Cihad Emri By: sumeyye Date: 04 Þubat 2010, 22:39:17
Cihad Emri
Yüce Allah Tarafýndan Müþriklerle Savaþa Ýzin Veriliþi
Peygamberimiz (a.s.); Akabe bey´atýndan önce, müþriklerle savaþmaya mezun deðildi.
Ancak müþrikleri Yüce Allah´ýn birliðini kabule davet etmek, karþýlaþýlacak iþkencelere katlanmak, cahillerin uygunsuz davranýþlarýna aldýrýþ etmemek, göz yummakla memurdu.
Kureyþ müþrikleri ise; Peygamberimiz (a.s.)a tâbi olanlarý, dinlerinden döndürmek için, iþkenceden iþkenceye uðratmakta idiler. Müslümanlardan kimi iþkenceler altýnda dinlerinden döndürülmüþ, kimi yurtlarýný yuvalarýný býrakarak Habeþistan´a, kimisi de Medine´ye hicret etmiþ, daðýlmýþlardý.
Kureyþ müþrikleri; Yüce Allah´a karþý azgýnlaþtýklarý, O´nun kendileri için dilediði nimetleri red ve Resûlünü tekzib ettikleri; Allah´ýn tevhid ve ibadet ehli olan ve Resûlünü doðrulayan, dinine sarýlan kullarýný da iþkenceden iþkenceye uðrattýklarý ve yurtlarýnda yuvalarýnda tedirgin ettikleri zaman, Yüce Allah Peygamberimiz (a.s.)a onlarla savaþma izni verdi.
O zalimlere ve azgýnlara karþý kendisine yardým edeceðini de va´d buyurdu. Müþriklerle savaþmaya ilk defa izin veren ve kan dökmeyi, Peygamberimiz (a.s.)a mubah kýlan âyetlerde[1] þöyle buyu-ruldu:
"Kendileriyle çarpýþýlan (Müslüman)lara, zulme uðradýklarýndan dolayý, çarpýþmaya izin verildi.
Þüphe yok ki, Allah onlara yardým etmeye her yerde her zaman kadirdir. Onlar (Müslümanlar), ´Rabbimiz Allah´týr´ demelerinden baþka bir sebep olmaksýzýn, haksýz yere yurtlarýndan çýkarýldýlar.
Eðer Allah insanlarýn bazýsýnýn þerrini bazýsýyla def´etmemiþ olsaydý, manastýrlar, kiliseler, havralar ve içlerinde Allah´ýn ismi çok anýlan mescidler, muhakkak yýkýlýr giderdi.
Elbette ki, Allah kendisine yardým edenlere yardým eder.
Hiç þüphesiz, Allah Kavîdir. Kudretiyle herþeye üstün gelendir.
Onlara (Müslümanlara) yeryüzünde bir iktidar mevkii verirsek, namazý gereði gibi kýlarlar, zekatý verirler. Ýyiliði buyururlar, kötülükten vazgeçirmeye çalýþýrlar.
Ýþlerin sonucu, döne dolaþa, Allah´a vanr."[2]
"Fitne kalmayýncaya kadar onlarla (müþriklerle) savaþýn!
Vazgeçerlerse, artýk, zalimlerden baþkasýna hiçbir husumet yoktur."[3]
Peygamberimiz (a.s.) müþrikler tarafýndan Mekke´den çýkarýldýðý, çýkmak zorunda býrakýldýðý zaman, Hz. Ebu Bekir
"Onlar peygamberlerini Mekke´den çýkardýlar.
Ýnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn=Biz Allah´ýn kullarýyýz ve hep O´na dönücüleriz.
Onlar (müþrikler), muhakkak, helak olacaklar!" demiþti.
Yüce Allah "Kendilerine zulüm ve haksýzlýk yapýlmýþ, harb açýlmýþ olanlara, savaþ için izin verildi. Þüphe yok ki, Allah onlara (Müslümanlara) yardýma elbette kadirdir" (Hacc: 39) ayetini indirdiði zaman da:
"Anladým ki, yakýnda bir çarpýþma olacak!" demiþtir.[4]
[1] Ýbn Ýshak, Ýbn Hiþam, Sîre, c. 2, s. 110-111.
[2] Hacc: 3941.
[3] Bakara: 193.
[4] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 21 6, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 325, Nesâî, Sünen, c. 6, s. 2, Taberî, Tefsîr, c. 17, s. 172,
Târih, c. 2, s. 242, Vâhidî, Esbâbu´n-nüzül, s. 208.