Ya lel ensar, kerraten kekerrate Huneyn..
Ya Ebu Akil’e ne demeli, vefanýn ve sadakatin böylesi…
Bedre çýkýyor bir kýyasýya savaþýyor ki eðer benimle cennete girme arasýnda perdeler, hailler þu adamlarýn eliyle ölmekse bu cana minnet; fakat heyhat Bedirde ölümü bulamýyor. Aradýðý þahadeti bulamýyor. Herkes sevinçle giderken Ebu Akil fevkalade mahzundur. Uhud ki orada çoklarý þahadet þerbetini içti, fakat Ebu Akil yine mahzun döner. Ahzap’ta bekler nasip olur mu diye fakat o kadehi yine sunmazlar. O kadeh çok kutsi bir kadehtir. Düþünün ki alemi islamýn bütün ibadeti taat u bir yana Dr.Ýkbal yarým þiþe kan dolduruyor bunu, baþkasýný deðil sana Ya Resulullah. Ýþte o bardaðýn içindeki kaný arýyor Ebu Akil. Nihayet Yemame’ye kadar sürdürüyor bunu tam gününü buldum diyor. Bu gün o gün ki Kuran ayaklar altýna alýnýyor Bu gün o gün ki Kuranýn hafýzlarýndan 70 kiþi þehit oldu.
Ebu Akil bugün de eðer sen o bardaðýn içindeki kutsi þeyi içemezsen talihine aðla. Eðer bu tatlý günde sen onu içemezsen talihine aðla. Ciddi savaþtý. Aðýr yara aldý. Ve bir kolu kopacak gibiydi, sadece kolunun bir etiyle duruyordu. Ravi hadis ibni Ömer kýlý kýrk yaran adam ve arkasýnda da halife-i ruyi zemin Hz.Ömer var. Yorumcusu. Sürüye sürüye çadýra getirdik. Ben baþýndayým diyor ibni Ömer. Üzerine bir bez örttük. Fakat Ýslam saflarýnda yer yer çatlamalar oluyor, sahabi feryatlarý duyuluyor, bir yerde Nesibe’nin feryadý duyuluyor, çocuklarýný kurban etmiþ sýra bende diyor, bir yerde Salim’in feryadý duyuluyor, o Salim ki Hz. Ömer hayatta olsaydý yerime onu tavsiye ederdim. Bir yerde koca Ammar’ýn sesi duyuluyor: “Ben ki Allah Resulü önünde savaþtým bu gün kaçar mýyým” diyor ve bir ses ortalýðý velveleye veriyor. Ýbn-i Ömer diyor ki: “Ölüyor diye ben bekliyordum, Ebu Akil kýlýný dahi kýpýrdatmayacak þekilde ölüyor diye bekliyordum. Birden çadýrýn önünden geçen bir sahabinin dudaklarýndan þu ses döküldü:
“Yalel ensar kerreten kekereten huneyn”. Ey bozguna uðrayan ensar huneyn de olduðu gibi toparlanýn. Yeniden hücuma geçin. Bezin altýndaki Ebu Akil birden bire hortladý diyor. Hortladý kaçýyor, gitme öleceksin dedim. “Duymuyor musun beni çaðýrýyorlar.” dedi. Ensar dediler “Men ensarý ilallah, Hz. Mesih Men ensarý ilallah” Allaha giden yolda yardýmcýlarým kimdir? Onlar “nahnu ensarullah”, Allahýn yardýmcýlarý bizleriz dediler. Ya lel ensar ,ya lel ensar dediler ensar