Alemdeki nizam By: sumeyye Date: 20 Mayýs 2010, 16:51:22
Âlemdeki nizam
Hiçbir þey dýþarýdan göründüðü gibi deðildir. Babam, “Ya Rabbi, hayýrlýnýn da hayýrlýsýný ver!” diye dua ederdi.
Adam en lüks uçaklarla göklerde uçuyor, yerdeki derdin acýsýyla havada kývranýyor. Öbür adam köyünün yolunda, yýrtýk ayakkabýsýyla yürüyor, ama içinde bir huzur... Maddi zenginlik yanýnda, manevi eksiklik dengeyi tamamlýyor. Herkesin derdiyle sefasýnýn çarpýmý birbirine eþittir! Çünkü Allah Adil’dir!
Ýnsan ufka doðru koþar koþar... Ama ne kadar koþarsa koþsun ufukla arasýndaki mesafe deðiþmez. Ufuða ulaþmak mümkün deðildir. Ýnsan içindeki arzularý susturamaz.
Rus yazarlardan biri bir hikâyesinde anlatýyordu: Zengin bir adam hastalanýyor. Öleceðini anlayýnca yataðýndan kalkýp, elindeki sopayla aðaçlara vuruyor, “Benimle beraber gel!” Atýna vuruyor, “Benimle beraber gel!” Evinin camlarýný kýrýyor. “Benimle beraber gel!” Adam sevilmemesi gereken þeyleri o kadar çok sevmiþ ki, ölünce onlardan ayrýlacaðýný bildiði için, çýlgýna dönmüþ. Herkes bu çiftlik aðasýný çok mesut zannediyor. Halbuki adamýn içindeki dert onu mahvediyor.
Yaðmur yaðýyordu. Baktým bir adam çöplükten kâðýt topluyor. Bu adam hayata isyan ediyordur, diye düþündüm. Yanýna yaklaþtým, baktým adam þarký söylüyor. Adamýn dýþ dünyasý çöplük, iç dünyasýnda baðlar bahçeler... Ýntihar edenlerin ekserisi saðlýklý kimselerdir. Sakatlardan intihar edenler çok azdýr. Sakatýn dýþ dünyasý zor, ama iç dünyasýna Allah, cennet havasý vermiþ.
Çok iyi durumda olduðunu zannettiklerimiz, çok zor þartlar içinde yaþamaktadýrlar. Hastaneye gelmiþti. Giydiði elbise ve ayakkabý, belki araba deðerindeydi, kral gibi dolaþýyordu ortalýkta. Fakat midesinde dermansýz bir dert varmýþ. Belli etmemeye çalýþýyordu, ama bir simidi rahatça yemeye hasret kalmýþtý.
Bu zamana kadar benim yanýma gelip hiç derdim yok diyenlere karþýlýk, içimden demiþimdir ki, “Derdi bekle. Geliyor!” Dertler, felaketler, sýkýntýlar havada uçuþan kuþ gibidir. Allah ona der ki, “Git þunun baþýna kon.” Dert o insana gider konar... Herkes þaþýrýr. “Yahu bu adamýn hiçbir sýkýntýsý yoktu. Nereden geldi bu dertler?”
Delikanlý askere gider. Onun elbisesini, yiyeceðini, her türlü ihtiyacýný o gence devlet temin eder. Çünkü o, asker olmuþtur. Askeriyede talim yaparken o genç, çamurlara atlar, mevziye yatar, koþar, yorulur. Ýþte nasýl ki, o askerin baþýna iyi haller de kötü haller de gelirse, ayný þekilde Allah’a asker olanlar bazen sefa sürer, bazen dert çekerler. Hayatýmýz sýkýntýyla ferahlýk iplikleriyle örülmüþtür.
Ýman, tuba çekirdeði hükmündedir. Hangi kalbe girerse orada cennet havasý meydana getirir. Bir çuval fasulye vardý. Köylü, çuvalýn içinden bir fasulyeyi aldý, topraða gömdü. Fasulye lisan-ý halle dedi ki: “Sen ne zalim adamsýn. Ben çuvalda rahat rahat yaþarken, aldýn beni, çamura gömdün! Merhamet et. Çürüyorum. Çok zor durumdayým…” Fasulye bu laflarý sayarken, filiz verdi. Filiz topraðýn içinden yukarýlara çýktý. Yaprak verdi. Çiçek açtý. Fasulyeyi yiyen insanlar “Elhamdülillah!” diyerek þükretti. Fasulye zamanla anladý ki iyi ki topraða gömülmüþ.
Ýnsanlar aceleci. Ýstiyorlar ki istekleri hemen olsun. Halbuki istekler ve artan acýlar sayesinde Ýlahi kapýya daha da yaklaþýrýz. Bu yakýnlaþma duadýr. Bir sýkýntý anýnda yapmamýz gereken, Allah’a sýðýnmaktýr. Hayat Allah’ýn istediði gibi gider. Cüz’i iradenin kadere etkisi var mýdýr, diye sorulacak olsa, evet vardýr. Kader deðiþir.
Dua eden bilsin ki, duasýný iþiten var. Ve duasýna muhakkak cevap verecek. Ýnsanlar, olaylarýn gizlediði hakikatleri anlayamayabilirler. Anlamayýnca da yanlýþ yorum yaparlar. Hiçbir þey Ýlahi plan ve programýn dýþýna çýkamaz! Hekimoðlu ismail