Bir nefes gelecek By: sumeyye Date: 30 Temmuz 2010, 14:14:02
Bir Nefes Gelecek
Heyhât!
Bir nefes gelecek çalacaksýn kapýmý öyle apansýz Aldýrýþ etmeyeceksin tamamlanmamýþ hazýrlýðýma Yalvaran bakýþlarým etkilemeyecek seni, feryâd ü figâným fayda vermeyecek “Mühletin doldu” diyeceksin, “haydi gidiyoruz; topla bavulunda ne varsa…”
Boþ kalan bavuluma bakacaðým, buðulu gözlerimde biriken hüznün son çýrpýnýþlarýyla Acý dolu serzeniþim çoðalacak derûnumda sen, görmeyeceksin
Yere düþen her kum tânesi, biraz daha yakýn kýlacak menzilimizi ve bileceðim ki hiçbir kum tanesi geri dönmeyecek düþtüðü yerden Avuçlarým kanarcasýna sýkacaðým ellerimi; “Vakit doldu gidiyorum” diyeceðim kanlý yaþlar süzerek yanaklarýma
Ve sen elimdeki bavula bakacaksýn acýyarak Saat kadranýnýn içinde mütemadiyen dönen akrep ve yelkovaný, ardý ardýna yere düþen kum zerreciklerini hatýrlatýrcasýna bakacaksýn gözlerime “Neredeydin bunca zaman?” diye soracak canýmý yakan bakýþlarýn Sûreti haktan görünen mâzeretlerim anlamýný yitirecek o vakit, gerçek; riyâyla örülmüþ kaskýmý delip bir kurþun gibi iþleyecek yüreðime, yanacaðým Nedâmet yelleri esecek, çöl sýcaðýna kapýlmýþ gönül vâdîlerimde Sonsuzluk rüzgârýna kapýlmýþ bir yaprak gibi titreyecek bedenim Ölümün soðuk elleri yalayacak yüzümü, cürmüm dikilecek karþýma ayân beyân Fâili meçhûl sýrlarým bir bir dökülecek, damla damla eriyeceðim utancýn lavlarýnda…
Elimde boþ bavul, çalacaksýn kapýmý Aldýrýþ etmeyeceksin tamamlanmamýþ hazýrlýðýma Efsunlu bir gecede çýkageleceksin belki, belki de gün ortasýnda görüneceksin, kahr-ý periþan olmuþluðuma umarsýz “Daha mühletim vardý” diyecek sessiz haykýrýþlarým, teslim sancaðýný dikememiþtim henüz kalbî daðlarýma… Gülüp geçeksin kendinden emin, bir dileðin yeterdi, diyecek yüreðimi acýtan bakýþlarýn Bir dileseydin, ölüm asude bir kavuþma olurdu senin için
Yapacaktým, hazýr edecektim çat kapý gelmeden sen… Çorak daðlarýmda çiçekler açacaktý daha Aþk sularýnda yol alýp, Hakk limanýna yanaþacaktý gemim Ellerimle çevirecektim dümenini mutluluk gemisinin Sevgili’ye kavuþmayý dileyecektim sen gelmeden Kimseler bilmeyecekti yandýðýmý, ama ben pervâne olacaktým aþkýn âteþinde sen gelmeden Sokaklarda mutluluk þarkýlarý söyleyecek, pýrýl pýrýl ümitler demleyecektim sevdiðime… Güz yaðmurlarýna susamýþ kalbime su verecektim sen gelmeden Yudum yudum çoðalacaktým düþlerin seherinde Kýr çiçekleri kadar nazlý karþýlayacaktým vuslatýn baharýný, kýrmýzý güller koklayacaktým sen gelmeden… Bir zaman sonra dileyecektim hem, bir zaman sonra kopacaktý nefsimin halatlarý Dileklerim vardý korkularýma kurban ettiðim, ötelediðim düþlerim vardý; gerçekleþtirecektim sen gelmeden…
Heyhât!
Bir nefes gelir, guruba çalar vakit Bir acý vedâ çizgisi belirir gökte Bir yýldýz düþer geceden; aðlar ezelî yangýnýna kalbimin Irmaklarýn çaðýltýlarý susar, sularý çekilir derelerin Bir kayýp haberi verirler birbirlerine, kara güne düþen zavallý yüreðim için aðlar melekleri Rabbimin…
Bir nefes gelir, karabasan gibi sýkar boðazýmý ellerin Cehennem hârlarý yükselir korkuyla büyümüþ gözbebeklerimden Aðýtlar yakarým, elekten geçirip süzemediðim düþlerime kurban ediþimi zamaný Þaþýrtýr beni, bu kadar ivedi oluþu geliþinin Feverân etsem de bir duyan olmaz, yok oluþuma seyirci kalýr ümit beslediklerim…
Heyhât!
