Sevmek lakin kimi By: sumeyye Date: 13 Temmuz 2010, 17:25:52
Sevmek lakin kimi ?
Sevmenin adýný “Muhabbet” koymuþ Allahu Tealâ … Ve bunu þöyle dile getirmiþ Allah’ýn sevgili Rasulü (AS): “Benim rýzam için birbirini sevenlere, benim için bir araya gelenlere, benim için birbirlerini ziyaret edenlere ve benim için birbirlerini (para, vakit) harcayanlara, muhabbetim vacib olmuþtur” (Muvatta)
Sevmek … kimle? Neyi ? Nasýl? Ýþte sevdiðimizi söylediðimiz sevgili Rasül’ün bize söylediði esas: “Kiþi Müslüman kardeþini severse, onu sevdiðini kendisine söylesin” (Ebu Davud, Tirmizi) ve… Alemi yaratan Yüce Sevgili yarattýðý kullarýndan sevmeyi ve sevilmeyi istiyor Ýnsanlarýn arasýna gönderdiði Peygamberine: “Benim nezaretimde yetiþtirilmen için, sana sevgimi lutfettim” (Taha/39) buyuruyor
Peygamberler… insanlarýn arasýndan seçilmiþ, kendilerine vahyolumuþ, terbiye edilmiþi, Allah’ýn sevgili kullarý… Ve Allah Tealâ, sevginin yani muhabbetin, Peygamberin þahsýnda ve onun sýfatlarýnda, gören gözle ve anlayan gönülle teneffüs edilmesini istiyor Bunu en çok kimlerden istiyor? Elbetteki sevmenin ne demek olduðunu bilen ve “ben seviyorum” sözünün ne anlama geldiðini bilen kullarýndan Yani Mü’minlerden… ve mü’minlerden istenen þu: Ey sevgiyle gönderdiðim ve nurumdan var ettiðim Rasül! “De ki; Eðer Allah’ý seviyorsanýz bana tabi olunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarýnýzý baðýþlasýn Allah son derece baðýþlayýcý ve merhamet edicidir” (AÝmran:31)
Sevmenin yolu Allah’tan, Allah’ý sevmenin yoluda Rasul-ü Ekrem’den geçiyor Kim Allah’ý sevdiðini iddia ediyorsa, önce O’nun sevdiðini sevecek demektir bu Hem böylece insan sevilecek Sevilince de kusurlarý görülmeyecek, görülse bile affedilecek demek… Ýþte Hz Ömer (RA) inanmýþtý ve sevmiþti bir kere Rasulallah’ý (AS)’ý Zira cahiliyye döneminde kalma ýzdýraplarý vardý Kusurlarýný göstermiþti ona en sevdiði… Zira dost acý söylerdi Ve böylesi bir dosta canlar kurbandý…Sevdiði dostu, Rasülü Ekrem (AS), kendisine (Hz Ömer’in) içindeki gerçek dostu göstermiþti Ýçindeki, dostu sandýðý þeytaný bile, terk etmiþti o’nu Görmek istemiyordu þeytan Hz Ömer’i
Mescid-i Nebi’ye vardýðýnda beyninden vurulmuþa döndü Hz Ömer (RA) Muðire b Þu’be: “Rasulallah (AS) vefat etti” diyordu Hz Ömer: “Hayýr! Yalan söylüyorsun! o vefat etmedi” Münafýklar yok olmadýkça o vefat etmez” (Ýbn-i Sa’d) diyordu Kaybetmek istemiyordu O’nu Daha soracaklarý vardý O sevgili, kendisine sevmenin ne demek olduðunu öðretiyordu Hayýr! O yok olmamalý, ölmemeliydi! Böyle diyordu, Hz Ömer (RA): “Kim öldü derse, boynunu vururum! “Hz Ömer bu… Dediðini yapar mý yapardý……
