SU SUSKUN deðil, dalga durgun deðil… Dinlenirse suyun sesi, çözülürse dalgalarýn dili, derinliklere inilir, yükseklere çaðlanýr.
Su sýrlarla sarýlý, dalgalar hikmetlerle dolu… Su hayat, hayat ise su gibi akýcý ve dalgalý… Bir damla su ile baþladý hayatýmýz, dalgalana dalgalana bu hale geldik ve bir damla olarak yine topraða düþeceðiz.
Bir damla suda ne fýrtýnalar kopar, ne coþkular yaþanýr… Suskunluklar soluklanýr, kederler derlenir, elemler devþirilir… Durmadan dalgalanýr dalgalar…
Deryada damla, damlada derya saklý… Kâh olur bir damla koca deryayý yutar, kâh olur deryada kaybolur büyük bir dalga…
Dalgalarýn hep ayný olduðunu ve her dalganýn deðiþmeden düz aktýðýný kim söyleyebilir? Deryada doðan bir dalga ne deðiþimlerden geçerek sahil sayfasýna imzasýna atarak noktalanýr. Birbirine benzer fakat ayný deðildir dalgalar… Her biri ayrý bir nokta koyarak farklý þekillendirir hayat sahilini… Bütün noktalar bir noktaya dolar; sonsuzluk duasý… Hüznü ve coþkusu budur denizin; yükseliþi göðe güneþe daha fazla yakýn olma ve yansýtma çoksusu, dökülüþü ayrýlýk sancýsýyla inleyiþi…
Dalgalarýn dili ýþýðýn renklerini söyler… Suyun renksizliði renklerin þarkýsýdýr… Þiirdir su; sessizliðin derinliðinde çaðlar… Üstü ne kadar dalgalýysa, altý o kadar duru ve derindir… Nice canlýnýn, nice bitkinin beþiðidir dalgalarýn altý… Yeryüzü yeþilliðinin yüzde seksene yakýný denizlerin derinliklerinde olduðu düþünülürse hayatýn nerede doðduðu ve yaþadýðý dimaðlara dökülür.
Su boðmaz dimaðlarýn sýðlýðý boðar. Dalgalarla yüzmeyi öðrenen dertlerle yatar, devalarla uyanýr… Sabýr sularýn sonu sahil selametlerdir… Yunuslar niye göðe sýçrar ki; duamýzý duyun diye…
Kâinatýn vücud âlemine yansýmasý ilkinde bir damla gibi olmadý mý? Damladan deryalar doðdu; yýldýzlar, galaksiler raksa baþladý… Hayata beþiklik etmekle güldü dünya… O derya kýyametle tekrar bir damlaya dönüþmeyecek mi? Kâinatýn bütün dalgalanmalarý sonsuzlukta tekrar doðma duasý deðil mi?
Týpký küçük âlem insanýn büyük duasý gibi… Biri okuyor diðeri âmin diyor kendi lisanýyla… Duasýzlýkta boðulansa sonsuzluðu yitiriyor.
Dua damlalarla dolarsa kalp kabý, Nur denizler coþkudan taþar, hakikat renkleriyle raksa baþlar, dimaðlar hikmetle dolar, vicdan sükûna erer… Duadan inleyen bir kalp deryalarý kurutur, damlalarý deryaya dönüþtürür…
Kabir sahiline vuruncaya kadar dua dalgalanmalarýna devam, kâinat da kýyamet duvarýna çarpýncaya dek… Soru ve sorun noktayý nerede, ne zaman koyacaðýmýzda deðil nasýl koyacaðýmýzda.
Susuzluðumuz duasýzlýk… Yaðmursuzluksa duanýn çaðlayýþ vakti… Yunus nidalarla inleme zamaný…
Suya susuz bakarsak dimað denizi durgunluk ve dalgasýzlýkta kokuþur, kararýr kalp ummaný…
Dua suyu âleminizi doldursun, hikmet çaðlayanlar kabre kadar kalbinizde eksik olmasýn…
Gönlünüze damlayan bir damla olmuþsam, iþte o benim duam… Ummanlar kazanmýþ kadar sevineceðim.
Evet, yaðmurlar yaðsýn, yere de yüreklere de… Dua sulardayýz.
Hüseyin Eren