yetiþin yetiþin yardým günüdür. Tulumbaný al yetiþ imdada yangýn var, Resulullahýn bayraðý dalgalanýyor yangýn var, devrilecek yangýn var, Namý celili Muhammedi sarsýntýda yangýn var. Kuran sarsýntýda yangýn var. Ya lel ensar, yalel ensar kendinizi ensar yerine koyun Ya lel ensar kerreten kekerrete Huneyn. Duymuyor musun bizi çaðýrýyor. Kolunun kendisine iliþtiðini gördü bir aralýk kýlýcýný soluna aldý ayaðýyla koluna bastý kopardý. “Ya Allah!” dedi. Düþman daðýlýyordu. Düþman daðýlýyor, o koþuyordu. Ben de arkadan onu takip ediyordum. Ama bu dev devrildi. Dr.Ýkbalin þiþesine kan gönderiyordu. Sarsýlan felç olan Ýslam’a kan gönderiyordu. Ölmüþ yüreklere kan gönderiyordu. Yaþarmayan gözlere derman gönderiyordu. Devrildi koca þehit. Devrildi, gittim; ama kütükte doðranmýþ et gibi tanýmak mümkün deðil. Dudaklarý hala kýpýrdýyordu ama ne mahzun, ne tasalý. Bütün bir mevsimin bulutlarý yüzünde teraküm etmiþ gibi. Ya saflarýmýz daðýldýysa, ya cephe yýkýldýysa, ya Hz. Muhammed’in (Sav) ordusu bozulduysa diye bütün bulutlarý yüzünde teraküm etmiþ gibi. Yanýna sokuldum O, bir iki seslendim hiç ses vermiyordu. Ses verecek hali de yoktu. Sonra dedim ki “ebþir ya eba akil fe inna aduvvallah katl kutil” Müjdeler olsun Ebu Akil, Allah düþmaný öldürüldü. Bulutlar birden bire zail oldu. Tebessüm ediyordu ve parmaðýný kaldýrýyordu. Bu demeden bunu duymadan olmasaydý bu ölüm, Eþhedü ella ilahe illallah ve eþhedü enne muhammeden abdühu ve rasulühü.O ezanlar ki þehadetleri dinin temeli, ebedi benim yurdumun üstünde inlemeli…
Ya Ebu Akil’e ne demeli, vefanýn ve sadakatin böylesi…
Bedre çýkýyor bir kýyasýya savaþýyor ki eðer benimle cennete girme arasýnda perdeler, hailler þu adamlarýn eliyle ölmekse bu cana minnet; fakat heyhat Bedirde ölümü bulamýyor. Aradýðý þahadeti bulamýyor. Herkes sevinçle giderken Ebu Akil fevkalade mahzundur. Uhud ki orada çoklarý þahadet þerbetini içti, fakat Ebu Akil yine mahzun döner. Ahzap’ta bekler nasip olur mu diye fakat o kadehi yine sunmazlar. O kadeh çok kutsi bir kadehtir. Düþünün ki alemi islamýn bütün ibadeti taat u bir yana Dr.Ýkbal yarým þiþe kan dolduruyor bunu, baþkasýný deðil sana Ya Resulullah. Ýþte o bardaðýn içindeki kaný arýyor Ebu Akil. Nihayet Yemame’ye kadar sürdürüyor bunu tam gününü buldum diyor. Bu gün o gün ki Kuran ayaklar altýna alýnýyor Bu gün o gün ki Kuranýn hafýzlarýndan 70 kiþi þehit oldu.