Ýbn-i Ümmi Mektum âmâydý Mescidin son cemaat mahallinde “Muhammed ancak peygamberdir Ondan önce de peygamberler gelip geçmiþtir Þimdi o, ölür ya da öldürülürse gerisin geriye mi döneceksiniz? Kim böyle geriye dönerse, Allah’a zarar vermiþ olmayacaktýr “(AÝmran:144) ayetlerini okuyordu O esnada Hz Ebu Bekir mescide girdi Hz Ömer ayakta, hiç oturacak halde deðil! Ebu Bekr (RA)” otur artýk, ey Ömer!” dedi Cemaati de susturdu ve “Ey insanlar! Sizden kim Muhammed’e itaat ediyorsa iyi bilsin, Muhammed ölmüþtür! Sizden kim de Allah’a ibadet ediyorsa hiç þüphesiz o diridir ve ölmez!” (Buhari) Halk ve Hz Ömer gözyaþlarý içinde “Anam-Babam Sana feda olsun Ya RASULALLAH! diyordu (Ýbn-i Sa’d)
Evet, gerçek sevgili, en yüce sevgili Allah-u Tealâydý O’na ulaþmak önemliydi O’na giden yolda olmak ve severek ölmek önemliydi
Ve … Þimdi O’nun gibi yaþamanýn tam zamanýydý Zaten yaþýyorlardý En sevdiklerinin yolunu her an takip ediyorlardý Ama þimdi sorumluluk duygusu içerisinde O’nu anlatmalýydýlar O sevgili Rasulü görmeyenler vardý Sevgi onlara taþýnmalýydý Rasülü Ekrem (AS):görememiþ olanlara, aynen O’nu görüyorlarmýþcasýna anlatýlmalýydý Ýnsanlar heran O’nu (AS) görebilmeliydi Böylece o sevgili Rasül hep gönüllerde yaþamalýydý Zira, o yaþarsa Allah sevilece, insanlar Allah’ý sevdikçe itaat edecekler, isyan etmeyeceklerdi Ve … “Ben seviyorum” diyen; her an ve her zaman ilahi nuru seyredip duracak; mahvolmak, yok olmak ve geri durmak onun tanýmadýðý kavramlar olacaktý
Ýþte… Bilâl-i Habeþi (RA)… Sevdim dediði, Rasulü Ekrem (AS)’i topraða verdikten sonra, bütün Medine ona dar gelmiþti Baðrýna taþ basmýþ, sevgilinin hasretini çekiyordu Halife Hz Ebubekir’in (RA) huzuruna geldi Müsaade istedi Medine’den ayrýlmak için Acýlarýný her gün katmerleþtirmek istemiyordu belki de Hz Ebubekr (RA) müsaade etmedi Zira Bilal-i Habeþi, en çok sevdiði insan, Rasül’ü Ekrem (As)’in yadigarýydý Onun okuduðu ezanlar hep devam etmeliydiAma Bilal-i Habeþi (RA) mahzundu… sevgi, muhabbet ve ayrýlýk nedir bunu o anlardý Mekke fethedilince Kabe-i Muazzama’da, En yüce Sevgili Allah’ýn huzurunda, en Sevgili Rasul Muhammed (AS)’ýn önünde Ezan-ý Muhammediyi okumanýn hazzýný o bilirdi
Bu anlatýlmaz, ancak yaþanýrdý Ama þimdi o muhabbete, sevgiliyi görmeden, o aný yaþamadan nasýl seslenip çaðýrmalýydý insanlarý… ve o… “Ben Rasulullahsýz Medine’yi istemem, ben buna tahammül edemem” diyordu Hz Ebu Bekr: Ey Bilal! Benim sevgim yok mu? Benim için Medine’de kal…” diyordu Kýramadý Sýdýk-ý Ekber (RA)’i, Medine’de kaldý Sonra bir fýrsatýný bulup Hz Ömer (RA)’ýn hilafeti zamanýnda izin isteyerek, cihad için Þam’a gitti ve oraya yerleþti
Gün geçmiyordu ki Þam’da Rasulallah (AS)’ý hatýrlamasýn! Bir gece rüyasýnda, Efendimiz (As)’i gördü Evet … Ýþte… En sevdiði karþýsýndaydý ve ondan bir tek isteði vardý: “Ey Bilâl! Beni ziyarete gelmeyecek misin?” Artýk sevgiliden muþtuyu almýþtý bir kere… Duramazdý Gözyaþlarý içinde Medine-i Münevvere’ye atýný sürdü Hiç kimseyi görmüyordu, gözü, doðruca Mescid-i Nebi’ye vardýr Saadetli yýllarý düþündü Nebi (As)’nýn namaza duruþunu, saf tutuþunu, tekbir alýþýný… hep hatýrladý Sonra Ravza-i Mutahhara’ya yüzünü sürdü
