Yetim sultan By: sumeyye Date: 02 Aðustos 2010, 19:34:36
Yetim Sultan
Dýþarýsý soðuk.
Yaðmur toprakla vuslatta. Ýçimde yaðýz bir küheylan þahlanmakta. Osmancýklar, yeniden fetih heyecaný yaþamakta. Beyler, yedi iklim dört taraf üzerine hesaplar yaparak hünkâr olmakta. Alný ak yiðitler, katýksýz edepleriyle el-pençe divan durmakta. Yavuzlar, yüreklerdeki çölleri aþarak kutsal emanetleri özlere taþýmakta...
Bu heyecan kasýrgasýnýn ardýndan sevginin gücünü yazmaya niyetlendim. Yunus'ça kucaklayan, karþýlýksýz fedakârlýðýn asaletini anlatan cümleler kurmalýydým.
Kalemim seni yazmaya baþladý, Yetim Sultan!.. Gözlerin geldi aklýma... Ötelere bakan masum gözlerin, þimdi ötelerden bakan gözlerin...
Nasýl da gitmiþtin uzaklara.
Ardýna bile bakmamýþtýn... Mus'ab misali sanki bir çift kanat takýlmýþtý iki yanýna. "Anadolu Garý"ndan dünyanýn dört bir yanýna giden dostlar gibi gurbet trenine binmiþtin. Azýk olarak gözlerindeki umudu, yüreðindeki muhabbet çaðlayanýný götürmüþtün.
Kendine benzetmiþtin Kýrým'ý, "Benim gibi bir tarafý kýrýk" demiþtin bu çatýk kaþlý diyar için. Sen sekiz yaþýnda babaný kaybetmiþtin, Kýrým da tarihte evlatlarýný yitirmiþti. Kýrým, yýllardýr aðýtlarla kendini avutan bir "Atadiyar"dý. Sen ise, yýllardýr baba hasreti çeken mahzun bir yetimdin. Bütün çocuklarýn sevgisini yüreðinde taþýyan taze bir bahar... Yýllardýr kýþ yaþayan "Atayurt"a baharý taþýmak için garip ananý sýlada býrakmýþtýn. Býrakmýþtýn ama, duasýný almayý da unutmamýþtýn. Çile yüklüydü anacýðýn, tarihe damgasýný vuran bütün yetimlerin anasý gibiydi. Anaydý o, efkârýyla duasýyla dolu dolu anaydý. Çünkü avuç açmayý, Yaradan'a dayanmayý öðrendiði dergahýn adý "Anadolu"ydu.
Atayurt, diðer alperenler gibi yetimini de baðrýna basmýþtý. Yýllardýr hasretini çektiði; büyüðüne hürmette, küçüðüne sevgide kusur göstermeyen bir evlâda sahip olma hazzýný yaþýyordu. Denizle sarmaþ dolaþ olan Kýrým'ýn karlý daðlarýnda kar çiçekleri açmaktaydý artýk. Genç kýzlar yetim ablalarýna hayran kalmýþlardý. Hayallerinde onun gibi olmak, rüyalarýnda onun gibi gönüllerde taht kurmak istiyorlardý. Yetim Sultan, Kýrým'daki kardeþlerine karþýlýksýz sevmeyi, gelecek adýna umut etmeyi öðretiyordu.
Aradan dört yýl geçmiþti. Kýrým'ýn Yetim Sultan'ýna bir haller oldu. Günden güne sararýyor, zayýf bedeni günden güne eriyor, tükeniyordu. Kýrým, Yetim Sultan'ýný bir an önce iyileþip geri dönmesi için Anayurt'a gönderdi. Ardýndan dualar kurdu göklere, tez dönsün diye su yerine gözyaþý döktüler.
Hastaydý Yetim Sultan. Yaradan hatýrýný sormuþtu Eyüp misâli. Dayanýlmaz acýlarýndan aslâ þikâyeti yoktu. Sadece Kýrým'a, kardeþlerine derin hasreti vardý.
Vefa insanýydý o... Bedeninin erimeye yüz tuttuðu zamanda bile dostlarýný bir bir arayýp gönüllerini hoþ edecek kadar vefalýydý. Amansýz hastalýðýna raðmen, helâllik almak için benim de ziyaretime gelmiþti.
Gözlerime baktý... Korktum, zira bakýþlarý deðiþikti. Acýsýnýn arasýndan tebessüm ederek, "Ben" dedi, "Kýrým'ý çok seviyorum. Oradaki kardeþlerimi, dostlarýmý çok özlüyorum. Çok hastayým. Yatakta ölmek istemiyorum. Yalvarýrým beni vazifemin baþýna göndersinler, öleceksem orada öleyim." O böylesine çýrpýnýyordu; ama annesi ciðerparesinin son anlarýnda yanýnda olmasýný istiyordu. O da Veysel Karani'ce bir tavýrla annesinin hatýrýndan geçemiyor, duygularýný bastýrarak yataða mahkumiyeti kabulleniyordu.
