Meal-i Celili (2) By: SonDamLa Date: 21 Aralýk 2009, 20:45:21
Meal-i Celili
Tâkat getiremiyeceðimiz yükü bize yükleme, Allah´ým...
Ey bunca zamandýr bizi te´dîb eden Allah;
Ey âlem-i Ýslâm´ý ezen, inleten Allah!
Bizler ki senin va´d-i Ýlâhîne inandýk;
Bizler ki bin üç yüz bu kadar yýl seni andýk;
Bizler ki beþer bir sürü ma´bûda taparken,
Yýktýk o yaman þirki, devirdik ebediyyen;
Bizler ki birer hamlede evhâmý bitirdik
Ma´bedlere Ma´bûd-i Hakîkî´yi getirdik;
Bizler ki senin ismini dünyâya tanýttýk...
Gördükse mükâfâtýný, yâ Rab, yeter artýk!
Çektirmediðin hangi elem, hangi ezâdýr,
Her âný hayâtýn bize bir rûz-i cezâdýr!
Ecdâdýmýzýn kanlarý seller gibi akmýþ...
Maksadlarý dîninle beraber yaþamakmýþ.
Evlâdý da kurbân olacakmýþ bu uðurda...
Olsun yine, lâkin bu ýþýk yoksulu yurda,
Bir nûr-i nazar yok mu ki baksýn bacasýndan?
Bir yýldýz, Ýlâhî! Bu ne zulmet, bu ne zindan.
Hâlâ mý semâmýzda gezen leyle-i memdûd?
Hâlâ mý görünmez o seher pâre-i mev´ûd?
Ömrün daha en canlý, harâretli çaðýnda,
Çalkanmadayýz ye´s ile hirman bataðýnda!
Kâm adlý cihan, biz yine ferdâlara kaldýk...
Artýk bize göster ki o ferdâyý: Bunaldýk!
Bir emrine ecdâdý da, ahfâdý da kurban...
Olmaz mý bu millet daha te?yîdine þâyan?
Hüsran yine bîçârenin âmâlini sardý;
Âtîsi nigâhýnda karardýkça karardý.
Balkan´daki yangýn daha kül baðlamamýþken,
Bir baþka cehennem çýkýversin... Bu ne erken!
Lâkin bu cehennem onu yýldýrdý mý?Asla!
Ý´lâya seðirtip duruyor nâmýný hâlâ.
Kum dalgalarýndan geçiyor öyle þitâban:
Gûyâ o sabâ, geçtiði çöller de hýyâban.
Kar kütlelerinden iniyor öyle yaman ki:
Bir çaðlayan akmakta yarýp taþlarý sanki.
Kýzgýn günün altýnda beyâbâný dolaþtý;
Yalçýn buzun üstünde sekip daðlarý aþtý.
Artýk gidiyor Hakk´a varan bir yolu tutmuþ,
Allâh´a bakan gözleri dünyâyý unutmuþ.
Cû�s eyliyedursun geriden nevha-i hüsran...
Yâdýnda onunþimdi ne mâtem, ne de hicran!
Yâdýnda deðil lânesinin hüzn-i elîmi,
Yâdýnda deðil yavrusunun tavr-ý yetîmi;
Yâdýnda deðil doðduðu, ter döktüðü toprak;
Yadýnda kalan hatýra bir þey, o da ancak:
Gökten ona ?yüksel!? diyen ecdad-ý þehidi!
Artýk o da yükseldi, fakat yerde ümidi:
Bir böyle þehidin ki mükafatý zaferdir,
Vermezsen, Ýlahi, dökülen hanu hederdir!