Hansel ve Gretel
Bir varmýþ, bir yokmuþ. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir oduncu yaþarmýþ ormanýn derinliklerinde. Bu oduncunun Hansel ve gratel adýnda iki çocuðu varmýþ. Hansel ve gratel’in anneleri onlar daha çok küçükken ölmüþ, babalarýda çok kötü kalpli bir kadýný üvey anne olarak baþlarýna getirmiþ. Üvey anne, hain, kötü kalpli bir kadýnmýþ. Bu fakir hayatý yaþamaktan nefret ediyor, hansel ve gratel’e elinden geldiðince kötü davranýyormuþ.
Hansel ve Gretel bir gece uyumaya hazýrlanýrken, üvey annelerinin babalarýna, “Çok az yiyeceðimiz kaldý. Eðer bu çocuklardan kurtulmazsak, hepimiz açlýktan öleceðiz,” dediðini duymuþlar. Babalarý birkaç cümle söyleyip karþý gelmeye çalýþtýysa da, kadýný razý edemiyormuþ bir türlü. “ Yarýn onlarý ormana býrakacaðýz” sözlerini duyun Gretel aðlamaya baþlamýþ.“Endiþe etme Evin yolunu buluruz.” diyerek kardeþini taselli etmiþ Hansel.O gece geç saatlerde gizlice dýþarý çýkmýþ ve cebine bir sürü çakýl doldurmuþ Hansel.
Sabah olunca, ailece ormana doðru yürümeye baþlamýþlar. Hansel bu taþlarý yolu bulmak için kullanacakmýþ, sahiden de akþam olmadan iki kardeþ eve dönmüþler, üvey anne sinirden deliye dönmüþ ama babalarý sevinçten ne yapacaðýný þaþýrmýþ
Birkaç gün sonra üvey anne yine aklýna takmýþ çocuklarý bu sefer onlarýn taþtoplamalarýna izin vermemiþ, onlarý yine yola çýkarmýþ, Hansel cebinde kalan ekmek kýrýntýlarýný yollara dökerek gidiyormuþ ancak hesap etmediði bir þey varmýþ, o da ekmek kýrýntýlarýný kuþlarýn, böceklerin yiyeceðini düþünememiþ. Geriye dönmek için ekmek kýrýntýlarýný aramýþlar ama ormanýn içinde kaybolup gitmiþler. Bir ara uzakta bir ev görmüþler, sevinçten ne yapacaklarýný þaþýrmýþlar. Gittikçe yaklaþmýþlar ve evin önüne geldiklerinde çok ama çok þaþýrmýþlar. Bu evin duvarlarý ekmekten, çatýsý pastadan ve pencereleri þekerdenmiþ.
Çocuklar tüm sýkýntýlarýný unutmuþlar ve eve doðru koþmuþlar. Tam Hansel çatýdan, Gretel de pencereden bir parça yiyecekken içeriden bir ses duyulmuþ: “Evimi kim kemiriyor bakiiym?” Bir bakmýþlar kapýda dünya tatlýsý yaþlý bir teyze. “Zavallýcýklarým benim,” demiþ kadýn, “ve onlarý içeri almýþ hayatlarýnda hiç yemedikleri yiyecekleri yemiþler ve o gece orada derin bir uykuya dalmýþlar.
Sabah kalktýklarýnda bu yaþlý teyzenin aslýnda bir cadý olduðunu anlamýþlar.Hansel ve gretel’e çok kötü davranmaya baþlamýþ. Greteli mutfaða götürmüþ, yemek yapmasýný istemiþ. Çünkü Hansel çok zayýfmýþ ve onu bu þekilde yemek istemiyormuþ. Gretel bol bol yemek yapmýþ, baþka yapacak bir þeyi de yokmuþ çünkü. Fakat Hansel’in aklý hala baþýndaymýþ. Cadýnýn gözlerinin çok iyi görmediðini anlamýþ ve onu kandýrmak için bir plan yapmýþ.
Neyse ki Hansel’in aklý hâlâ baþýndaymýþ. Gözleri pek iyi görmeyen cadýyý kandýrmaya karar vermiþ. Cadý þiþmanlayýp þiþmanlamadýðýný anlamak için her sabah Hansel’in parmaðýný yokluyormuþ. Hansel de parmaðý yerine bir tavuk kemiði uzatýyormuþ ona. “Yok, olmaz. Yeterince þiþman deðil!” diye baðýrýyormuþ cadý. Sonra da mutafa gidip Gretel’e daha fazla yemek yapmasýný söylüyormuþ.
Bu böyle bir ay boyu sürmüþ. Bir gün artýk cadýnýn sabrý taþmýþ. “Þiþman, zayýf fark etmez. Bugün Hansel böreði yapacaðým!” diye haykýrmýþ Gretel’e. “Fýrýna bak bakalým hamur kývama gelmiþ mi!” Korku içinde yaþamasýna raðmen Gretel’in de Hansel gibi hâlâ aklý yerindeymiþ. Cadýnýn onu fýrýna iteceðini anlamýþ.
“Baþýmý fýrýna sokamýyorum! Hamuru göremiyorum!” diye sýzlanmýþ. Cadý elinin tersiyle Gretel’i hýzla kenara itmiþ ve baþýný fýrýna sokmuþ. Gretel bütün gücünü toplayýp yaþlý cadýyý fýrýnýn içine itmiþ, sonra da arkasýndan kapaðý kapatmýþ. Cadý fýrýna düþtükten sonar bizimkiler koþarak oradan uzaklaþmýþlar. O kadar hýzlý koþuyorlar mýþki, kendileri de þaþýrmýþlar buna. Bir ara bacasýndan duman tüten bir ev görmüþler ve eve doðru koþmaya baþlamýþlar. Gördüklerine kendileri de inanamamýþlar. Bu ev kendi evleriymiþ. O kadar sevinmiþler ki… Biraz sonra babalarý kapýyý açmýþ, onlarý kucaklamýþ. Sevinçten aðlamýþ. Hansel ve Gretel ceplerinden çýkardýklarý altýnlarla babalarýný çok þaþýrtmýþlar. Cadýnýn evinden kaçarken ceplerine doldurduklarý altýnlarla bir ömür boyu rahat yaþamýþlar.