Cümleler ruhuma aðýr gelmiþti. Baþým dönüyordu. Biraz da telaþlanmýþtým. Ellerini ellerime aldým: "Gideceksin; iyileþtiðin gibi, vazifenin de baþýnda olacaksýn." dedim. Ýyileþeceðine inanmýyordu. Ýnanýr gibi yaptý, baþýyla tasdik etti. O karþýmda büyüdükçe ben küçülmüþtüm. Sararmýþ ellerini öpüp baþýma koymak istedim.
Onun sözleri, "Yatakta ölmek istemiyorum. Yatak bana saðdan soldan kanca atýyor. Ömrüm boyunca sayýsýz savaþa katýldým, vücudumda bir para izi kadar yara almadýk yer kalmadý, þimdi yatakta ölmek istemiyorum." diyen Nebiler Nebisi'nin büyük kumandaný Halid Bin Velid'i hatýrlattý.
Ey ulu kumandan! 21. yüzyýlýn bir yetiminden sana selam olsun. Ve "Býrakýn atalarýnýzýn destanlarýyla övünmeyi, sizler de artýk kendi destanýnýzý yaþayýn, onu tarihe yazdýrýn!" diyen gözyaþý sultaný, gösterdiðin ufka tereddütsüz koþan evlatlarýndan sana da umut dolu selam!
Yorulmuþtu...
Anacýðý gözyaþlarýný yuttu. Ve bir dað gibi ayaða kalkarak yetiminin koluna girdi. Teselli dolu cümlelerden sonra vedalaþtýk. Arkasýndan bakarken dizlerimin baðý çözülmüþtü. Aðlýyordum...
Bir yýl önce Kýrým'dan on kiþilik bir ekiple bana misafir oluþlarýný hatýrladým. Öðrencileriyle arasýndaki baða nasýl da gýpta etmiþtim. Tam bir hafta onlarý gezdirmiþ, Anavatan'ýn güzellikleriyle tanýþtýrmýþtým. O zamanlar yorulmak nedir bilmiyordum. Þu an acizliðimi iliklerime kadar hissederek Rabbime yöneldim. Allah büyüktü; "O bizi bizden daha çok iyi bilir, bizi bizden daha çok sever." diyerek kardeþime dua ettim.
Dýþarýsý yine soðuktu. Kar diz boyuydu. Ýçimde garip bir sýkýntý, hiçbir þey yapmak istemiyordum. Gazeteyi karýþtýrýp vakit geçirmek istedim. Aman Allah'ým! Karþýmda beni derinden sarsan bir haber: "Kýrým yirmi iki yaþýnda hayata veda eden Sultan Ablasýna aðlýyor.." Kýrým yetimine aðlýyordu. Ben de aðlýyordum. Gözyaþlarýma engel olamadým. Kendimi toparlayýp haberi okumaya devam ettim. Annesi konuþmuþtu haberciye: "Yavrum zaten göçeceðini bildi. Ana, ben bayramda kurban olacaðým, dedi. Bayramýn ilk günü iyice fenalaþtý, hiç hali kalmamýþtý. Sürekli Kýrým'ý sayýklýyordu. Bir bir dostlarýný hatýrlýyor. Gözünü açtýðý kýsa zaman aralýklarýnda hasretini dile getiriyordu. Telefonu istedi. Kýrým'ý arayacaðým, dedi. Ahizeyi kavrayamadý, elinden düþürdü. Gözlerini ötelere dikerek gülmeye baþladý. Ana beni almaya geldiler, dedi. Sonra kuþ olup kollarýmdan uçtu yetimim. "
Daha fazla devam edemedim...
Seni topraða emanet vereli tam iki yýl oldu Yetim Sultan!
Ardýnda senden razý bir ana ve yüzlerce hayran gönül býraktýn, kýsacýk ömrünle yüreklerde silinmez bir iz býraktýn.
Sevgiyi yazmaktý niyetim. Dünyadaki nefrete, öfkeye inat umudu yazmaktý. Bak seni yazdý kalemim, sevgi niyetine... Ne güzel, insanýn isminin sevgiyle ayný safta anýlmasý...
Dýþarýsý yine soðuk, Yetim Sultan!
Yaðmur toprakla vuslatta. Senin de vuslatýn mübarek olsun Yetim Sultan, mekânýn insana duyduðun sevgi hürmetine cennet olsun. Sen yaptýklarýnla ve yaþadýklarýnla Asr-ý Saadet'ten bir izdüþüm olduðunu bize gösterdin.
Kýrým'ýn ve sevenlerinin baþý sað olsun. Nurgül ÖZCAN