Bir By: sumeyye Date: 30 Mayýs 2010, 15:27:06
Bir
Biri iste; baþkalarý istemeye deðmiyor Baþkalarý istemezken seni, önce O istedi Yolunu bekleyen yokken, hiç ummadýðýn bu varlýðý isteyeceðini bildi Seni yoklar arasýndan seçti ve istedi Yokluðunun derdinde deðilken baþkalarý, varlýðýný O önemsedi Sen þimdi, baþkasýný istesen bile, baþkasý seni istemiyor Yüzü seni istiyormuþ gibi görünse de, özü sana sessizce veda ediyor Elinde olsa da, elinde kalmýyor Yanýnda olsa bile, sana vefa göstermiyor Ýstediðin kadar seninle kalmýyor Ýstediðince sana yâr olmuyorÝstediðin yere gelmiyor Sürekli eskiyor, eksiliyor Arkasýný dönüp gidiyor Yanýna kâr kalmýyor
Biri çaðýr; baþkalarý imdada gelmiyor Sen kendi sesine bile yabancý ve saðýrdýn Sesinin yutulduðu, sözünün boðulduðu o unutulmuþluktan seni O aldý Kendi sesin bile eriþemezdi kulaðýna Herkesin sana saðýr olduðu yerde, yokluðuna aðlayýþýna, eksikliðine yanýþýna kulak veren O oldu Aðlayanýn bile olamazdý yoksa Eksikliðin kimsenin derdi olmazdý asla Sevdiklerinin çaðýrdýðý yerde hiç olmasaydýn, seni þimdi hiç çaðýran olmayacaktý Adýný anmayýþlarýna bile aldýrmayacaklardý Sessizliðini kocaman bir imdat çýðlýðý olarak duyan ilk O oldu Seni çaðýrmasýný bile bilmeyecekleri niye çaðýrýp durursun? Her çaðýrdýðýn yere gelemeyecekler için nasýl da çýðlýk çýðlýða koþturuyorsun Baþka çaðýrdýklarýn sana çare olmuyor Kalbinin sesini duymuyor Yaralarýný görmüyor Hüzünlerinin yanaðýna serinlik sunmuyor
Biri talep et; baþkalarý lâyýk deðiller Kimselere lâzým olmadýðýn zamanlarda, varlýðýný lüzumlu gören yalnýz O oldu Kimselerin seni beklemediði odalarda, seni bekleyen, senden vazgeçmeyen bir O oldu “Olsan da bir, olmasan da bir” sanýldýðýn dönemlerde, baþkalarýnýn gözünde hiç deðerin olmadý Yokluðun dipsiz kuyularýndan elinden tutup çekecek baþka kimse yoktu Unutuþun karanlýk odalarýnda yüzüne bakýp seni var etmeye deðer gören yalnýz O oldu Sen O’nu talep etmeden, O seni talep etti Kendi yokluðunu kendinin bile dert edinmediði sonsuz s/aðýrlýktaki betonlarýn altýnda seni bir O buldu Arayanýnýn bile olmadýðý talihsiz bir kayýptýn sen, seni hiç olduðun yerden aldý, aranýlýr kýldý Var olmaya deðer olduðun konusunda hep ýsrarcý oldu Seni her an yeni baþtan var etti Her sabah yeni bir beden içinde uyandýrdý Baþkalarý seni gözden çýkardý ama O hiç çýkarmadý
Biri gör; baþkalarý her vakit görünmüyorlar, zeval perdesinde saklanýyorlar Sen seni O seni gördü diye gördün Senin kendini görmen bile O’nun seni görmesinden sonra oldu O seni görmek için görünür olmaný bile þart koþmadý Hesaplarda yoktun Ortalýkta gözükmüyordun Görünmeye deðer deðildin Görmeye mecalin zaten yoktu Baþkalarý yokluðunu göremezdi ki yokluðuna acýsýn da seni gözdesi eylesin Baþkalarý eksikliðini hesaplayamazdý ki, varlýðýnla bir þeylerin tamamlanacaðýna inansýn Sen görmeye istekli deðilken, görmek istediðini gördü Sen kendi körlüðüne bile kör iken sana gören gözler verdi, görmeye deðer güzellikleri hazýr etti Yoksa baþkalarý ne seni görürdü ne sana görünür olurdu Baþkalarý görmeye deðer bulmadý seni Öyleyse, sen onlarý niye görmeye deðer bulasýn? Baþkalarýnýn gözünden düþeceksin nasýlsa, onlarýn gözüne girip de n’edeceksin? Baþkalarýnýn teveccühlerinin baþköþesinde yer kapmak hatýrýna O’nun seni görmek istediði yerlerden kaçtýn Seni umursamayan gözlerde, aradýðýn merhameti bulamayacaksýn Boþ yere yorulma Mahzun ve yalnýz bir gözyaþý gibi düþ dünyanýn gözünden…
Biri bil; marifetine yardým etmeyen baþka bilmekler faydasýzdýr Sen kendi yokluðunu bilmezdin, senin yokluðunu bir O bildi Sen kendini bilmediðini bilmezdin, senin kendini bilmediðini de O bildi Seni yoklukta buldu Kendini bilir eyledi “Ben” diye/bilmene izin verdi Sen her gece kendini sensiz býraktýn, unuttun uykularda bedenini; ama O seni unutmadý, O’nsuz býrakmadý, göz yummadý varlýðýna Yokluðunu hesaba katamazdý baþkalarý, bir O hesapladý sevdiklerinin gözlerinde olacak o korkunç boþluðu Varlýðýný yokluðuna tercih etti Yoklar arasýnda bildi seni Baþkalarý bilse de seni, en fazla bir ölü listeye yazarlar adýný En fazla bir soðuk taþa kazýrlar hatýrýný Unuturlar seni Önce unutmayacaklarýna inanýrlar Sonra unuttuklarýna utanýrlar Sonunda unuttuklarýný da unuturlar
Biri söyle; Ona ait olmayan sözler lüzumsuz sayýlabilir Nefesine bir O’nun adý yakýþýr Sesin bir O’nu anmaya deðer Sözün bir O’nun hatýrýna yaþar Baþkalarý ölüdür, diri nefeslerine deðmez Baþkalarý unutur, sýmsýcak sesini harcamaya gelmez Baþkalarý hatýr bilmez, söz etmeye deðmez Hu…Senai Demirci