Gazveler 3 By: sumeyye Date: 23 Nisan 2010, 18:27:34
AÇIKLAMA:
Babýn ilk hadisi (4229) ile ilgili olarak kaydedilen açýklama bu hadisteki bazý noktalarý vuzuh kazandýracaktýr, oraya bakýlsýn. [16]
ـ4232 ـ4ـ وعن ابن عباس رَضِيَ اللّهُ عَنْهما قال: ]قالَ رَسولُ اللّهِ # يَوْمَ بَدْرٍ: هذَا جِبْرِيلُ آخِذُ بِرَأسِ فَرَسِهِ عَلَيْهِ أدَاةُ الْحَرْبِ[. أخرجه البخاري.»أدَاةُ الْحَرِبِ« آلتها وأراد بها السح .
4. (4232)- Ýbnu Abbâs (radýyallahu anhümâ) anlatýyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) Bedir günü buyurdular ki: "Ýþte Cebrâil aleyhisselam! Atýnýn baþýndan tutmuþ, üzerinde de savaþ teçhizâtý var, (yardýmýmýza gelmiþ durumda)!" [Buhârî, Megâzî 11.][17]
AÇIKLAMA:
Bedir savaþý, bazý müelliflerce menba-ý mucizat olarak tavsif edilecek kadar pek çok mucizenin yaþandýðý, müþâhede edildiði bir gazvedir. Ýþte bu mucizelerden biri Cenab-ý Hakk´ýn mü´minlere meleklerden ordularla yardým etmesidir. Bu husus, daha önce kaydettiðimiz âyetle de tescil edilmiþtir (Enfâl 9).
Sadedinde olduðumuz hadis bu savaþa Cebrail aleyhisselam´ýn da katýldýðýný göstermektedir. Ýbnu Ýshak, Ebu Vâkid el-Leysî´nin þu þehâdetini kaydeder: "Bedir günü ben müþriklerden bir adamýn peþine düþüyordum, boynunu uçurmak için. Ancak kýlýcým daha ona ulaþmadan kellesi uçuyordu." Hz. Ali (radýyallahu anh)´tan da þu þehâdet rivayet edilmiþtir: "Þiddetli bir rüzgar esti, böylesini hiç görmemiþtim. Sonra þiddetli bir rüzgar daha esti. -Ravi der ki: "Zannederim bir üçüncü esintiden daha bahsetmiþti."- Birincisi Cebrâil aleyhisselam idi. Ýkincisi Mikâil aleyhisselam idi, üçüncüsü de Ýsrafil aleyhisselam. Mikâil aleyhisselam Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)´ýn saðýnda idi. Orada Ebu Bekr de vardý. Ýsrâfil de solunda idi. Ben de orada idim."
Takýyyüddin Sübkî der ki: "Bana: "Cebrâil aleyhisselamýn tek bir tüyü ile küffârý defetmeye kâdir olmasýna raðmen, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ile birlikte çok sayýda melaikenin savaþmasýnýn hikmeti nedir?" diye soruldu. Þu cevabý verdim:
"Bu yapýlan iþin Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ve ashabýnýn olmasý, meleklerin de ordularda cari olan destek kuvvet gibi destek olmalarý isteðine binaen böyle vâki olmuþtur. Böylece zâhirî esbaba ve Cenâb-ý Hakk´ýn kullarýna tatbik ettiði sünnete burada da uyulmuþ oldu."[18]
ـ4233 ـ5ـ وعن ابن عمرو بن العاص رَضِيَ اللّهُ عَنْهما قال: ]خَرَجَ
رسولُ اللّهِ # يَوْمَ بَدْرٍ في ثََثِمِائَةٍ وَخَمْسَةَ عَشَرَ رَجًُ مِنْ أصْحَابِهِ فَلَمَّا انْتَهى إلَيْهَا قَالَ: اللَّهُمَّ إنَّهُمْ جِيَاعٌ فَأشْبِعْهُمْ. اللَّهُمَّ إنَّهُمْ حُفَاةٌ فَاحْمِلْهُمْ. اللَّهُمَّ إنَّهُمْ عُرَاةٌ فَاكْسُهُمْ. فَتَحَ اللّهُ لَهُ يَوْمَ بَدْرٍ فَانْقَلَبُوا حِينَ انْقَلَبُوا، وَمَا مِنْهُمْ رَجُلٌ إَّ وَقَدْ رجَعَ بِجَمَلٍ أوْ جَمَلَيْنِ، وَاكْتَسَوْا وَشَبِعُوا[. أخرجه أبو داود .
