Sekerat By: sumeyye Date: 02 Aðustos 2010, 19:22:07
Sekerat
Mevt ile kucak kucaða gelmiþti sanki Þimdiye kadar hayalinden dahi geçmiyordu Hayatý boyunca en sevdiklerini; bazen gözünün önünde, bazen görmeden bazen de kucaðýndan çekip aldýðý için altmýþ senedir nefretle bakmýþtý mevte, kalbi km baðlamýþtý Elinde olsa, onu bir damla suda boðacaktý Ýþte þimdi karþý karþýya olduðunu hissedebiliyordu Fakat ne de gafil avlanmýþtý Tam hasta olduðu, yataktan kalkamadýðý bir ana rastlamýþtý Birden gençlik yýllarý aklýna geldi Ne de güçlü kuvvetli idi O yýllarda karþýlaþsaydý belki bir çare bulabilirdi Fakat oðlu yirmi yaþýnda ölmemiþ miydi? Hâlbuki kendisinden daha güçlüydü Hem “ölümü öldürmek, zamaný durdurmak” ne biçim iþdi bu, kendi de anlayamýyordu
Birden sarsýldý Bütün tüyleri diken diken olmuþdu, galiba onu kýzdýrmýþtý Týrnaklarý sökülüyor gibiydi Bir kerpeden sanki vücuduna girmiþ bütün hücrelerini birer birer söküyordu Boðazýndan çýkan ateþ gibi hava kalbinde yangýn meydana geldiðini haber veriyordu Herhalde bu cýzýrtý, bu hýrýltý, ciðerlerinin daðlanmasýndan çýkýyordu Göðsü fýrlayacak gibi oluyor, lastik gibi vücudunun içini dýþýna çeviriyorlardý sankiAvazý çýktýðý kadar baðýrýyordu Feryadý þehri ayaða kaldýracakdý, fakat karþýsýndaki insanlar duymuyordu Sadece acýyan gözlerle baktýklarýný anlayabiliyordu Alnýna deðen serin bir elle biraz kendine gelir gibi oldu Göz kapaklarýný güç bela kaldýrdýðýnda karþýsýnda ay yüzlü, herkesin hürmet gösterdiði tanýmadýðý bir sima vardý Bir þeyler mýrýldanýyordu Ne sihirli kelimelerdi onlar O söyledikçe içindeki yangýn kuvvetini kaybediyordu, Ellerini uzatmak ona dokunmak istedi, Fakat o da ne! Önünde baþka bir hayalet peyda oldu Elinde de içindeki yangýný söndürebilecek, soðukluðunu daha karþýdan hissettiði birþey tutuyordu Ama ne kadar da zalimdi Ýþkencelerin en büyüðünü yapýyordu Þimdi þartlar ileri sürmenin zamaný mýydý? Fakat ne derse kab6l edecekti Hemen kapmalýydý elindekini Fakat onu çok iyi tanýyordu Hayatý boyunca kendisini kandýrmýþtý Vicdanýnýn sesine kulak verdi Evet, evet o da tasdikliyordu Kendisine çirkin þeyleri devamlý güzel göstermiþ, hep onlarýn arkasýndan koþturtmuþtu Elindekini almalý mýydý acaba Hayýr, hayýr almayacaktý Bu defa boyun eðmemeliydi Tam o anda, iki elini, birden birisi tuttu Sevmediði hayaleti kaçýran deminki ay yüzlü zatdý bu Artýk daha fazla düþünmeden hemen kudsi karara katýldýHayret! Artýk kendisini kuþ kadar hafif hissediyordu Bu kelimeler yýllarca tüylerini ürperten mevti de sevdirmeye baþlamýþtý Kendisine ne güzel þaka yapmýþtý En sevdiklerini göz açýp kapayýncaya kadar alýp kaçmýþ, þimdi de onlarýn yanýna götüreceðini vaadediyordu
Zekvan AYVAZ