Yapraklar By: sumeyye Date: 24 Haziran 2010, 17:24:57
Yapraklar…
Yapraklarým dökülüyor önüme; siyah ve beyaz… Beyazý siyaha galip gelmek üzere olan ömür tellerim saçýlýyor eteklerime… Tutamýyorum ve tutunamýyorum rüzgârlarýn önünde savrulmaktan… Azalan ve aðaran saçlarým deðil; ömrün imbikleri çözülüyor…
Aþinasý olduðum hýyabanda yürürken yapraklarýn sarý þarkýsý kulaklarýmý dolduruyor Hüzünden kýrýlýyor, kývrýlarak uçuþan sarý sundukçalar… Durakta dururken ayaðýma takýlan bir yaprak direniyor; ne ki uçmaktan kendini kurtaramýyor yine de…
Bakakalýyorum ardýndan, geleni beklerken… Hep bekliyorum zaten; yürürken de otururken de… Kýskanç bir sevgili gibi geçti geçen bahar, sonunu tutabildik sarý baharýn… Yaðmur gözlerden hüzün yaðýyor akþamlarýma… Kýþa kaç kaldý?
Kýrk yaprak uçtu baþýmdan… Yarýsýna yakýný ak, kalaný kara kaldý… Kar yaðacak biraz sonra, eteklerinde biriktirdiðim güneþ rengi yapraklar beyazlara bürünecek…
Kýþtan kaçýlýr mý? Korkunun kýþa faydasý var mý? Kim kurtulmuþ ki kýþtan? Uyuma mý, ayýlma mevsimi mi kýþ? Kýþlarýn kýþkýrttýðý düþünceler nerelere uçurtuyor?
Dýþým sarý, içim sarý sorularla uçuþuyor Her bahar soru yapraklarýný okutmak için geliyor Cevap meyvelerini yiyen çam yeþili zeytin dalýyla karþýlar kýþlarý… Bal hakikatleri tadan üþümez kýþta-kýyamette… Kavurucu rüzgârlar koparamaz çýnar köklü kalpleri…
Ne gam dýþarýda kýþ varmýþ, içimin çiçekleri bahar yaðmurlarýyla besleniyorsa… Sarý sundukçalar sýra sýra önümden giderken gidiþ adreslerini okuyabiliyorsam; ne keder…
Baharda dirilen, kýþ kederinde ölmez Yapraklarýn yazdýðýný okuyan, kýþta kardelenleri koklar… Gönlünü sarý yapraklarla saran, soðukta solmaz
Yazý yiyerek yitiren, sarý baharýn solgun yapraklarý gibi kýþa üþüyerek girer Kaçamadýðý kýþa sürüklenerek gitmek ne acý… Aç yürekle kýþ kýtlýðý katlanýlýr mý?
“An” yapraðýný malaniyat kurtlarý kemiriyorsa ömür aðacý meyvesiz girecektir kýþa… Kalýn kütüklerin külleri savrulacak kýþýn ayazýnda… Ne bir nefes sevgi, ne bir dost yüz görebilecek karanlýkta…
Ah, sarý sandýklarýn sakladýðý sýrlar, sarartýnýz benzimi… Yaprak yaprak dökülen yýllarda yoruluyor yüreðim… Çam yeþili çýnar kuytularda örtünmek istiyorum… Kaçamadýðým kýþa kaç kaldý bilmem ama kýymet bilemedim geçen yazlarýn, baharlarýn…
Soru sordum sarý yapraða, dayanamadý uçtu gitti, beni izle der gibi… Titrek dizle yürüyorum ardýndan yalnýz be yalnýz… Hüzünle bakýyorum geriye, umutla bakmak istiyorum ileriye… Beyaz ümitler belirsin baþýmda, karamsarlýklar dökülsün kalmasýn kýþlara…
Bu yaprak dolduðu gibi, ömür yapraðý da dolacak, siyah veya beyaz… Beyazlar galipse yaprak hakikatler iyi okunmuþ demektir, yoksa yýrtýk yýllar üþütecek bizi
Gerçeðin gerçeði açýldýðýnda yapraklarýmýz serilecek önümüze… Uçtuðunu sandýðýmýz yýllarýn bir yaprakta toplandýðýný görecek gözlerimiz…
Bir yaprak uçtu önümden; soluk soluða sürükledi sarý sokaða doðru… Sarý sorular sordum, yeþil cevaplar verdi yeþil yolda yürümem için… Yürüyorum servilerin dökülmeyen yapraklý yollarýnda… Yalnýz ve de yalnýz bir yaprak misali… Hüseyin Eren