Sustum By: sumeyye Date: 07 Temmuz 2010, 18:48:17
Sustum
Bütün kelimelerim,
sustum tüm söyleneceklerim
söylenmemiþlerim suskunluða bürünüyor yokluðunda
Ýstesem de konuþamýyorum seninle
Susmaktan baþka da bir þey de gelmiyor elimden
Susup gözümden yaþ akarken gülümsemekten baþka
Ýçimde çýðlýða dönüþmüþken söylenememiþlerim,
acýlarýmý susturmak öylesine zor ki
Bu sessizliðimde de anlarmýsýn beni yine?
Bugün yine gelmek istedim sana
Yüreðinle konuþmak istedim
boðazýmda düðümlenen ertelenmiþ bütün sözcüklerim
"keþke" lere sebep olacaklardý, biliyordum
Günlerdir Haftalardýr, aylardýr böyle oluyor zaten
Ayaklarýmý Kýrdýn Gelemiyorum, dilimi lâl ettin
Yaraladýn Ama Yüreðimde Kendini Öldüremedin
Tam kapýna geliyorum
ve hatta nefesin bile yakýnýna
sonra
Ardýma bakmadan hýzlý adýmlarla uzaklaþýp gidiyorum
Ya da uzaklaþtýðýmý zannediyorum
Belki ardýmda býraktýðým sen,
en yakýným,
en iyi bilenim,
anlayanýmsýn
Ne vakit seninle ilgili,
gidiþinle ilgili bir þeyler düþse aklýma,
kovalýyorum beynimin içinden, hiç bir sesi dinlemiyorum
Ya da ürkekçe bir yerlere saklanýp, gizleniyorum
Gelip beni gizlendiðim yerlerden bulacaðýný bile bile
Sen ardýmda kalýyorsun ben yürüyorum
Hep geride kalanlar yalnýzlýða mahkum olmuyor
Ben kendi yalnýzlýðýma, kendi yokluðuma, hiçliðime yürüyorum
Artýk kulaklarým sesleri duymaktan daha da yoksun,
artýk hangi kelimeye atsam elimi,
hepsi birbirinden kýrýk, birbirinden yarým
Gözlerimse denizi, gökyüzünü eskisi kadar mavi görmüyor
Hani ne yapsan çýkmazdý denizin lekesi?
Hiç bir þey eskisi gibi deðil
Her yeni gün birþeyler daha eksiliyor
Senin gidip, sen de eksildiðin gibi
Ne bir dost doldurabilecek dünyamdaki yokluðunu,
ne de bir sevda
Issýz kaldýðýmda kimselere sýðýnamayacaðým
Korkularýmdan daha bir korkar oldum
Sen de gidince ya unutttum gülmeyi?
En büyük korkum da buydu ya
gidiþinin ardýndan, sonsuza kadar sustum
Ýçimdeki çýðlýk arttýkça bastýrmaya çalýþmak ne zor bilemezsin
Son sözcüklerimi sen yine duymayacaksýn
Piþmanlýklar boðacak ikimizi de
"keþke"lerin saðýr mermiler gibi fiþek fiþek delip yüreðimi
Keþkelerimin mezar gibi suskun,
soðuk ve derine düþürecek bedenimi
Dinleseydin Yüreðinle
"Belki anlayabilirdin beni,
Duyabilseydin söyleyemediklerimi
Bütün sýrlarýmý, yaþanmýþlýklarýmý,
yarým kalmýþlýklarýmý hiç düþünmeden paylaþtým seninle
En umutsuz anlarýmda bile sýðýndýðým oldun
Küçük þýmarýk bir çocuk gibi
azýcýk caným yansa hep sana þikayetlenirdim
Söylesene þimdi seni kime þikayet edeceðim?
Hiç sevmedim suskunluklarý, biliyorsun
Ama susmak zamanýdýr þimdi
Bazý þeyler var ki, dillenmiyor, söylenmiyor
Söylenemiyor
Sana gülümserken bile bir bulut çöküyor yüzüme adeta
Farkediyorum ki, susmak en büyük yalnýzlýkALINTIDIR.