtý. Birinin ayaðýný kesti, birisinin tepesine darbe indirdi ve korkusuzca onlarýn içine daldý. Bir aralýk oðlunu gördü, oðlu kolundan aðýr bir kýlýç
darbesi almýþtý. Geldi, çocuðunun kolunu sardý ve ona þöyle dedi: “Git oðlum, Resulullah’ýn önünde savaþ.” Allah Resûlü insanýn kanýný donduran bu vakayý görmüþtü. Ona þöyle dedi: “Ya Nesibe, senin takatgetirdiðin bu sýkýntýya kim katlanabilir?”
Oðlu, Nesibe’nin durumunu anlatýrken diyor ki, “Annem vakanýn sonuna doðru sýrtýndan aðýr bir yara almýþtý. Vücudunda kýlýç darbelerinden, ok yaralarýndan, mýzrak dürtmelerine kadar bir sürü yara vardý. Bu arada sýrtýna bir ok saplanmýþtý. Okun saplandýðý yerden kanlar fýþkýrýyordu.
Fakat o, ne okun saplanmasýný, ne mýzraðýn dürtmesini, ne de kýlýcýn darbesini görüyordu.”
Allah Resûlü de Nesibe’nin o halini ifade buyururken der ki: “Vallahi o esnada ister saðýma ister soluma, nereye döndümse önümde onu savaþýrken gördüm, bir tayfun bir hortum gibi bir saða bir sola koþuyordu.” Onun bu halini gören Efendiler Efendisi elbisesi omuzlarýndan düþecek kadar ellerini semalara doðru kaldýrdý. Mübarek yüzü yaralanmýþtý. Kanlar vücudundan akarken dua etti: “Ya Rabbi, Nesibe’nin ailesini cennete bana arkadaþ kýl.” Nesibe bunu duyunca, “Ya Resûlallah, artýk bundan sonra bana ne olursa olsun aldýrmam. Kýyamet gününe kadar senin önünde bir mum gibi bitene kadar savaþýrým.” dedi.
Ynt: Hz Nesibe By: sümeyra Date: 28 Kasým 2011, 15:24:02
ALLAH Resûlü de Nesibe’nin o halini ifade buyururken der ki: “Vallahi o esnada ister saðýma ister soluma, nereye döndümse önümde onu savaþýrken gördüm, bir tayfun bir hortum gibi bir saða bir sola koþuyordu.” Onun bu halini gören Efendiler Efendisi elbisesi omuzlarýndan düþecek kadar ellerini semalara doðru kaldýrdý. Mübarek yüzü yaralanmýþtý. Kanlar vücudundan akarken dua etti: “Ya Rabbi, Nesibe’nin ailesini cennete bana arkadaþ kýl.” Nesibe bunu duyunca, “Ya Resûlallah, artýk bundan sonra bana ne olursa olsun aldýrmam. Kýyamet gününe kadar senin önünde bir mum gibi bitene kadar savaþýrým.” dedi.
14 asýr sonra, hala duamýzda adý varsa.. bu o günün hatýrasýndandýr...Rabbim onlardan ebeden razý olsun..Hakikaten sevmenin ne olduðunu bize öðrettikleri için..