Daðlar taþlar oynar o vakit yerinden, taþ üstünde taþ kalmaz kýyâmetime doðan günden… Sebebim olan aldanmýþlýðýn kahkahalarý, “bana deðil, kendine kýz” diyen kurnaz sesi yankýlanýr derûnumda
Gökkubbe, vaktiyle iþitemediðim sözlerin ulvîyetiyle kopar yerinden Bir yumru olup týkar göðsümü nûr yumaklarýna bürünmüþ yakarýþlarý nezirinÖlmeden evvel ölüme dâvet ettiðinde beni, umarsýz kalmýþlýðýma akýttýðý yaþlar canlanýr zihnimde Takvimler boyu ebedî yangýným için aðladýðýný o vakit idrâk ederim Hakk sevgilisinin Yalan olur sersefil düþlerim, benliðim yalan olur; gayy kuyusunun hüsrân bataklýðýnda bir vakum gibi dibe çekilirim
Heyhât!
Bir nefes gelir, çanlar çalar baþucumda Dosta dostluða davet edeni arayýp bulmamanýn ebedî mahkûmiyetine sürgün olurum bedenim Zincirlere vururlar her yanýmý, aþk deryâsýndan gelip geçenlerin nurânî yüzlerine bakmaya utanýrým
Nefsin kara taþlarý birer birer düþer baþým üstüne Bir nefes gelir, yerde yüz üstü sürünerek giderim âkýbetime Vaktiyle diriltemediðim kalbimin ebedî ölümüdür bu gidiþ, dertop edip atarlar beni siyahýn mâtemine
Eðer bir þansým daha olsaydý geri dönmek için, yakarýþlarýn en mûtena sahnesinde firavun misâli secdeye düþerdi baþým Göklerin çapýný aþar da Hakk huzura dökülürdü yüreðimde kaynayan gözyaþlarým Bir lahza için bin tövbe dilerdim Rabbimden, bir anlýk gafletime bin gözyaþý dökerdimSeni diliyorum ey Rabbim! Maksadým yalnýz sensin, murâdým yalnýz Sana varmaktýr, der, hýçkýrýklara boðulurdum
Ölüm perdesi inmemiþ olsaydý eðer gözlerimin önüne, rahmetiyle kuþatýrdý Rabbim beni o vakit; görür, iþitir ve bilirdi yüreðimin sesini Tez dökülürdü engelleri kalbimin Görmeyen gözlerim açýlýr, iþitmeyen kulaklarým iþitir, fýkýh edemeyen kalbim fýkha ererdi
Heyhât!
Bir nefes gelir, beklenenden önce çalar kapýný ölüm Bir nefes gelir, kapanýr kirpikleri gözlerinin Kalbin o her çift atýþýndaki zikri duyulmaz olur bir nefes gider Sesini iþitemeyenlerin bir avuç güne sýðdýrýlmýþ feryâtlarý yükselir daðdan taþtan Bir nefes gelir, arayýp soran olmaz yaban otlarýyla kaplanmýþ ebedî ocaðýný Bir sen kalýrsýn geriye amelinle, bütün zamanlar susar…
Oysa ölüm asûde bir ayrýlýkmýþ zamandan, ölüm hemhâl olmakmýþ ezelî sahibiyle Âþýðýn maþûkuyla kavuþmasýndaki sürûr imiþ, düðün dernekmiþ lübb’lerin sahibine
Öyleyse ey ruh! Vakit guruba çalmadan evvel dön sen de ezeli sahibine Erenler yoluna düþ ki, yedi tariki aþýp da teslim olasýn sâhibine
Derler ki; topraktan geldin topraða döneceksin Sen ki yalnýz Allah abd olmak içinsin
Öyleyse ey vech! Can tenden çekilmeden Hakk ilme kulak ver de kul ol, kâinatý emrine vakfedene
Ve derler ki; her nefs ölümü tadýcýdýr
Öyleyse ey nefs! Aç gözlerini çanlar çalmadan evvel sen de Kibrine, saltanatýna yenik düþüp zulmetme kendi kendine Dile ki irfan ummânýnda yýkansýn kara taþlarý kalbinin Dile ki, mutluluðu iki kanatlý yaþayýp, altlarýndan ýrmaklar akan cennet bahçelerinde güller deresin
Dile ki, dirilsin ölü kalbin Görmeyen gözlerindeki perde insin, ayân olsun sana sýrlarý Rabbin Dile ki her katrede Allah’ýn mânâsýný görüp, kendi hiçliðine eriþesin
Heyhât!
Bir nefes gelecek çalacaksýn kapýmý öyle apansýz Aldýrýþ etmeyeceksin tamamlanmamýþ hazýrlýðýma Yalvaran bakýþlarým etkilemeyecek seni, feryâd ü figâným fayda vermeyecek Mühletin doldu, diyeceksin, haydi gidiyoruz; topla bavulunda ne varsa… Ve ben, devâsâ hüznümün ortasýnda sana, çaresiz boyun eðeceðim
Mehtap Abdi