Elbistan Ulu Camisi
Elbistan Ulu Camisi
Kahramanmaraþ Elbistan ilçesinin Güneþli Mahallesi’nde bulunan Elbistan Ulu Camisi’nin giriþ kapýsý üzerinde kitabesi bulunmamaktadýr. Bununla beraber, Osmanlýlarýn Elbistan’ý ele geçirdikten sonra, XVI.yüzyýlda yaptýrýldýðý sanýlmaktadýr.
Camide bulunan 1239-1240 tarihli sülüs yazýlý bir kitabede Selçuklu Sultaný II.Gýyaseddin Keyhüsrev’in ve Emir Mübarizeddin Cavlý’nýn isimleri geçmektedir. Araþtýrmacýlara göre bu kitabeler bir baþka yapýdan buraya getirilmiþtir. Cami üzerindeki kitabelerden 1520-1566, 1815-1816, 1922 ve 1932 yýllarýnda onarýldýðý anlaþýlmaktadýr.
Elbistan Ulu Camisi mimari yönden klasik merkezi plan þemasýný yansýtan bir örneðidir. Bu bakýmdan merkezi plan tipinin daha sonra geliþtirilecek, klasik hale dönüþtürülecek erken uygulamalarýndan örnektir.
Cami kuzey-güney doðrultusunda, kesme taþ, mermer, tuðladan yapýlmýþtýr. Cami, son cemaat yeri ile birlikte 21.95x28.12 m. ölçüsünde dikdörtgen planlý bir yapýdýr. Caminin önünde, doðu batý yönünde dikdörtgen planlý bir son cemaat yeri bulunmaktadýr. Ýbadet mekaný birbirlerine kemerlerle baðlanmýþ dört paye ile üç bölüme ayrýlmýþtýr. Ýbadet mekaný 17.97x18.04 m. ölçüsündedir. Üzeri sekiz köþeli kasnak üzerine oturan merkezi bir kubbe ile örtülüdür. Bu kubbe mihrap ve iki yan kenardaki altý köþeli kasnaklý kubbelerle desteklenmiþtir. Merkezi kubbenin her yüzünde yuvarlak kemerli birer pencere bulunmaktadýr.
Güney duvarýnýn ortasýnda bulunan mihrap yedi cepheli olup, beþ sýralý mukarnasla sonuçlanýr. Mihrapta kullanýlan çift renkli taþlarla renkli bir görünüm saðlanmýþtýr. Minber mermerdendir. Mihrabýn iki yanýnda birer, uzun kenarlarda da alt sýrada birer pencere ile aydýnlatýlmýþtýr. Üst sýrada simetrik olmayan bir þekilde ikiþer pencere bulunmaktadýr. Caminin içerisi XIX.-XX.yüzyýl onarýmlarýnda kalem iþleri, bitkisel bezemeler ve yazý frizleri ile doldurulmuþtur.
Caminin kuzeybatý köþesinde kübik bir kaide üzerine, pahlý, pabuçluklu, silindirik gövdeli, tek þerefeli, konik külahlý, bodur bir minaresi bulunmaktadýr. Erken devir özellikleri gösteren minare 1834 yýlýnda halk tarafýndan onarýlmýþtýr.