Ey Yar! By: ezelinur Date: 12 Temmuz 2010, 23:11:59
Ey Yar!
Sen bir çevir yüzünü bak neler yazacak güncemin önsözünde…
Kýyýlarýma vurdun kimsesiz kimsesizliðimin.
Yakama yapýþan afilli yalnýzlýklarýn en parlak ýþýklarýný bu gece senin için yaktýrdým, sensiz diyarýmýn uþaklarýna elpençe durdular hiç bir yana eðmeden baþlarýný. Hep ayný oyunda yer almayý hazmedemeden akla ziyan yanlarla, yine benim boþ günceme baþýboþ bakýþlar savurdular.
En sevdiðim renk siyaha döndü ben daha kabul beyanlarýmý sunamadan.
Baktýðýmla gördüðüm ayrý olabilirmi(þ) bu sonucu bulmalýyým eðik yaþam felsefelerinden.
Tam üzerindeymiþim elvedalarýn, hoþçakallarýn, kendine iyi baklarýn…
Bakabilsem. Serin serin esen ekim rüzgarlarý bu sefer daha mý çok canýmý acýtýyor ?
Yoksa artýk alýþtýðým deðiþmez rollerime kendi kendime yorumlar katarak acý derecesinin katmanlarýnýmý yokluyorum? Hangi basamakta üstüne basýp geçmiþim, hangi duraktan vakitsizce ayrýlmýþým, hangi telefona yetiþememiþim.
Evet acýya kanýyorum. Heybemi çevirsem gözler önüne onun adýný çýkartýnca bomboþ bana kalan buz gibi sessizliklere ecel makamýnda göz kýrpýyorum.
yeniden hoþ geldiniz hoþ karþýlanmayan aðýr yanlarým…
Kulaklarýma soðuk hücrelerin volta sesleri doluyor. Küçücük pencerelerden dýþarýya bakmayý bilmem ki ben. Büyüyemeyen azýmsanacak kadar az kalmýþlýklarýmla, zaten kumdan olan kaleleri yýkmayý bilirim.
Onar(a)mamayý, boya(ya)mayý, kapat(a)mamayý bilirim.
Soðuk duvarlara yapýþýr bir el, geç kalmýþ mavi yolculuklarý umuda katar, arkasýný yasladýðý korkulu uykularý geçmiþ bir hikayenin önsözü sayar. Kanayan yaralarýnýn kabuk baðlamýþ geçmiþ beyanlarýný saklamazken, her neþter izinin manasý anlamlý deðildir hikayesinde.
Bana yine ne mi kalýr ?
…
Aramamak neden olmuþluklarýn sebeplerini. En çok da bu manasýný bilmediðim yaþamda sebep sonuç baðlantýsýnýn arasýnda kal(ma)mak, sor(ma)mak, kanat(ma)mak geçmiþi.
Adýma ne karalar çalýndý haberim olmadan, köhne mezarlýklarda kurumuþ ürkütücü yeþili unutulmuþ dallar gibi suretim adýna boyandý, savunmasý gereksiz görülerek gördüklerimin en acý millerle daðlandý göreceklerine umutla bakan gözlerim.
Ama olmadý iþte.
Bir ufak kýpýrtý var sadece adýný yazgýma ekleyeceðin günü bekleyen. Fark edilmeyen ve susturulmaya güç yetirilemeyen. Savruluþlarýnda beni de gelecek olanýn varlýðýna inandýrýp solmasýna izin vermeyen duvar çiçeklerimin.
Kaygým yok zamana karþý, sadece dur durak bilmez bir telaþým var. Ayný denkleme eþ deðer deðil mi ki anlamý. Her yeni telaþta kaybediyorum bilmediðim adýný. Haykýracak gücüm var, bir eklesen adýmýn yanýna resmini. Korkak deðildim aslýnda oyunlarda kandýrýlmadan önce. Yenilmeden diyecek gücüm bile yok; çünkü hiç maðlup edilmeden hep kandýrýldým adým oyunun en tenhalarýnda. Þimdi senin oyununda baþý çekmek var listemde. Senden vurmak, seni kazanmak, sana yazýlmak.
Kimsen çýk gel soðuk yataklarýndan. Gözlerimin aký gölgelerle hemhal, ayný yola bakýp ayný türkülerle uyanmaktan yorgun. Yeni yeni notalarý yazdýr dilime, yeni yeni þiirleri koy kapýmýn önüne.
Ama gel artýk…
Düþ bu bitmeyeni de olur,
Kabuslara vurmayaný sonu,
Ecel terlerini gecelerime salmayaný…
Olur, de yalnýzca kulaðýma. Fýsýltýlarýn dünyamý inletir inan. Güncem baharlarla filizlenir.
Takvimler neye çalarsa çalsýn, yollara salmam beþinci mevsime adýný yazmadan seni. Yeter ki yollarýma gölgen düþsün…
Ey yar !…
Sen bir çevir yüzünü…