Bize bizim diyen gelsin By: sumeyye Date: 22 Temmuz 2010, 14:08:35
Bize "Bizim" Diyen Gelsin
Elimizin ucuyla tutuyoruz hayatý, parmak izi býrakmamaya dikkat ediyoruz
Dilimizin ucuyla yarým yamalak cümlelerle geçiþtiriyoruz bütün anlamlarý, sürç-i lisan etmekten korkuyoruz
Evrenin ortasýnda bir incir çekirdeðini mesken tutmuþuz; galaksiler, gökyüzü, yýldýzlar baþkalarýnýn olsun, baþýmýzý döndürüyor; yollarýn karý, fýrtýnasý, kasýrgasý, tayfunu var, baþkalarý yürüsün diyoruz
Hayatla yüz yüze gelmek en büyük korkumuz; dersine çalýþmayan çocuðun gözlerini önüne dikip fark edilmemeye çalýþmasý gibi fark edilmemeye çalýþarak bir köþeciðinde öylece duruyoruz hayatýn O da durup ardýna bakmýyor zaten
O hýzýndan hiçbir þey kaybetmiyor
Günler hep uzaðýmýzdan geçiyor Ýçine almýyor, sarmýyor, merhamet göstermiyor bize Hayat dýþarýda hýzla akýyor, biz buðulu bir pencere arkasýnda, dökülen yapraklarýn matemini tutuyoruz
Dýþarýdaki hayatý, hayatýn usanmadan yaydýðý diriliði, enerjiyi, coþkuyu yabancý, tanýmadýðýmýz, teni tenimize, dili dilimizi benzemez varlýklar paylaþýyor
Onlar gülleri deriyor, çini vazolara yerleþtiriyor Onlar çöpleri kaldýrýyor, atlas halýlar seriyor Onlar yetinmiyor Mars’a bile hayat sipariþ ediyor Onlar geceleri havai fiþeklerle, füzelerle aydýnlatýyor Onlar gövdelerini semirtip tüm yeryüzüne yayýldýkça, bizim pencere arkasý esaretimiz büyüyor
Dýþarýya çýkmak hevesimiz, hüsrana uðramak korkusuyla hep kursaðýmýzda kalýyor
Seyirci olmak, fýrtýnada sakin bir limanda konaklamak ihtiyatlý gibi görünüyor Aklýmýz olanlarda, aklýmýz hayatta aslýnda
Onlar bizi asla görmüyor, biz onlarý canlý canlý seyrediyoruz
Zeki, atýlgan, cüretkârlar
Her þeyi istiyorlar kurcalýyorlar bozuyorlar iþini bitiriyorlar
Ýçini boþaltýyorlar hayatýn yavaþ yavaþ
Dýþarý çýkmaktan; buzda kaymaktan, ateþte yanmaktan, fýrtýnaya kapýlmaktan korkan biz içerdekiler, týrnaklarýmýzý yiyor, duvarlarý dövüyoruz; bir gün yaþamayý, bir gün gerçekten ait olmayý, sahibi olmayý düþündüðümüz hayatýn özünden öz, canýndan can alýndýðýný gördükçe kahroluyoruz
Yýrtýlan gökyüzü için, kuruyan yeryüzü için, gözü yaþlý çocuk için, kanadý kýrýk kuþ için, karaya vurmuþ balýk için,yitirilen onur için kahroluyoruz
Tarifsiz hüzünlerle daralýyor kabuðumuz ama ellerimiz böðrümüze ama baþýmýz öne ama kýlýmýz kýpýrtýsýzlýða gömülüyor nihayetinde penceremizden ayrýlamýyoruz
“Bir gece kütüphanemde bir güvenin pervaneye þöyle dediðini duydum:
Ýbni Sinâ ’nýn kitaplarý içine yerleþtim
Farabî’nin bir çok eserlerini gördüm
Bu hayatýn felsefesini bir türlü anlayamadým
Bir güneþim yok ki,günlerimi aydýnlatsýn Çok bedbahtým”
Yarý yanmýþ pervanenin þu güzel, ince cevabýný hiçbir kitapta bulamazsýn
Dedi ki:
“Çýrpýnýþtýr hayatý daha canlý yapan; çýrpýnýþtýr hayatý kanatlandýran” (Muhammed Ýkbal)
Daðlarýn dahi yürüdüðü bir hayatta yürümekten, yol almaktan, koþmaktan, dönmekten; feleklere katýlmaktan, kýpýrdamaktan, çýrpýnmaktan baþka yolu yok insanýn
Hayatýn çirkinleþtirilmesine karþý durmak isterken hayatýn saflarýndan çýktýk, kolaylýklarýn, küçük rahatlarýn sýcaðýna, duraðanlýðýna alýþtýk
Ýyi-kötü, kâr-zarar hesaplarý yapmadan, bütün riskini göðüslemediðimiz bir hayatýn nesi olabiliriz?
Ne halifesi, ne hâmisi,ne hadimi
Hayat emanettir Emanetin, meydanlara inecek,
“bir karýncaya ulu nazar” edecek,
“bulut olup göðe aðacak, yaðmur olup yaðacak ”,
“örse çekiç salacak”,
“bize bizim diyecek”,
hayata soyunacak,
yaþar gibi yapmayacak,
sahiden yaþacak,
kapýlar aralayacak,
yolunu kendi kazmasýyla kazacak,
gayret kuþaðý kuþanacak,
külüngü daða aþkla vuracak sahiplere ihtiyacý var
Yunus; “Dosta varmak dilersen, ol dikene bas da var” diyor
Hayata yalýn kýlýç dalmayanýn, risk almayanýn hakikatle alýþveriþinin olamayacaðý, hiçbir sýrrýn kapýsýna varamayacaðý aþikârdýr
Dikili bir aðacý, baþýný sokacak bir deliði, ardýna gizleneceði bir penceresi olsunla avunamaz hakiki varlýða kavuþmak isteyen
Bütün zerreleri, bütün hissiyatý yara bere içinde kalsa da,
Küsmeden, incinmeden, gocunmadan Hay’dan gelen hayatýn izini sürer
Ancak oradan korkunun ve endiþenin biteceði emin bir beldeye geçeceðini bilir
“Hayatýn yumuþak ve tehlikesiz olduðu sahilde kurulup oturma
Denize dal, dalgalarla pençeleþ; ebedî hayat mücadeledir”
(Muhammed Ýkbal)