Sevgi, dünyaya gelen her varlýkta en esaslý bir unsur, en parlak bir nur, en büyük bir kuvvettir ve bu kuvvetin yeryüzünde yenemeyeceði hiçbir hasým yoktur. Sevgi evvelâ bütünleþebildiði her rûhu yükseltir ve ötelere hazýrlar. Sonra da bu ruhlar sonsuzluk adýna doyup duyduklarý þeyleri bütün gönüllere hâkim kýlmanýn kavgasýný vermeye baþlarlar. Bu yolda ölür ölür dirilir; ölürken “sevgi” der ölür, dirilirken de sevgi soluklarýyla dirilirler.
Sevmeyen ruhlarýn olgunlaþýp insanî semâlara yükselmelerine imkân yoktur. Evet onlar yüzlerce sene yaþasalar dahi olgunluk adýna bir çuvaldýz boyu yol alamazlar. Sevgiden mahrum bu sîneler, bir türlü egonun karanlýk labirentlerinden kurtulamadýklarý için, kimseyi sevemez, sevgiyi sezemez ve varlýðýn sînesindeki muhabbetden habersiz olarak kahrolur giderler.
Çocuk, ilk defa dünyaya gözlerini açtýðý zaman sevgi ile karþýlaþýr, þefkatle gerilmiþ ruhlarý görür ve muhabbetle atan kalblere sýrtýný vererek büyür. Daha sonralarý ise, bu sevgiyi bazen bulur bazen de bulamaz; ama bütün bir hayat boyu hep o sevgiyi arar ve onun arkasýndan koþar.
Güneþin çehresinde sevginin izleri vardýr. Sular buhar buhar o sevgiye doðru yükselir; yukarýlarda damlalaþan su habbecikleri, o sevginin kanatlarýyla kanatlanýr ve nâralar atarak baþaþaðý topraðýn baðrýna inerler. Güller, çiçekler sevgiyle gerilir ve gelip geçenlere tebessümler yaðdýrýrlar. Yapraklarýn baðrýna taht kuran jaleler, durmadan çevrelerine sevgi dolu gamzeler çakar ve sevgiyle raksederler. Koyun, kuzu sevgiyle meleþir ve birleþir; kuþlar ve kuþcuklar sevgiyle cývýldaþýrlar ve sevgi korolarý teþkil ederler.
Her varlýk, kâinatdaki yeri itibarýyla bu geniþ sevginin bir yanýný, parlak bir senfonizma ile seslendirmekde, irâdî ve gayr-i irâdî, varlýðýn sînesindeki derin aþk ve muhabbeti göstermeye çalýþmaktadýr.
Sevgi, insan ruhunda öyle derin izler býrakýr ki, o uðurda yurt-yuva terkedilir, icabýnda ocaklar söner ve her vâdide ayrý bir mecnun “Leylâ!” der inler. Ruhundaki sevgiyi kavrayamamýþ sýð gönüller ise bu iþe delilik derler..!
Diðergamlýk ve baþkalarý için yaþamak, insanoðluna âid yüksek bir duygudur ve kaynaðý da sevgidir. Ýnsanlar arasýnda bu sevgiden en çok hisse alanlar en büyük kahramanlardýr. Ýçindeki kinleri, nefretleri söküp atmaya muvaffak olmuþ en büyük kahramanlar... Ölüm bu kahramanlarýn soluklarýný kesemez. Hazân onlarýn çiçeklerini solduramaz. Aslýnda hergün iç dünyalarýnda ayrý bir sevgi meþ’alesi tutuþturup, kalplerini sevginin, mürüvvetin meþcereliði hâline getiren ve duygu dünyalarýnda açtýklarý yollar ve tünellerle bütün gönüllere girmesini bilen bu çalýmlý ruhlar, öyle yüksek bir divandan “ebed-müddet” yaþama hakkýný almýþlardýr ki, deðil ölüm ve fânilik, kýyametler dahi onlarýn çiçeklerini solduramaz ve kadehlerini deviremez.
Çocuðu için ölmesini bilen anne büyük bir þefkat kahramaný, ülkesi ve insaný için hayatýný hakîr gören fert bir millet fedâisi, insanlýk için yaþayýp onun için ölen kahraman ise, sînelerde taht kurmaya hak kazanmýþ bir ölümsüzlük âbidesidir. Böylelerinin elinde sevgi, her düþmaný yenebilecek bir silah, her kapýyý açabilecek sihirli bir anahtardýr. Bu silah ve bu anahtara sahib olanlar, bugün olmasa da yarýn mutlaka bütün cihanýn kapýlarýný açacak ve ellerinde muhabbet buhurdanlýklarý dörtbir yana huzur kokularý saçýp dolaþacaklardýr.
Ýnsanlarýn gönüllerini fethetmek için en kestirme yol sevgi yoludur. Ve sevgi yolu peygamberler yoludur. Bu yolda yürüyenlerin yüzlerine kapýlar kapanmaz! Ezkazârâ, birisi kapansa bile onun yerine yüzlercesi, binlercesi açýlýr. Bir kere de sevgi yoluyla gönüllere girildi mi, artýk halledilmedik hiçbir mes’ele kalmaz.
Ne mutlu sevgiyi kendine rehber yapýp yürüyenlere! Yazýklar olsun, ruhundaki sevgiyi sezemeyip bütün bir hayat boyu kör ve saðýr yaþayan talihsizlere!
Ey yüceler yücesi Rabbim, kinlerin nefretlerin, gecenin koyu karanlýklarý gibi dört bir yaný sardýðý günümüzde, Sen’in sevgine sýðýnýyor, þu fevkalâde haþerî ve alabildiðine azgýnlaþmýþ yaramaz kullarýnýn gönüllerini, muhabbet ve insanî duygularla doldurman için son bir kere daha kapýnda inliyor ve iki büklüm oluyoruz. La Edri
