Ýslam devletinin baþýnda Hak ve adalet Güneþi Hazret-i Ömer (Radýyallahü Anh) vardý. O Ömer ki, Nebiler Sultaný'nýn ifadesiyle "Cennet ehlinin kandilidir." O Ömer ki, Ýslam'ýn kilidi, adalet tahtýnýn eþsiz sultanýydý.
Bir gün onun huzuruna bir bedevî geldi. Denize batmýþýn yaðmurdan haberi olmadýðý gibi, bedevînin de devlet iþinden haberi yoktu:
- Ey acizlerin mededkârý dedi, ben çöl adamýyým. Devem çölde hastalanýp kaldý, çoluk çocuðumun rýzký da onun üzerinde. Bana bir deve ver de köyüme gideyim!..
Cenab-ý Faruk (Radýyallahu Anh) onu dinledi. Dinledi ama sözüne de inanmadý:
- Sen, dedi, benden deve almak için böyle söylüyorsun.. Sana deve yok.. Haydi iþine!..
Kýlý kýrk yaran Hazret-i Ömer, her isteyene bir deve verecek olsa, devletin hazinesi ne olur? Ýþi tetkik etmek, eðriyi, doðruyu bilmek gerekti...
Yol üstünde bir karýnca ezilse,
Yine Ömer mes'ul, hiç deðil kimse!..
Hakikati gören insan, birine zulmettiðinde o zulmü aslýnda kendi nefsine yaptýðýný bilir de zulümde ýsrar etmez...
O garip adam artýk Ömer'in ateþinde ýsýnmak, pýnarýndan su içmek istemedi. Hemen izi üstüne dönüp çölün yolunu tuttu. Hem kýzgýn taþlar üstünden bir ceylan gibi sekerek gidiyor, hem de gönül gönül titreyerek bir þiir okuyordu. Þiir arabýn suyu ekmeðiydi.. Ne var ki, adalet tahtýnýn sultaný Cenab-ý Ömer de o garibin peþine düþüvermiþti.. Güneþ gibi mülk elde etmek herkesin karý deðildi. Denize dalan her dalgýç hazine bulamaz. Tahta oturup saltanat süren her sultan da adalet terazisini tam tutamaz...
Hazret-i Ömer (Radýyallahu Anh), o basiret nuruna gark olan büyük halîfe þimdi yollarý eline dolamýþtý. Belki de bedevî doðru söylemiþtir, diyordu, onu geriden takip edeyim de yolundaki cefa dikenlerini kaldýrayým...
Tabiî ki bedevinin Ömer'den haberi yoktu. Fakat gönül yuvasýnda îman kuþu çýrpýnýyordu. Halîfeye kýzacaðý yerde acýyor, merhamet ediyor, onun için Cenab-ý Hakk'ýn dergahýna yüz tutup hýçkýrýyordu:
- Ey Allahým, ey benim Kerîm Mabudum! Ömer'e müracaat ettim, halimi bildirdim. Ne var ki, o bana inanmadý. Bu hareketinden dolayý günah iþledi. Onu baðýþla, ona merhamet buyur!..
Bedevînin gönül denizi merhamet dalgalarýyla gürül gürül çaðlýyor, Ömer için maðfiret talebinde bulunuyordu. Çünkü o bir Asr-ý Saadet müslümaný idi. Aþk-ý Ýlahînin kokusu gönül topraðýna sinmiþ, Cenab-ý Muhammed'in havuzundan su içmiþti...
Hazret-i Ömer (Radýyallahu Anh), bedevînin gönül deryasýndan dökülen incileri duyuverince bulut gibi aðlamaða, neyler gibi inlemeye baþladý. Sýcak kumlar üstünde nefes nefes koþarak haykýrdý:
- Allahým, Allahým, duasýný kabul et!..
O din sultaný, îman ayaðým kayar da kötüler defterine kaydolurum diye koþarak gayret kanadýný açtý... Yetiþip bedevînin eteklerinden tuttu. Sarmaþýklarýn söðüt dallarýný tel tel sýkmasý gibi onu kucakladý, alnýndan öptü de dedi ki:
Merhaba ey þeker huylu er, merhaba ey arþtan!.. Þimdicek sana inandým, beni baðýþla, bir deðil, ihtiyacýn kadar deveyi benden al!...
Ýþte müslümanýn müslümana merhameti... Merhamet etmeyene merhamet edilir mi?
Ey topraktan yaratýlan insan!... Kanadý kýrýk serçenin yarasýný sar ki, senin iman kanadýna da merhem koyan olsun... Acizlerin duasýna mazhar ol ki, onlarýn inleyiþi Arþ'ý titretir. Suyu kuruyan ýrmaðýn kuðulara bir faydasý yoktur. Sen ýrmak gibi akamýyorsan da çeþme gibi gözünün yaþýný akýt ki, acizler testilerini doldursunlar... Allah için bir boncuk ver, ona mukabil bir avuç inci al...
Ey iki gözünü dünyaya dikmiþ, ona gönül baðlamýþ adam, Allah tarafýna meylet ki, dünyalar ardýnca sürüklensin...
Zira:
Dünya aç gözlülerin
paylaþýlmaz malýdýr,
Ýnsan ondan çok deðil, bir
miktar almalýdýr!..
Mustafa Necati Bursalý
Ynt: Bana Bir Deve Ver... By: sümeyra Date: 21 Þubat 2012, 18:08:33
Hz.Ömer bir devlet baþkanýyken bir bedevinin peþinden gidiyorsa,Allah katýnda bize deðer katan yegane sýfatýn,kulluðumuz oduðuna inanmasýndandýr..
Rabbim onlardan razý olsun..þefaatlerine erdirsin bizleri,inþaallah