5. (4233)- Ýbnu Amr Ýbni´l-Âs (radýyallahu anhümâ) anlatýyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), Bedir günü, ashabýndan üçyüzonbeþ kiþi ile yola çýktý. Bedir´e gelince:
"Allahým bunlar açtýr, doyur! Allahým bunlar ayakkabýsýzdýr, bindir! Allahým bunlar çýplaktýr giydir!" diye dua etti. Allah Bedir günü fetih ve zafer müyesser etti. Savaþ bitince döndüler. Savaþa katýlanlardan her biri bir veya iki deve ile döndüler. Elbiseler giydiler, doydular da." [Ebu Dâvud, Cihâd 157, (2747).][19]
ـ4234 ـ6ـ وعن علي رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ]لَمَّا كَانَ يَوْمُ بَدْرٍ قَاتَلْتُ شَيْئاً. ثُمَّ أتَيْتُ رَسُولَ اللّهِ # أنْظُرُ مَا صَنَعَ فَإذَا هُوَ سَاجِدٌ يَقُولٌ: يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ أسْتَغِيثُ. ثمَّ ذَهَبْتُ فَقَاتَلْتُ شَيْئاً. ثُمَّ جِئْتُ وَهُوَ عَلى حَالِهِ سَاجِدٌ يَقُولُ: يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ أسْتَغِيثُ. ثُمَّ رَجَعْتُ فَقَاتَلْتُ. ثُمَّ جِئْتُ فَإذَا هُوَ كَذلِكَ حَتّى فَتَحَ اللّهُ عَلَيْهِ[. أخرجه رزين .
6. (4234)- Hz. Ali (radýyallahu anh) anlatýyor: "Bedir savaþý baþlayýnca bir miktar savaþtým. Sonra Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)´ýn yanýna geldim. Ne yaptýðýna bakmak istiyordum. Secde etmiþ, þöyle diyor buldum:
"Ey hayy (diri) olan, ey kayyûm olan (kainatý ayakta tutan) Allahým, rahmetinle sana sýðýnýyor yardýmýný taleb ediyorum!"
Oradan ayrýlýp tekrar bir miktar daha savaþtým, tekrar geldim, o hâlâ secde halinde idi ve:
"Ey hayy olan, kayyûm olan Allahým, rahmetinle sana sýðýnýyor, yardýmýný taleb ediyorum!" diyordu. Ben tekrar döndüm savaþmaya gittim. Bir müddet sonra yine geldim. Hâlâ ayný halde devam ediyordu. Allah zafer verinceye kadar bu halde devam etti." [Rezîn tahric etmiþtir. Ýbnu Hacer, Hâkim ve Nesâî´nin rivayet ettiðini belirtir. (Fethu´l-Bari 8, 291).][20]
AÇIKLAMA:
Bedir Harbinin rivayetlere intikal etmiþ dikkat çeken bir yönü, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)´ýn duasýdýr. Alýnmasý gereken bütün maddî, beþerî tedbirler alýndýktan sonra Aleyhissalâtu vesselâm Rabbine yönelip dualar yapýyor, yalvar yakar oluyor, secdelere kapanýyor. Bu hali o kadar dikkat çekicidir ki, dualarýnýn, muhtelif rivayetlerde farklý þekillerde yer aldýðýný görmekteyiz. 4230 numaralý hadiste, Ýbnu Abbâs (radýyallahu anhümâ), daha düþmanýn çokluðunu görür görmez, omuzundan ridasý düþecek derecede ellerini kaldýrýp yakarmaya baþladýðýný, aralýksýz devam ettiðini, Hz. Ebu Bekr´in gelerek teselli ettiðini anlatmýþtý. Bazý tariklerde iki rek´at namaz kýldýktan sonra o yakarýþlarý yaptýðý belirtilir. Râviler Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)´ýn bu esnada farklý dualar okuduklarýný rivayet ederler:
* "Allahým beni yardýmsýz býrakma!"