Buralar, hep sevgiliyi hatýrlatan ve Hüseyin (RA) efendilerimiz O’na bakýyorlardý Bilâl-i Habeþi (RA) Nuru Muhammediyi bütün ruhuna teneffüs edercesine, onlarýn ellerine sarýldý Öpüp kokladý Asr-ý Saadet güllerini… Ve þöyle dediler Bilal’e (RA): “Bizim hatýrýmýza, sabah ezanýný okurmusun?! Adeta bu istek, O sevgili Rasül’den (AS) gelmiþti Kýramazdý ve kýramadý da… Mahzun Bilal (RA) “olur! dedi Bambaþkaydý o sabah, Medine… Mescid-i Nebi hareketlendi Bilal-i Habeþi Mescidin üzerine ezan okumak için çýkýnca…
“Allahu Ekber…… Allahu Ekber!” midalarý, Medine’de seher vakti duyulunca, istisnasýz bütün mü’minler Ýsrafil (As) suru üflüyormuþcasýna korkarak yataklarýndan fýrladýlar “Eþhedü enlâ ilahe illallah! ……” derken Bilal-i Habeþi, Medine insanlarý adeta Peygamber (AS) yeniden dünyaya teþrif etmiþcesine sokaklara döküldüler “Eþhedü enne Muhammed’er- Rasulullah!” sözlerini halk iþitince, kadýnýyla erkeðiyle Mescid-i Nebi’yi doldurdular Herkes birbirine bakýyor, gözyaþlarýný dökmedik kimseye rastlanmýyordu… (Ýbnü’l- Esir)
O gün… Yeniden canlanmýþtý ümmet Sevgi ve Muhabbet bir kez daha kendini göstermiþti Bir olmuþtu sevenler, sevgiliyle buluþunca… Ýnsanlarýn gözlerinin içi gülüyordu Seven aðlardý, bu üzülmek deðildi Bu onlarýn ilk hali deðildi Onlar her an seven, sevdiklerini söyleyen kimi sevdiðini bilen, nasýl sevilmesi gerektiðini yaþayarak anlatanlardý
Evet Sahabe-i Kiram yaþayarak anlatýyordu Onlarýn bu hali insanlara tesir ediyordu Kendilerinden sonra gelen nesil, ashabý hep yaþar halde buldu Sahabe-i Kiram sevgilerini satýrlara deðil, sadrlara (gönüllere) yazmýþlardý Onlarýn sevgilerini görenler hiç kendilerinden ayrýlýr mýydý? Hangi zaman ve zeminde olursa olsun bvylesi sevgiyi anlatanlardan ayrýlýr mýydý hiç insan?! Ýþte, ayrýlmadý… Hz Ýmam-ý Rabbani, Þah-ý Geylani, Habib-i Acemi, Ahmed-i Bedevi, Hasan-i Baþri, Veysel Karani, Beyazýd-ý Bistami, Mevlana Halid Baðdadi, Hz Þah Abdullah Faru’kiler… Yaþadýlar, yaþattýlar… sevgiyi, sevdiklerini gösterdiler, örnek oldular… (RAnhüm)
Muhtaçtýr bu ümmet ! Asr-ý Saadetin nefesine, gülüne… Hem duruþuna, sevgisine, bakýþýna, tebessümüne…
Sen ki Alemlere Rahmet Bir Gül,
Aþkýnla yananlarý edersin Kül,
Rabbimi hatýrlatan Cemalini göremedi bu Kul
Yüzüm yok, Günahkarým ama yine de Sen Þefaat Kýl
YA RASULALLAH … ! ALINTI
Ynt: Sevmek lakin kimi By: Salihalp Date: 13 Temmuz 2010, 21:36:59
"Sen ki Alemlere Rahmet Bir Gül,
Aþkýnla yananlarý edersin Kül,
Rabbimi hatýrlatan Cemalini göremedi bu Kul
Yüzüm yok, Günahkarým ama yine de Sen Þefaat Kýl
YA RASULALLAH!"
..amin amin amin diyorum yahu ne yürek burkan bir yazýydý bu!...