Kalbim Gitme By: sumeyye Date: 21 Temmuz 2010, 16:33:49
KalbÝm GÝtme!!!
Kalbim, en kýrýlgan yaným!
Biliyorum, seni elden ele dolaþtýrýlan bir gül gibi çok hýrpaladým
Kanatlarý kýrýk bir kuþ eyledim narin varlýðýný
Teli kopuk, mýzrabý kýrýk bir sazsýn þimdi Sessizliktir þimdi bahtýna düþen
Sustun Dilini, kitabeni çözemedim Nakýþlarýndaki çizgilerin ince, derin mânâsýna muttali olamadým Sendeki nazik naðmeyi keþfedemedim
Sesine-soluðuna ve canhýraþ çýðlýklarýna saðýr kaldým çýðlýðýn yeri göðü kaplamýþken yanýndan kayýtsýz, vurdumduymaz biri gibi geçip gittim
Bazen baþý öne eðik, eli böðründe sahipsiz bir çocuk oldun cami avlularýnda
Merhamet kokan ellerini uzatýrken gelip geçenlere, gözlerinde yüzyýllýk bir arzunun izleri vardý Kimi zaman da, özellikle daraldýðýn demlerde, daracýk pencereli, loþ ve rutubetli bir atmosferi olan küçücük bir hücrede hürriyeti özleyen bir mahkûmun hâletine büründün Mahkûm ettim seni karanlýk, soðuk küf kokan taþ duvarlara Ne gelenin vardý ne gidenin Sokakta oynayan çocuklarýn baðrýþlarý yalnýzlýðýný çoðaltýyordu
Limandan ayrýlan gemilerin düdükleri, gelip geçen trenlerin homurtularý, dalýndan düþen yapraklarýn hüzünlü hâli, sessiz gecelere düþen ayýn þavký bir daüssýlaya dönüþüp hasreti bocalýyordu içine
Bir gülsün sen beden bahçesinde Soðuklar vurdu nazenin yapraklarýna Rengin cazibesini yitirdi Kan kýrmýzý rengin göçüp gidince ardýnda sükûtun teslim aldýðý bülbüller kaldý Vefasýz rüzgârlar, sararmýþ yapraklarýný gözlerden ýrak kuytulara sürükleyip götürdü Kupkuru dallar, bir de avare bülbüller kaldý orta yerde Göðe doðru duaya durmuþ dallarýn diliyle “Gitme kalbim!” diyemedim Konuþtuðum kelimeler, sensiz ne kadar da samimiyetsiz ve kifâyetsiz Kokunun sinmediði, renginin deðmediði kelimeler baþýný sokacak bir evi olmayan kimsesizler gibidir; dolanýr dururlar orta yerde Kimse sahiplenmez onlarý Bekleyeni, arayaný, özleyeni yoktur onlarýn Kanatlanan, filizlenen, dipdiri kelimelerin membaýsýn sen
Kalbim! Uzaklara gitmek istiyorsun Buraya ait deðilsin Baþka diyarlarýn özlemi kuþatýyor seni Uzaklar, baþka bir diyarýn iklimi çekiyor seni, hissediyorum bunu Bir gemi ayrýlýnca limandan, bir tren hareket edince istasyondan kýpýrdayýþlarýndan anlýyorum bunu Yaðmurlar dindiði zaman, kuþlar yorulduðu zaman, gün solduðu zaman ayaklanýþýndan anlýyorum gitmek isteyiþini Akýp giden bulutlara, kanat çýrpan kelebeklere, uzanýp giden yollara bakýþýndan anlýyorum gitmek isteyiþini
Kalbim! çýrpýnan bir kuþsun sen içimde kýpýr kýpýr Gün geldi kanatlarýný kýrdým þimdi o hafif tüylerin yaðýyor içime Kanayan bir kuþsun þimdi tenhalýktaGöðsümün kafesinde boðdum seni Marzîyâtýnýn ne olduðunu bilemedim Bilemedim duadan kanatlarýn olduðunu Seni diri tutanýn, Allah’ýn zikri olduðu bilemedim Meðer seni yatýþtýran bu ilâhî zikirmiþ Azýðýný bilemedim
Kalbim! Bu asýrda öksüz kalýþýný anlýyorum senin Sahte þarkýlar derdine derman olmuyor Sonsuzlukta yankýlanacak naðmelerin meftunusun sen Bu fânî dünyanýn aþký dindiremez sonsuz hasretini çünkü Rahmân’ýn arþýsýn senRecep özdemir