* "Allahým beni mahrum kýlma, Allahým beni terketme, Allahým va-adettiðin nusreti diliyorum."
* "Allahým iþte Kureyþ! Kibir ve azametle gelmiþ, mücadele ediyor, Resûlünü tekzib ediyor. Allahým (bunlara karþý) vaadettiðin yardýmý diliyorum."
Sadedinde olduðumuz rivayette ise, Resulullah´ýn uzun müddet secde hâlinde kalarak yakardýðýný, yalvardýðýný görmekteyiz.
Süheylî der ki: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)´ýn duaya durup ýsrarla devam ve gayretinin sebebi þudur: Çünkü o meleklerin savaþa giriþtiklerini, ensarýn da ölümü ararcasýna düþmana saldýrdýklarýný görmüþtü. Cihad ise bazan silahla olur, bazan da dua ile. Savaþýn sünneti de, imamýn, ordunun gerisinde yer almasýdýr. O, burada nefsinin rahatý için deðil, askerlerle birlikte savaþmak üzere bulunduðuna göre, onun da iki savaþ þeklinden biriyle meþgul olmasý gerekirdi. O da böyle yaptý. Ýkinci þekli, duayý iltizam etti."[21]
ـ4235 ـ7ـ وعن ابن مسعود رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ] مَرَرْتُ فَإذَا أبُو
جَهْلٍ صَرِيعٌ قَدْ ضُرِبَتْ رِجْلُهُ. فَقُلْتُ: يَا عَدُوَّ اللّهِ، قَدْ أخْزى اللّهُ اŒخِرَ. قَالَ: وََ أهَابُهُ عِنْدَ ذلِكَ. قَالَ: أبْعَدُ مِنْ رَجُلٍ قَتَلَهُ قَوْمُهُ. فَضَرَبْتُهُ بِسَيْفٍ غَيْرِ طَائِلٍ. فَلَمْ يُغْنِ شَيْئاً حَتّى سَقَطَ سَيْفُهُ مِنْ يَدِهِ. فَأخَذْتُهُ فَضَرَبْتُهُ حَتّى بَرَدَ فَنَفَّلَنِي رَسولُ اللّهِ # سَيْفَهُ[. أخرجه البخاري وأبو داود.قوله: »فنفلني« إلى آخره من زيادة رزين.قوله: »أبعدُ« قال الخطابي: هو خطأ وإنما هو أعمد بالعين قبل الميم، وهي كلمة للعرب معناها: هل زاد على رجل قتله قومه؟ هوّن على نفسه ما حل به من الهك، ويجوز أن يكون خطأ: يعنى أنك استعظمت أمري واستبعدت قتلى فهل هو أبعد من رجل قتله قومه.وقوله »بَرَدَ« أي سكن، وأراد به الموت.وقوله »فنفَّلنِي سيفه« أي أعطانيه زيادة على نصِيبي .
7. (4235)- Ýbnu Mes´ud (radýyallahu anh) anlatýyor: "(Bedir günü savaþ meydanýndan) geçiyordum. Ebu Cehl´in ayaðýndan isabet alarak yýkýlmýþ olduðunu gördüm.
"Ey Allah´ýn düþmaný! Ey Ebu Cehil, nihayet Allah seni de böyle rüsvay etti!" dedim (ve ilaveten): "Bu halde ondan korkacak deðilim!" dedim. (Ebu Cehil):
"Kavminin öldürdüðü kimseden daha þereflisi var mýdýr?" diye cevap verdi. Ben, keskin olmayan bir kýlýçla vurdum. Bu, bir iþe yaramadý. Kendi kýlýncý elinden düþünceye kadar vurdum. Onu alýp, onunla vurup geberttim. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) onun kýlýncýný bana (ganimet hissemden fazla olarak) verdi." [Buhârî, Megâzî, 8, Ebu Dâvud, Cihâd 142. (2709).][22]