Eyvallah By: aysegul999 Date: 09 Aðustos 2015, 19:51:57
EYVALLAH!
Elife ATEÞ
Aðustos 2015 119.SAYI
Bir yol vardýr, bir yol bulmak, bir yola gelmek, bir yolda olmak, bir de yolun sonu… “Yol” ayný zamanda tarik demek... Eskiden bir tarikatý bulmaya derlermiþ, yol bulmak diye; bir tarikata girmeye derlermiþ, yola gelmek diye; bir süluka baþlamaya derlermiþ yolda olmak diye. Yolun sonu “yok!” Bir de yoldan çýkmak var tabii, güzelim yolu terk etmek. Ahde vefa göstermemek… Bir de yolsuzluk var, hakka! O yolu hiç bulamamak, yolsuz olmak…
AHDE VEFA
Allah’ýn bir sözüyle dünyaya gelen insanoðlu verdiði ahdi unuttu. Dünyaya daldý dönüþ yolunu yitirdi. Allah Teala’nýn rahmeti yine kullarý üzerinedir ki onlara yol göstericiler, iþaretler gönderdi. Kitabýný gönderdi. “Hani Rabbin (ezelde) Ademoðullarýnýn sülblerinden zürriyetlerini almýþ, onlarý kendilerine karþý þahit tutarak, ‘Ben sizin Rabbiniz deðil miyim?’ demiþti. Onlar da ‘Evet, þahit olduk (ki Rabbimizsin)’ demiþlerdi. Böyle yapmamýz kýyamet günü, “Biz bundan habersizdik” dememeniz içindir. Yahut ‘Bizden önce babalarýmýz Allah’a ortak koþmuþlar. Biz onlardan sonra gelen bir nesiliz. Þimdi batýlcýlarýn iþlediði yüzünden bizi helak mý edeceksin?’ dememeniz içindir. Hakka dönsünler diye iþte ayetleri böylece ayrý ayrý açýklýyoruz.” (Araf, 172-173)
EL-HADÝ
Ýnsanýn fýtratýnda vardýr; sahibini bilmek, bulmak ve O’na kulluk etmek. Ve her yol O’na çýkar aslýnda. Kimi zakir kimi gafil… Kimi zikreder, hatýrlar; kimi zikrettiðinin farkýnda deðildir, uyur. Yola eren saadete erer. Yol O’nun yolu. Tabii yol rehbersiz olmaz. Bir rehnümasý olmalýdýr, bir yol göstereni. Ýslamiyet’in ilk yol göstereni Hz. Peygamber’di (s.a.v) ve Allah ona, doðru yola iletici “Hadi” ismiyle tecelli etmiþti. Ona da Cebrail göstermiþtir yolu, nizamý… Bir yol vardý, vardýr yoldan içeri…
YOL YOLU BÝLENLE YÜRÜNÜR
Yolda en iyi rehber þüphesiz o yolu daha önce yürümüþ ve dolayýsýyla da yolun inceliklerine vakýf birisidir. O yolu ikmal etmiþ, tamamlamýþ birisidir. Hz. Mevlana (k.s) insan-ý kamil için “Veliler, güneþlerin güneþidir, güneþ ýþýðýný onlarýn nurundan alýr” buyurmaktadýr. Evliya-yý izamý güneþlerin güneþi olarak tarif eden Hz. Mevlana güneþin delili için ise “Güneþin varlýðýna delil yine güneþtir” der. Zira güneþe gözlerini kapayan sadece güneþle arasýna perde koymuþ olur. O görmese de güneþ güneþliðinden zerre miskal kaybetmez. Hülasa güneþin yer, yüzünü aydýnlattýðý gibi mürþid-i kamil de nazarý düþtüðü gönlü ýsýtýr, aydýnlatýr. Yol haktýr, Hakk’ýn yoludur.
YOLDA GELENE “EYVALLAH!”
Yol öyle basit bir yol deðildir. Eþkýyalar yol keser. Yaðmur yaðar, toprak ayaklarýnýzýn altýndan kayar. Çamura batarsýnýz, çamurdan çýkarsýnýz. Yolun hakkýný vermek yolda baþa gelene “Eyvallah” diyebilmektir. “Ey-iy” Arapçada “evet, tabii” manalarýna gelen bir kelimedir. Vav’la birlikte kullanýldýðýnda “aynen öyle” manasýna gelmektedir. Bu iki münferit kelime Allah lafzý ile birleþince ise mana güzelleþir. Zira bu üç lafýz “Hak’la kabul ettik, Hak’tandýr” manasýndadýr. Fakat “Eyvallah” diyebilmek öyle kolay deðildir…
YOLUN SONU “YOK!”
“Allah kimi doðru yola iletirse odur doðru yolu bulan. Kimleri de saptýrýrsa iþte, onlar ziyana uðrayanlarýn ta kendileridir.” (Araf, 178)
Zaman geçer kelimelerin anlamý daralýr. Yolun anlamý daralýr, yolsuzluðun anlamý daralýr, “yok”un anlamý daralýr. Sadece gayrimeþru bir yola girmek oluverir “yoldan çýkmak”, gayrimeþru iþler yapmak oluverir “yolsuzluk.” Ýnsan kendini zahir ve batýnýn birlikteliðinden soyutlayýp zahirin (görünenin) dünyasýna hapsediverir. Fakat bu hapsetmelere inat, özden de bir þeyler kalýr muhakkak. Hakka! Yolun sonu “yok!”
Not: Yazýda Ömer Tuðrul Ýnançer’in “Ýnsan-ý Kamil” makalesinden faydalanýlmýþtýr.
Ynt: Eyvallah By: ceren Date: 09 Aðustos 2015, 21:38:01
Esselamu aleykum.Rabbim razý olsun paylaþýmdan kardeþim.Allahýn yolunda giden,onun emir ve yasaklarýna uyan,onun rýzasýný kazanmak için yaþayan Salih kullardan olalým inþallah...