Ahirete randevusuz gidiliyor By: sumeyye Date: 24 Mayýs 2010, 12:32:02
Ahirete randevusuz gidiliyor
Saatin tik tak larý, vaktin geçiyor olduðunu, ne kadar zamaný geride býraktýðýmýzý ve þimdi hangi zaman diliminin o kayan zemininde bulunduðumuzu gösterir. Þimdi saat kaç? Kaç dakika kaldý ineceðimiz duraða? Kalbimizde saat gibi, sayýlý vuruþlarý tüketiyor. Ne zaman bize “Hoþça kal” diyecek bilemiyoruz. O hoþça kal diyecek fakat o býraktýðýnda biz hoþça mý kalacaðýz ya da hoþnutsuzlukla mý orasý belli deðil.
“Daha yapacak iþlerim vardý, hayýrlar plânlamýþtým vakti geldiðinde, daha çocuklarýmý büyütüp kur’an öðrenecektim, kapanacaktým emekli olduðumda. Okuyacaðým kitaplar almýþtým, bakýn rafta duruyor. Biraz acele olmadý mý bu gidiþ? Bakýn daha 45-50 yaþýndakiler duruyor, ben niye hemen gidiyorum? Gerçektende ben çok iyi bir insan olmaya kararlýydým. Yaþlandýðýmda herkesten özür dileyecektim ve onlarda beni nasýl olsa af ederlerdi. Saðlýðým da fenâ deðildi hani, þimdi nereden çýktý bu ahiret yolculuðu? Allah’la biraz daha tanýþsaydým, yakýnlaþsaydým da öyle baþlasaydým bu yolculuða. Geçen gün camiye uðradým, ne kadar huzur doldum. Ben aslýnda iyi bir insaným bakmayýn dekolteme ve makyajýma. Ýçim Allah sevgisiyle dolu. Aslýnda görmedik ki biz nasýl yaþanacaðýný. Bilmiyorum açýkçasý. Ailem uzak deðildi fakat yakýn da olamadý. Biz de onlara benzedik. Onlar halâ yaþýyor ben niye.. Tövbe tövbe…Böyle dememem lâzým biliyorum fakat panik yaptým birden. Hazýrlýksýzým yani, ondan telâþým. Geçenlerde ölen bir kuþu gömdüm. Bir dedeye çaput baðladým. Kandilde fatiha okudum. Ben aslýnda iyi bir insaným. Eþime uykudan uyanarak ilk defa bir kahvaltý hazýrladým, nasýl da þaþýrýp memnun olmuþtu. Dilenciye 20 kuruþ verdim. Cenazede baþýmý örttüm. Evde çalýþan kýza eskilerimi verdim, sevindi, evde üç tane yasin kitabý var. Ben önemserim böyle þeyleri. Evde Kur’an da vardý fakat nerede bilmiyorum, aramam lâzým. Bak þimdi ölmezsem dinimi daha iyi yaþamaya çalýþacaðým, söz. Kur’an öðrenir belki hacca bile giderim. Acaba son duraktan geriye dönmenin bir yolu var mý? Bir þans daha var mý acaba?
“Anne, öðlen oldu uyansana!"
“Aaa, gerçekten öðlen olmuþ. Ne kadar kötü bir rüya gördüm bir bilsen. Bir kâbustu adeta. Ölüyormuþum güya. Aman Allah’ým gerçek gibiydi. Ýtiraf ediyorum çok korktum."
“O kadar yiyip yatarsan olacaðý bu, tabi kâbus görürüsün. Makyaj çantamý sen mi aldýn bulamýyorum.
“Ha evet, dün göz kalemini kullandým.”
“Anne sana kaç kere benim malzemelerimi kullanma dedim".
“Tamam tamam, bugün kuaför randevum var, birlikte gidelim mi?"
“ Hayýr, bugün meþgulüm, sen git.”
“Tamam, kuaförden önce camiye gidip biraz dua edeyim ve hocaya bir yasin okutayým, birilerine üç beþ kuruþ vereyim, baþýmýzýn gözümüzün sadakasý olsun. Akþama Aylin’lerdeyiz unutma’”
Kýzýmýz bizi dinleyip unutmayabilir fakat biz bazý hayati konularý unuttuk bile. Piþmanlýklar, telâfi adýmlarý ile anlam kazanýr ve samimiyetle kabul görür. Bugün de saatimiz ve kalbimiz hiç durmadý. Bir gün duracak ikisi de ve bizim için artýk iþlemeyecek. O zaman hangi zaman? BÝLMÝYORUZ. Bir gün biteceðini ve bunun hemen bile olabileceðini biliyorken, bilmiyormuþ gibi dolu dizgin nasýl gidiyoruz? Gayretsiz ve özensiz bir hayatýn bizi piþmanlýklar vadisine sürükleyeceðini biliyoruz fakat bilmiyormuþ gibi özenmemeye nasýl devam ediyoruz? Herkes birer birer yaþlý genç demeden ahirete göçüyor, sanki biz hiç göç etmeyecekmiþ gibi nasýl rahat olabiliyoruz? Arada bir gelip bütün hücrelerimizi kuþatýveren namaz, tesettür, iyi insan, iyi ümmet ve kul olma isteði, baþka beslenme kaynaklarý ile karþýlaþýnca sönüveriyor. Buna engel olmak için niçin Rab’bimize yalvarýp niçin yardým istemiyoruz?
Bugün hayattaysak, bugün güneþ bize göz kýrpýyorsa, “Haydi bugün de hayattasýn ve bu senin için bir fýrsat, deðerlendir.” diyor. Neredeysek, ne yapýyorsak, ne yaptýysak; camide secdeye vardýðýmýzda, Rab’bimize el ve bel baðladýðýmýzda geride kalacak. Af güneþiyle eriyecek. Bunu Yaratan’ýmýz söylüyor. Gönül Allah’ýn evi ve biz ona her an ulaþabiliriz. O bizi herkesten çok seviyor. Sevdiðimizi bekletmeyelim ve sevgisine karþýlýk vererek, kendimizi yüceltelim. Allah yolunda yürüme ve ilerlemede seyrimiz ve seferimiz hayýrlý olsun ve kolaylaþsýn inþallah efendim. saliha erdim