Ebu Akil bugün de eðer sen o bardaðýn içindeki kutsi þeyi içemezsen talihine aðla. Eðer bu tatlý günde sen onu içemezsen talihine aðla. Ciddi savaþtý. Aðýr yara aldý. Ve bir kolu kopacak gibiydi, sadece kolunun bir etiyle duruyordu. Ravi hadis ibni Ömer kýlý kýrk yaran adam ve arkasýnda da halife-i ruyi zemin Hz.Ömer var. Yorumcusu. Sürüye sürüye çadýra getirdik. Ben baþýndayým diyor ibni Ömer. Üzerine bir bez örttük. Fakat Ýslam saflarýnda yer yer çatlamalar oluyor, sahabi feryatlarý duyuluyor, bir yerde Nesibe’nin feryadý duyuluyor, çocuklarýný kurban etmiþ sýra bende diyor, bir yerde Salim’in feryadý duyuluyor, o Salim ki Hz. Ömer hayatta olsaydý yerime onu tavsiye ederdim. Bir yerde koca Ammar’ýn sesi duyuluyor: “Ben ki Allah Resulü önünde savaþtým bu gün kaçar mýyým” diyor ve bir ses ortalýðý velveleye veriyor. Ýbn-i Ömer diyor ki: “Ölüyor diye ben bekliyordum, Ebu Akil kýlýný dahi kýpýrdatmayacak þekilde ölüyor diye bekliyordum. Birden çadýrýn önünden geçen bir sahabinin dudaklarýndan þu ses döküldü:
“Yalel ensar kerreten kekereten huneyn”. Ey bozguna uðrayan ensar huneyn de olduðu gibi toparlanýn. Yeniden hücuma geçin. Bezin altýndaki Ebu Akil birden bire hortladý diyor. Hortladý kaçýyor, gitme öleceksin dedim. “Duymuyor musun beni çaðýrýyorlar.” dedi. Ensar dediler “Men ensarý ilallah, Hz. Mesih Men ensarý ilallah” Allaha giden yolda yardýmcýlarým kimdir? Onlar “nahnu ensarullah”, Allahýn yardýmcýlarý bizleriz dediler. Ya lel ensar ,ya lel ensar dediler ensar yetiþin yetiþin yardým günüdür. Tulumbaný al yetiþ imdada yangýn var, Resulullahýn bayraðý dalgalanýyor yangýn var, devrilecek yangýn var, Namý celili Muhammedi sarsýntýda yangýn var. Kuran sarsýntýda yangýn var. Ya lel ensar, yalel ensar kendinizi ensar yerine koyun Ya lel ensar kerreten kekerrete Huneyn. Duymuyor musun bizi çaðýrýyor. Kolunun kendisine iliþtiðini gördü bir aralýk kýlýcýný soluna aldý ayaðýyla koluna bastý kopardý. “Ya Allah!” dedi. Düþman daðýlýyordu. Düþman daðýlýyor, o koþuyordu. Ben de arkadan onu takip ediyordum. Ama bu dev devrildi. Dr.Ýkbalin þiþesine kan gönderiyordu. Sarsýlan felç olan Ýslam’a kan gönderiyordu. Ölmüþ yüreklere kan gönderiyordu. Yaþarmayan gözlere derman gönderiyordu. Devrildi koca þehit. Devrildi, gittim; ama kütükte doðranmýþ et gibi tanýmak mümkün deðil. Dudaklarý hala kýpýrdýyordu ama ne mahzun, ne tasalý. Bütün bir mevsimin bulutlarý yüzünde teraküm etmiþ gibi. Ya saflarýmýz daðýldýysa, ya cephe yýkýldýysa, ya Hz. Muhammed’in (Sav) ordusu bozulduysa diye bütün bulutlarý yüzünde teraküm etmiþ gibi. Yanýna sokuldum O, bir iki seslendim hiç ses vermiyordu. Ses verecek hali de yoktu. Sonra dedim ki “ebþir ya eba akil fe inna aduvvallah katl kutil” Müjdeler olsun Ebu Akil, Allah düþmaný öldürüldü. Bulutlar birden bire zail oldu. Tebessüm ediyordu ve parmaðýný kaldýrýyordu. Bu demeden bunu duymadan olmasaydý bu ölüm, Eþhedü ella ilahe illallah ve eþhedü enne muhammeden abdühu ve rasulühü.O ezanlar ki þehadetleri dinin temeli, ebedi benim yurdumun üstünde inlemeli…
Ynt: Ya lel ensar By: ceren Date: 26 Nisan 2015, 13:43:12
Esselamu aleyküm.Rabbim razý olsun paylaþýmdan hocam.Rabbim bizleri böyle Allah dostlarýnýn yolunda gitmeyi,canýmýzý malýmýzý Allah yolunda harcamayý nasip eylesin inþallah...