korku ve umit arasindaki genc By: sumeyye Date: 05 Haziran 2010, 15:56:30
korku ve umit arasindaki genc
Korku ve Ümit Arasýndaki Genç Peygamber Efendimiz (asm), ölüm döþeðinde olan bir gencin yanýna girdi ve ona, "Sen kendini nasýl buluyorsun?" diye sordu Genç, "Ben Allah' (ýn affýn)ý umarýmYâ Resûlâllah! Ve günahlarýmdan da korkarým" dedi Bunun üzerine Resûlâllah (asm) buyurdu ki, "Bu vakitte herhangi bir kulun kalbinde baðýþlanma umudu ve günah korkusu birleþince mutlaka Allah o kuluna dilediðini verir ve onu korktuðu azabýndan emin kýlar" (Neseî, Zühd: 31)
Bu hadise her ne kadar bir gencin baþýndan geçmiþse de, ayný durum her insan için geçerlidir Fakat bu hadiseye bir gencin konu olmasý þu açýdan önemlidir: Gerçekten gençlik dönemi, korku ve ümitin sýk sýk dengesini kaybettiði bir safhadýr Genç insan, bazen öylesine ümitli olur ki, doðrudan Cennete gideceðini düþünür Zaman olur öyle ümitsizliðe düþer ki, günahlarý çok fazla olduðu için affedilmeyeceðini sanýr
Ýþte bu hadîs, dünyasý çok çabuk deðiþebilen gençlerimize güzel bir müjde ve uyarýdýr
Dinimiz bizleri korku ve ümit arasýnda olmaya teþvik eder Yüce Rabbimiz meâlen þöyle buyurur: "De ki: Ey günahta aþýrý giderek nefislerine zulmetmiþ kullarým! Allah'ýn rahmetinden ümidinizi kesmeyin Muhakkak ki Allah, bütün günahlarý baðýþlar Þüphesiz ki O çok baðýþlayýcý, çok merhamet edicidir Öyleyse azap gelmeden önce Rabbinize dönün ve Ona teslim olun; sonra kimseden yardým göremezsiniz" (Zümer: 53-54)
Rabbimiz, Kendisine ortak koþulmasýndan baþka tüm günahlarý affedebileceðini belirtmiþtir Bunun için kesinlikle ümitsiz olmamak gerekir Çünkü Allah'ýn rahmetinden ümidini kesen ancak þeytandýr Fakat ümitli olmak demek, günah iþlemeye devam etmek ve nasýl olsa affedileceðinden emin olup, Allah'ýn azabýndan korkmamak deðildir
Nitekim bu hususta Hz Ömer (ra) tüm gençlerimize örnek olacak þu ölçüyü dile getirmiþtir: "Eðer 'Tüm insanlar Cehenneme gidecek, sadece bir kiþi Cennetlik olacak' dense, 'Acaba ben miyim' diye ümitlenirim Þayet 'Bütün insanlar Cennete gidecek, sadece bir kiþi Cehennemlik olacak' deseler, 'Acaba ben miyim' diye korkarým"
Ýþte böyle bir düþünce, korku ve ümit arasýnda olmanýn zirvesidir Yani kiþi, hem Allah'ýn azabýndan korkmalý, günahlarýný düþünmeli; hem de Allah'ýn rahmetinden ümitvar olmalýdýr
Dikkat edilirse böyle bir düþünce birbirinin zýddý deðildir Çünkü ele alýnan korku ve ümittir Bunlarýn zýddý ise, "korkmamak" ve "ümitsizlik"tir Bize tavsiye edilen, "hem korkmak hem korkmamak" veya ayný anda "ümitli ve ümitsiz olmak" dðildirBizden istenen, "Aþýrý korkudan dolayý ümitsiz olmamak" ve "Aþýrý ümitten dolayý korkusuz olmamak"týr
Bunun için insan hem korkup hem ümitli olabilir
Hadiste dikkat çekilen mühim bir husus da, "Ben kulumun zanný üzereyim Beni nasýl tanýrsa öyle muâmele ederim" hadîs-i kudsîsinde belirtilen gerçektir Bu hadîs-i kudsîye göre, biz Rabbimizin rahmetini ümit edersek öyle muâmele görürüz Ayrýca Rabbimize sû-i zan etmemeliyiz Yani, "Ben çok günahkârým, bana mutlaka azap eder" demek, Allah'ýn irâdesine karýþmaktýr"Ben çok günahkârým, ama Rabbim af ve maðfiret sahibidir" diye düþünmek, günahlara tevbe edip, af dilemek gerekir
Bir kimsenin, "Kesinlikle ben Cehennemliðim" demesi de, "Ben kesinlikle Cennetliðim" diye düþünmesi de yanlýþtýr, büyük günahtýr Doðrusu, þöyle düþünmektir:
"Ben çok günah iþledim Allah'ýn azabýndan korkarým Ama piþmaným, Rabbim affedebilir Bu arada Allah beni bazý sevaplar iþlemeye muvaffak etti Ýyi amellerim de Onun ihsânýdýr Ümit ederim ki, bana lütufla muâmele eder"
"Hiç kimsenin ameli, kendisini Cennete götürmez Beni de Rabbimin rahmeti olmasa ben de Cennete giremem " diyen Peygamberimiz (asm), eski asýrlarda yüz kiþi öldürdüðü halde samimî bir þekilde tevbe eden bir kiþinin affedildiðini belirtir
Ýþte korku ve ümit arasýnda bulunmak budur Bir yanda Allah'ýn en büyük Peygamberi, kendi ameliyle Cennete giremeyeceðini belirtiyor; diðer yanda yüz kiþiyi öldüren kesin bir piþmanlýkla af dilediði için maðfiret ediliyor
Kiþinin ameline güvenmesi, "ucb" denilen mânevî bir hastalýktýr ki, en az ümitsizlik kadar kötüdür
Rabbimiz bizleri, hayatýmýzý hüsn-ü hâtimeyle bitirip imanla kabre girinceye kadar korku ve ümit arasýnda bulundursun ALINTI